ΤΑ 72 ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡ. Π. ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ 72 ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ




"ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ": Το έργο ζωής του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου. Πρόκειται για την εκπληκτικότερη μελέτη για την Αρχαία Ελληνική και την Ευρωπαϊκή Τέχνη της Αναγεννήσεως. Μετά από μελέτη των τεχνοτροπιών όλων των ζωγραφων Ελλάδας-Ιταλίας αλλά και των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης, εκτίθεται η σύνοψη όλων των συνδετικών στοιχείων των masters της Τέχνης κατά τρόπο ώστε να δίδεται ζωή στο έργο τους -και μάλιστα, υπό το πρίσμα της δορυφορικής σύνδεσής τους με ένα εντυπωσιακό σύστημα θεωρίας που εισάγει για πρώτη φορά στους 13ο-14ο-15ο-16ο αιώνες την σύγχρονη τηλεόραση.

"O ναός της κατεχομένης Λύσης Κύπρου και η Λύση του Κυπριακού": αφιέρωμα του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου στην Κυπριακή Δημοκρατίας με ανάλυση η οποία επιλύει το Κυπριακό ζήτημα μέσω των διεθνών συμφωνιών και των τοιχογραφιών στον ναό της πόλης Λύση της Κύπρου. 90 παλαιοχριστιανικές βασιλικές, 550 εκκλησίες και 60 ναοί της Κύπρου συνηγορούν στην τεκμηρίωση ενώ, για πρώτη φορά, ταυτίζονται οι γρύπες των ελληνικών τοιχογραφιών των αρχαίων Ελλήνων με το σχήμα της Κύπρου η οποία εμφανίζεται με μορφή γρυπός ή "σφίγγας" (βλ. χάρτη κάστρου Κυρήνειας). Το θέμα αφορά, εξάλλου, άμεσα τα συναρτημένα Κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, δεδομένου ότι ο διαχωρισμός σε Δυτική και Ανατολική Όχθη του Ιορδάνη αντιστοιχεί στον διαχωρισμό των 2 περιοχών της Κύπρου και στα Φυλακισμένα Μνήματα. Η μελέτη αυτή στηρίζεται σε 3 σημεία: α) ότι στο Βέλγιο υπάρχουν 2 έθνη (οι κοινότητες των εθνοτήτων με τους Φλαμανδούς και τους Βαλλόνους) και 1 κράτος, β) ότι στην Ιταλία και στην Ελλάδα υπάρχουν 2 έθνη και 1 λαός, γ) ότι στην Ελλάδα και στην Κύπρο υπάρχουν 1 έθνος αλλά 2 κράτη.

Η ΛΥΣΗ ΤΩΝ 3 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ: Για πρώτη φορά παγκοσμίως ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ λύση των "άλυτων" προβλημάτων των Μαθηματικών με την βοήθεια μόνο διαβήτη και χάρακα (ΑΝΕΥ βαθμολογήσεως του χάρακα και χωρίς να γίνονται διαιρέσεις). Ο διπλασιασμός του κύβου -το λεγόμενο "Δήλιο πρόβλημα"- αναφέρεται σε κύβο με το νόημα του ναού/πλοίου και εννοεί τον ναό του Σολομώντος στη Ιερουσαλήμ, οπότε η τριχοτόμηση/διαίρεση της γωνίας των 3 ίσων μερών αναφέρεται στις 3 μέρες οικοδόμησης και γκρεμίσματος του ναού του Σολωμόντος από τον Χριστό -για τον λόγο αυτό, ο υπερβατικός αριθμός "π" ΔΕΝ θεωρείται ίσος με 3,14 ενώ ερμηνεύονται συμβολικά, σύμφωνα με την λύση του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου, τα σύμβολα της εξίσωσης Χ, Ρ και Π (το χ ισούται με R ακτίνα κύκλου επί της ρίζας του π) καθώς ο τετραγωνισμός του κύκλου αναφέρεται στο τρίγωνο που δημιουργούν στην εστία εντός του κέντρου ενός κύκλου οι 3 πυραμίδες της Αιγύπτου οι οποίες είναι, όταν δει κανείς το σχήμα κυκλικά πλήρως, τετράεδρο η καθεμιά τους (και το στερεό σώμα που αποτελείται από 4 έδρες είναι τετράεδρο, δηλαδή τριγωνική πυραμίδα) και μάλιστα υψώνονται καθ' ύψος σε μιαν κοινή κορυφή -το λεγόμενο Ε' Στοιχείο ή- ενώ οι πλευρές τους αναπτύσσονται σε 3 τετράγωνα, με βάση τα θεωρήματα του Πυθαγόρος, και την αντιστοιχία 3Χ7 (δηλ. 7+7+7) = 49 + 1 = 50, δηλ. η Πεντηκοστή: πρόκειται για τον ακρογωνιαίο λίθο των ρητών "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" και "λίθον ον απέρριψαν οι οικοδομούντες ούτος εγεννήθη εν κεφαλή γωνίας και έσται θαυμαστή εν τοις οφθαλμοίς". Για την κατανόηση του ζητήματος, απαιτείται απλή γνώση της Παραβολής και της απλής μεθοδου των 3.

Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΟΣ: ειδικό αφιέρωμα στην Ιταλική Σχολή την οποία ίδρυσε το 530 π.Χ. ο Πυθαγώρ εκ Σάμου στην πόλη Κρότων των ορυχείων Τερίνης που ήταν η έδρα του -μαζί με το Μεταπόντιο που ιδρύθηκε από τον Νέστορα και τον Λεύκιππο χάρη στα έργα του κατασκευαστή και τορνευτή του Δουρείου Ίππου, Επειού, γιου του Πανοπέως- και όπου πέθανε το 510 π.Χ. Ο Πυθαγώρ ήταν γιος του Μνησάρχου και της Πυθαϊδος, σύζυγός του η Θεανώ και κόρη του η Δαμώ. Αναφέρεται έργο του με τίτλο Η ΠΡΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ. Η ίδρυση της Ιταλικής Σχολής συνδέεται αφενός με τον όρκο του Ιπποκράτη, την αποκάλυψη των Ελευσινίων Μυστηρίων από τον Αισχύλο, την τελική έκβαση της δίκης του Σωκράτη συν τον όρκο των μαθητών του Πυθαγόρος και αφετέρου -εκ νέου- μέσω της ενότητας του έργου του Φρυνίχου (Μύσται-Κωμασταί-Φοίνισσαι-Πέρσαι/Δίκαιοι/Σύνθωκοι-Δαναϊδες-Αιγύπτιοι-Λίβυες/Ανταίος-Ακταίων-Τάνταλος-Τροϊλος-Εφιάλτης-Μονότροπος-Άλκηστις-Ηριγόνη-Πλευρώνια-Μούσαι-Μιλήτου Άλωσις) και του Φρυνίχου εκ Βιθυνίας "Εκλογή ρημάτων και ονομάτων αττικών" και "Σοφιστική παρασκευή" αλλά ιδίως με τις κόρες του Θεμιστοκλή (Ιταλία και Σύβαρη), το σύνολο των έργων Ηροδότου πρωτίστως αλλά και Ξενοφώντος-Θωκοδίδη και με τα 460-470 αποσπάσματα και τα 70 έργα του Αισχύλου (συνοπτικοί τίτλοι τριλογιών και τετραλογιών: ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΑ-ΛΥΚΟΥΡΓΕΙΑ-ΟΡΕΣΤΕΙΑ-ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ-ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ-ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ-ΔΙΚΤΥΑ-ΗΛΙΑΔΙΑ-ΑΠΟΡΡΗΤΑ). Η σχολή συνενώνεται με την μαθηματική έρευνα, στηρίζεται στην φιλοσοφική θεωρία και συμπληρώνεται από τα έργα της ιστορικής σχολής με επικεφαλής το έργο του Κάδμου Μιλησίου "Μιλήτου κτίσις" ή "Κτίσις Μιλήτου και όλης Ιωνίας" με σκοπό την εμπέδωση της Ιονικής Επανάστασης και του πολιτεύματός της. Με τον τρόπο αυτό, μεταφέρεται ολόκληρη η πολιτειακή θεωρία της Σικελίας και της Κάτω Ιταλίας στην Ελλάδα και ανατρέπεται το κράτος των Αθηνών. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον, αφού αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του έργου του Περικλή ο οποίος για τον λόγο αυτό ίδρυσε την πόλη Θουρία στην Σικελία, εις ανάμνησιν της ήττας της Αθήνας στην Σικελία, με βάση το σχέδιο Ιπποδάμου. Βάση στήριξης της ανατροπής αυτής αποτελεί το έργο του Διόδωρου Σικελιώτη "(ΙΣΤΟΡΙΚΗ) ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ" εξ Αργυρίου Σικελίας. Σε αρχαίον υπολογισμό, εξάλλου, λαμβάνεται ως μέτρο το πλοίο των 10000 ταλάντων (δηλ. της καθόδου των 10000 μυρίων) που ισούται με 260000 kg ή 260 τόνους. Από νομισματικής απόψεως, το πρόβλημα της κυκλοφορίας χρήματος λύνεται μέσω της ισοτιμίας φοίνικα/χοίνικα με το τάλαντο (όχι το αττικό τάλαντο το οποίο ζυγίζει 2,6 γραμμάρια): 1 τάλαντο (26 kg ως 45 kg) = 60 μνες = 6000 δραχμές (έκαστη "δραξ" 4 gr.) = 6000 δολλάρια. Είναι εδώ κατάλληλος ο χώρος για να παραθέσω την ουσία και το απόσταγμα από το βιβλίο του Édouard Schuré με τίτλο "ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΕΣ: ΚΕΡΑΜΟΠΠΗ (Les Grands Initiés, Esquisse de l'histoire secrète des religions)" του 1889 όπου ξεχωρίζει η ενότητα με θέμα ΠΕΡΙ ΘΕΪΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ή ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ για το κράτος του Πυθαγόρα, ενότητα που αναφέρεται -μέσα από τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τον Νείλο ως Ήλιο, την τρίγωνη Σικελία, το Αιγαίο, την Μεγάλη Ελλάδα και την Ινδία- στα μαθηματικά και στην πολιτική αλλά ιδίως έχει τρομερό περιεχόμενο για την αξία της γλώσσας και του ορθού λόγου στα πολιτεύματα των πόλεων, των πόλεων-κρατών όπως εντοπίζονται στους χάρτες, των κρατών, των χωρών και των λαών με όλους τους πληθυσμούς και τις διαφορετικές διαλέκτους, κοινωνίες και εταιρείες τους ενώ το περιεχόμενο αυτό μπορεί να χρησιμεύσει για την δημιουργία ομίλων με συντάγματα, δηλαδή ικανοτήτων ομιλίας για ανθρώπινους πληθυσμούς ή άτομα, με σκοπό την δημιουργία πόλων, πόλεων-κρατών ή κρατών-δορυφόρων. Γράφει εν συνόψει: "Η πόλις του Κρότωνος ήταν κτισμένη στο βάθος του κόλπου του Τάραντα κοντά στο ακρωτήριο του Λακινίου απέναντι από την ανοιχτή θάλασσα. Μαζί με την Σύβαρη -που οι πολίτες της είχαν εξασφαλίσει την αθανασία τους με την χλιδή και την μαλθακότητά τους- αποτελούσαν τις πιο πλούσιες πόλεις της Νότιας Ιταλίας και ήταν περίφημη για το πολίτευμα το Δωρικό της. Ο Πυθαγόρας διάλεξε την Δωρική εκείνη αποικία ως κέντρο της δραστηριότητός του. Σκοπός του Πυθαγόρα δεν ήταν μόνον η εσωτερική διδασκαλία σε έναν κύκλο εκλεκτών μαθητών αλλά ήταν ακόμη και η εφαρμογή των αρχών της στην αγωγή της νεολαίας και στον βίο της πολιτείας. Αυτό το σχέδιο προϋπέθετε την ίδρυσι ενός συστήματος καταλλήλου για την λαϊκή μύησι με απώτερο σκοπό να χρησιμεύση σιγά-σιγά σαν πρότυπο πολιτικής οργανώσεως των πόλεων ώστε οι ιδέες του θα συντελούσαν στην εδραίωσι του κράτους. Ο Κρότων, αποικία Αχαϊκή, είχε ένα αριστοκρατικό σύνταγμα. Η Σύγκλητος του Κρότωνος ή το Συμβούλιο των Χιλίων, που το αποτελούσαν οι μεγαλύτερες οικογένειες, εξασκούσε και επιτηρούσε την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Υπήρχαν οι εκκλησίες του δήμου -αλλά με περιορισμένες δυνάμεις. Ο Πυθαγόρας, που επιθυμούσε να έχη το κράτος μιαν τάξιν και μιαν αρμονία, δεν εκτιμούσε την ολιγαρχική καταπίεσι περισσότερο από το χάος της δημιουργίας. Δέχτηκε το Δωρικό πολίτευμα, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί, προσπαθώντας να δώση σε αυτό μιαν κανούργια πνοή. Η ιδέα ήταν τολμηρή: το να δημιουργήση μιαν δύναμι επιστημονική υπεράνω της πολιτικής εξουσίας, που να έχη βουλευτική και γνωμοδοτική ψήφο στα ζωτικά θέματα και να αποβή το κλειδί του θόλου του οικοδομήματος, ο υπέρτατος ρυθμιστής του κράτους, αυτό ήταν τολμηρό. Πάνω από το "συμβούλιο των χιλίων" οργάνωσε το "συμβούλιο των τριακοσίων" που εκλέγονταν από το πρώτο αλλά μόνο ανάμεσα στους μυημένους. Ο Πυθαγόρας ήθελε λοιπόν να έχη επικεφαλής του κράτους μιαν κυβέρνησι επιστημονικήν ολιγώτερο μυστηριώδη αλλά τοποθετημένη τόσο ψηλά όσο το Αιγυπτιακό ιερατείο. Αυτό το πραγματοποίησε προς το παρόν και έμεινε το όνειρο όλων των μυημένων που ασχολήθηκαν με την πολιτική. Δηλαδή, καθιέρωσε το αξίωμα της μυήσεως και της δοκιμασίας στην κυβέρνησι του κράτους και συμβίβασε μέσα σε αυτή την ανώτερη σύνθεσι εκλογικό ή δημοκρατικό αξίωμα με μιαν κυβέρνησιν αποτελουμένη από την επιλογή των αρετών και της ευφυΐας. Το "συμβούλιο των τριακοσίων" σχημάτιζε λοιπόν ένα είδος πολιτικής, επιστημονικής και θρησκευτικής τάξεως με επικεφαλής τον Πυθαγόρα. Ο Κρότων ήταν το κέντρο σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Μεγάλης Ελλάδος. Η Πυθαγόρεια τάξις έτεινε επίσης να γίνη η κορυφή του κράτους σε όλη την νότιο Ιταλία. Η σπίθα άρχισε από την Σύβαρι που ήταν αντίπαλος του Κρότωνος. Εκεί συνέβη μια λαϊκή εξέγερση και η αριστοκρατική μερίδα νικήθηκε και η Σύβαρις κήρυξε τον πόλεμο στον Κρότωνα που νίκησε τους Συβαρίτες και κατέστρεωε την πόλι τους. Η πόλις κυριεύτηκε, λεηλατήθηκε, καταστράφηκε εκ θεμελίων και ερημώθηκε. Μετά από την κατάληψη της πόλεως, ο λαός του Κρότωνος απαίτησε να γίνη διανομή της γης που ανήκε στους Συβαρίτες. Δεν ικανοποιήθηκε μόνο με αυτό η δημοκρατική μερίδα αλλά πρότεινε ακόμη μιαν συνταγματική μεταβολή που αφαιρούσε τα προνόμια από το "συμβούλιο των χιλίων" και περιόριζε το "συμβούλιο των τριακοσίων". Καθιέρωσε ακόμη την καθολική ψηφοφορία και μ' αυτήν δ(ι)ώρισε την εξουσία". Τα σημεία αυτά που επιλέχθηκαν σκοπίμως αποκαλύπτουν την πραγματική λειτουργία του Θεάτρου μιας πόλεως-κράτους η οποία έχει στηριχθεί στο λεγόμενο "δορυφόρημα", στο "θεολογείο" και στον "από μηχανής Θεό": πρόκειται για Συνταγματικό Θέατρο με λειτουργίες/λειτουργήματα Βουλής και Μουσείου ταυτογχρόνως και όπου ο ομιλητής κάθεται ο ίδιος στο κέντρο και αντλεί τις σκέψεις και τις ιδέες του από εικόνες Χριστιανικών σαρκοφάγων, δηλαδή πίνακες μαχών με ιστορίες οι οποίες τίθενται σε κουτάκια -όπως στην σημερινή τηλεόραση- και χρησιμεύουν για την ρητορική και την ευγλωττία του ατόμου που έχει χρησιμοποιήσει το θέατρο ως πυραμίδα (συνήθως με 7 σειρές κερκίδων με 7 καθίσματα η καθεμιά, αριθμοί χρηστικοί για απομνημόνευση αλλά και με μαγική αξία σε έννοιες όπως η Πεντηκοστή διότι 7Χ7=49+1=50) και, μάλιστα, με πτέρυγες που αντιστοιχούν σε μιαν αφ' υψηλού θέαση των πραγμάτων.

"ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ": Η συνολική παρουσίαση των τίτλων και των επιγραφών ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των αγαλματένιων σωμάτων της Ελληνικής Τέχνης από τις εικόνες και τα ευρήματα των ναών/νηών και των μνημάτων/μηνυμάτων των αρχαίων Ελλήνων καθώς και η διασύνδεση ολόκληρου του Ελληνικού πολιτισμού κατά τρόπο παραστατικό και ευρηματικό σε έναν οργανισμό απολύτως συνεκτικό και στέρεο. Ενώνονται ΟΛΑ τα κομμάτια των αρχαίων αγαλμάτων και κτερισμάτων κατά τρόπο άψογο και αρμονικό!
ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ: Πρωτότυπη εργασία του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου με θέμα την φωτογράφηση και αποκάλυψη των κρυμμένων από την φύση έργων τέχνης του Παλατιού ή Παλλαδίου του Αχιλλέως, γνωστού ως "Αχιλλείου" ή ως Βίλλα Μπράϊλα, στην Κέρκυρα.
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ: η μοναδική και πρωτοποριακή ιστορική μελέτη του δημοσιογράφου Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου με σκοπό την εφαρμογή όλων των προβλεπομένων νόμων και κειμένων που προβλέπονται από το Σύνταγμα της Προνοίας του Αγώνα του 1821 καθώς και από τις ελληνικές και διεθνείς συνθήκες για την Ανεξαρτησία του πραγματικού Ελληνικού Κράτους και την Παλιγγενεσία του Ελληνικού Γένους με βάση τα γραπτά και τα βιβλία -scripta- των Ελλήνων αγωνιστών της Ελευθερίας. Σημειώνεται ότι η μελέτη συνδέεται άρρηκτα με το σύνολο του έργου του δημοσιογράφου αναφορικά με το Σύνταγμα και την Γλώσσα καθώς και με το θέμα του Συντάγματος και της Γλώσσας σε σχέση με την τριάδα Νομική-Αστυνομία-Οικονομία.
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ, ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΥ: Αφιέρωμα στον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο και ρήτορα Ποσειδώνιο εξ Απαμείας (πρώην Πέλλας) επί του Ορόντη της Συρίας και στο σύνολο των έργων του: Περί Κενού, Εξήγησις του Πλάτωνος Τιμαίου, Περί Κόσμου, Περί Θεών, Περί Μαντικής, Περί Ειμαρμένης, Περί Μετεώρων, Περί του Ηλίου Μεγέθους, Περί Ωκεανού και των κατ' αυτόν, Προς Ζήνωνα, Ιστορία/Ιστορίαι, Περί Ηρώων και Δαιμόνων, Η τέχνη του πολέμου, Φυσικοί Λόγοι/Φυσικός Λόγος. Σημειώνεται ότι αυτό το σύνολο πρέπει άμεσα να θεωρείται ως προς την λειτουργία του Μηχανισμού των Αντικυθήρων σε σχέση με τα έργα του Γεμίνου του Ροδίου "Εκ των Γεμίνου προς εισαγωγήν εις τα φαινόμενα", "Εισαγωγή εις τα Φαινόμενα", "Εισαγωγή εις την σπουδήν των Ουρανίων Φαινομένων", "Εισαγωγή εις την Αστρονομίαν", "Θεωρία των Μαθηματικών" και του Νικία του Ροδίου, του Ευδόξου "Σφαίρα του Ευδόξου", "Ένοπτρον/Ένοπτρα (και) Φαινόμενα (και) Διοσημείαι",  του Κάλλιππου του Κυζικηνού, του Ιππάρχου ("Περί) Των Αράτου και Ευδόξου φαινομένων (Εξηγήσεις)" και του Κλεομήδους "Κυκλική θεωρία μετεώρων" και του Πτολεμαίου και του Ιωάννη Φιλόπονου περί αστρολάβου, του Αράτου του Κορινθίου "Αστροθεσία και Κανών", "Φαινόμενα/Διοσημεία(ι)" και "Φαινόμενα/Αράτεια", του Αράτου ή του Ευδόξου "Δι' επών αστρονομία"/"Φαινόμενα", του Αχιλλέως Τατίου "Εισαγωγή εις τα Αράτου Φαινόμενα", του Λέοντος του Μαθηματικού "Περί κατασκευής Αρατείου σφαίρας" και τα έργα του Λουκιανού και του Εκφάντου εκ Συρακουσών "Περί Βασιλείας".

"Ο ΘΟΕΥΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΛΕΧΑΙΟΥ": η ερμηνεία της λέξης "θοεύς" με βάση τα ευρήματα στην παλαιοχριστιανική Βασιλική του Λεχαίου Κορινθίας. Γίνεται αναφορά στην διασύνδεση του Λεχαίου με την Αρχαία Κόρινθο και με την Ακρόπολη των Αθηνών (το σχεδιαζόμενο έργο καλύφθηκε μετά το σύνολο των μελετών του κ. Απόστολου Παπαφωτίου αλλά θα επιχειρηθεί μια εκ νέου σύνθεση και κυρίως θεολογική προσέγγιση).

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ: Αφιέρωμα στο έργο των ποιητών του Λεχαίου (Άγγελου Μετζελίδη, Φρίξου Σταυρόπουλου, Θέμη Σπηλιόπουλου, Γιάννη Θέσπη, Τρύφωνος Στεφανόπουλου) σε άμεση συνάρτηση με τις κλείδες των 7 σφραγίδων της Αποκάλυψης που συμπληρώνουν τα ρητά στο έργο του Άγγελου Σικελιανού, του Κώστα Καρυωτάκη και του Ρώμου Φιλύρα στο τρίγωνο Συκιά Ξυλοκάστρου-Σικυώνα/Κιάτο-Λέχαιο Κορινθίας.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΙΗΣΗΣ: ποιητικό αφιέρωμα στην δημιουργία της Επαναστατικής Σχολής των ποιητών Γεράσιμου Μαρκορά και Αντωνίου Μαρτελάου.

"ΤΟ ΓΙΟΥΝΑΝΙΚΟ ΝΤΟΒΛΕΤ": μια πρωτόλεια και πρωτότυπη εισαγωγή στον κόσμο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Περιέχει το σύνολο των τίτλων όλων των έργων τα οποία στερούνται αφενός το αρχικό περιεχόμενό τους αλλά αφετέρου ανέρχονται σε ανώτερο επίπεδο και αποκτούν νέα διασύνδεση, αυτή την φορά, με το περιεχόμενο του συνόλου των έργων της Ελληνικής Λογοτεχνίας μετά την Ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους και με το περιεχόμενο της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας.
Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ: Αφιέρωμα στον ναό του Παρθενώνος ο οποίος βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Δούναβη, ανατολικά της πόλεως Regensburg.

"Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ": το πλέον ολοκληρωμένο έργο στην Ελλάδα για την ανάλυση των ευρωπαϊκών θεσμών. Μια σύνοψη όλων των βασικών αρχών της Ε.Ε. που καθιστούν το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ανώτερο και κυρίαρχο σε σύγκριση με το Ελληνικό Δίκαιο - με την διαφορά ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον ίδιο τον πολίτη της Ευρωπαϊκής χώρας κατ' οίκον (δίχως την προσφυγή στα όργανα της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους).

"Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΣ Ε.Κ.": μια πρωτοποριακή μελέτη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσω της επίτευξης του στόχου των πολλαπλών οργανισμών εντός του κόλπου της Ε.Κ. Για πρώτη φορά παγκοσμίως αποδίδεται η πραγματική σημασία της θεσμοθέτησης των μοντέλων ως προτύπων για τις διάφορες μορφές εμφάνισης της ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Με την εργασία αυτή -από την οποία δεν λείπει το πικάντικο χιούμορ- γίνεται η πρώτη ορθή ερμηνεία, μετάφραση και εξήγηση των πολλαπλών οργανισμών που εμφανίζονται στα πλαίσια της Ε.Κ., ερμηνεία που θα βοηθήσει στον δημόσιο διάλογο ακόμα και ακαδημαϊκούς καθηγητές που δολιχοδρομούν στην Ελλάδα, μην έχοντας μεταδοτικότητα και έχοντας χάσει την δυνατότητα επικοινωνίας με τους νέους. Παράλληλα, διατυπώνεται και μια σειρά προσθετικών εγχειρημάτων για να ανανεωθούν οι ατζέντες παλαιών μοντέλων όπως ιδιαιτέρως της ΕΥΡΑΤΟΜ ή για την μετεξέλιξη θεσμών όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε "Ευρωπαϊκή Τράπεζα" ή, λόγου χάρη, για την αντιπαραβολή της Ενωμένης Ευρώπης με την Ενωμένη Αμερική.

"Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΥ": το έργο περιέχει το σύνολο του ιστορικού του φεντεραλιστικού κινήματος της Ευρώπης το οποίο στηρίζεται στους συγγραφείς Καμύ, Όργουελλ, Σιλόνε, Ντε Ρουζμοντ. Περιέχει την αληθή ιστορία της δημιουργίας του, τα σχίσματα και τις διασπάσεις του, την επανένωσή του και την παράλληλή πορεία του με το "Revolutionary Union Movement". Αναπτύσσεται η σκέψη ότι η πραγματική Ευρώπη είναι αυτή των πολιτών και χειροτεχνών και των εργατών/καλλιτεχνών του πολιτισμού και όχι αυτή των βιομηχάνων και πλουσίων και αποδεικνύεται η πλάνη που έχει οδηγήσει στο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης. Παράλληλα, με αφορμή το έργο του Όργουελλ "Η Εξέγερση των διανοουμένων" αναπτύσσονται οι ιδέες της Σιμόν Βέϊλ, της Άννα Άρρεντ, του Ευγένιου Ζαμυάτιν και του Λεβ Σεστώφ.

"Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ": Είναι η πρώτη μελέτη έργου η οποία μεταδίδει την μέθοδο του Μαρξ με την οποία η εργασία λειτουργεί κατά τρόπον ώστε αυτή να εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο και τις πηγές πλούτου! Εξάλλου, φέρνει στην επιφάνεια την κρυφή ατζέντα που υπάρχει στην Ε.Ε. περί της δημιουργίας από τις χώρες της Μεσογείου του σχεδίου της Μεσογειακής Κοινοπολιτείας (Mediterranean Commonwealth) ή π.χ. του ενωμένου κράτους Ελλάδος-Γαλλίας (Ελληνο-Γαλλικής Κονότητας) σε κοινό τόπο και με κοινή γλώσσα ΑΛΛΑ, με μιαν σημείωση προσθετική: με την αξιοποίηση της Ευρώπης ως δορυφόρου της Ελλάδας. Η μελέτη αναπτύσσει για πρώτη φορά ολοκληρωμένη και υπό δημοκρατικό πρίσμα και μανδύα την σκέψη του Μαρξ περί επανάστασης και δικτατορίας του προλεταριάτου με βάση τα Προγράμματα Ολοκληρωμένα (ΠΡ.ΟΛ.) της Ευρωπαϊκής Ένωσης ειδικώς για την Μεσόγειο θάλασσα. Σημειώνεται, για πρώτη φορά, το συνταρακτικό γεγονός ότι η Σοσιαλιστική Σχολή πιστεύει ότι οι οικονομικές κρίσεις φθείρουν ανεπανόρθωτα ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ και οδηγούν στην κατάρρευσή του ΚΑΙ, ΑΡΑ, η Σχολή αυτή στην πραγματικότητα υπερασπίζεται την Ελεύθερη Οικονομία. Σημειώνεται, ειδικότερα, για πρώτη φορά το συγκλονιστικό γεγονός -που αγνοούν ΟΛΟΙ οι κομμουνιστές- ότι ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ και η Δικτατορία του Προλεταριάτου έχει ήδη εφαρμοστεί: για πρώτη φορά στην Ρώμη από τον Νικόλα ντι Ριέντσο Γκαμπρίνι στις 20/5/1347 (διήρκεσε ως το 1353) σε συνδυασμό α) με την επανάσταση του 1334 στην Γένουα, β) την εξέγερση -Tumulto- υπό τον Μικέλε ντι Λάντο το 1378 στην Φλωρεντία (διήρκεσε ως το 1382) και γ) την εξέγερση των εργατών στην Σιέννα το 1371 με το λεγόμενο "καθεστώς της μεταρρύθμισης" των Riformatori (διήρκεσε ως το 1385). Το επίκεντρο της επαναστατικής δράσης ήταν η νήσος Σικελία και ιδίως είχε ως εμπνευστές τους Έλληνες της Ελληνιστικής Ανατολής. Ήδη από το 139 π.Χ. είχε ξεκινήσει στην Σικελία η επαναστατική δράση και διήρκεσε αρχικά ως το 131 π.Χ. (ήταν η πρώτη Επανάσταση της Σικελίας ή "Δουλικός Πόλεμος" υπό τον Έλληνα Εύνο ή Εύνου και είχε το επίκεντρο στην πόλη Έννη και στον Ακράγαντα ενώ εστράφη κατά του Ρωμαίου Πραίτωρος. Η δεύτερη εξέγερση στην Σικελία καταγράφεται στο διάστημα 103 π.Χ. ως 99 π.Χ. υπό τον Σάλβιο και τον Αθηνίωνα στην πόλη Μοργαντία. Ακολουθεί η πιο μεγάλη της Ιταλίας και πλέον γνωστή, η Επανάσταση του Σπάρτακου εκ Θράκης, στην Κάπουα και στον Βεζούβιο το 73 π.Χ. ως το 71 π.Χ. με 70.000-120.000 δούλους και, αμέσως μετά, στην Νότιο Ιταλία η επανάσταση του 47 π.Χ. υπό τον Καίλιο και τον Άννιο Μίλωνα η οποία έχει βαπτιστεί με το όνομα ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κέντρο της Σικελίας υπάρχει η περιοχή Mezzojuso, δηλαδή "Μεσόγειος", πλησίον του Παλέρμο. Στο Παλέρμο εκδηλώθηκε το 1282 η ανοργάνωτη και αυθόρμητη εξέγερση του λαού του Παλέρμο -η οποία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Σικελία- κατά των Γάλλων φεουδαρχών, ιπποτών και κατακτητών το Πάσχα, 30 και 31/3/1282, όταν ξένοι στρατιωτικοί επιτέθηκαν και διέπραξαν φρικιαστική κατά νέων και παιδιών στην Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος -San Spirito- πλησίον του Παλέρμο όπου υπάρχει η εκκλησία του Παντοκράτορος (Palatina). Πρόκειται για εξέγερση των Σικελών κατά των Ανδεγαυών του Καρόλου Ανζού ή Ανδεγαυϊκού (βασιλέωςτων 2 Σικελιών -Σικελίας και Νεαπόλεως- και ηγεμόνα του πριγκπάτου της Αχαΐας, αρχηγού των Φράγκων του Μορέως). Η επανάσταση αυτή υποκινήθηκε α) από τον αδελφό του Σεβαστοκράτορος και Κυρίου του Δεσποτάτου της Ηπείρου Ιωάννη Παλαιολόγου, τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο ως αυτοκράτορα, διπλωμάτη και στρατηγό του Βυζαντίου και της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος είχε την Βασιλική εξουσία της ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ανέκτησε την λατινοκρατούμενη Πόλη και τα φρούρια Λεύκτρου-Μάνης-Μονεμβασιάς-Μυστρά και ήταν σύμμαχος της Γένουας στην μάχη της Σικελίας αλλά έχασε την ζωή του εντός του ιδίου έτους 1282 και β) από τον βασιλιά της Αραγωνίας Πέτρο κατά του Πάπα Ουρβανού Δ' και είχε στόχο την κατάληψη της Σικελίας στην Ιταλία και του Δεσποτάτου της Ηπείρου σε συνδυασμό με την κατάκτηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τα γεγονότα αυτά αναφέρονται στα μικρά γράμματα της Ιστορίας ως "Σικελικός Εσπερινός". Η επανάσταση αυτή διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την Σικελία. Μετά τον Σικελικό Εσπερινό, ο Ιταλός επαναστάτης του 12ου αιώνος μ.Χ. Giovanni da Procida, ανακηρύχθηκε Καγκελάριος της Σικελίας, Κύριος της νήσου Procida, δηλ. της ελληνικής νήσου Προχύτης. Άλλωστε, το Παλέρμο ήταν η πρωτεύουσα της χώρας επίσης ως το 1282, οπότε μεταφέρθηκε στην Νεάπολη και έκτοτε η ιστορία της Καμπανίας ταυτίστηκε με την ιστορία του Βασιλείου της Νεαπόλεως ή των 2 Σικελιών, το λεγόμενο REGNO το οποίο θεωρείται ότι είναι στην Νεάπολη αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για το Βασίλειο του Μορέως -REGNO DE MOREA BELVEDERE- στην Πελοπόννησο (η εξήγηση, πέραν των σχετικών χαρτών με πρωτεύουσα την Καλλίπολιν στο Βυζάντιο και την Καλλίπολιν στην χερσόνησο της Ιταλίας κάτω από το Οτράντο και τον Τάραντα) είναι ότι τα 2 άκρα της Ιταλίας πλάϊ στο Βασίλειο των 2 Σικελιών -δηλαδή, στην Καλαβρία η Bovasia και η Paese Greco στην Σαλεντική χερσόνησο- εφαρμόζουν πλήρως στο σχεδιάγραμμα με την Πελοπόννησο. Το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση του θέματος εντοπίζεται στην χερσόνησο της Ιστρίας, στα σύνορα Ιταλίας-Βορείας Ηπείρου, όπου βρίσκεται η ιστορική πόλη Τεργέστη/Trieste που είναι και το κέντρο του ελληνικού επαναστατικού κινήματος, σε άμεση διασύνδεση με την πολιτική και διπλωματία της Αυστρο-Ουγγρικής Δυαρχίας: σημειώνεται ότι μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά από επανάσταση -που οδήγησε σε παραίτηση του Βασιλέως- ιδρύθηκε ανεξάρτητος Δημοκρατία της Ουγγαρίας (χωρίς να περιλαμβάνει την αυτόνομη περιοχή των Ούγγρων της Τρανσυλβανίας) και ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ από την Σοβιετική Κυβέρνηση της Ουγγαρίας στις 21/5/1919, κυβέρνηση που έγινε στις 7/8/1919 η Εθνική Κυβέρνηση της Ουγγαρίας -πλην, όμως, μετά από εκλογές στην Δίαιτα της Ουγγαρίας απορρίφθηκε το πολίτευμα υπέρ του παλαιού, μοναρχικού πολιτεύματος του Βασιλείου της Ουγγαρίας!  
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΚΩΝ: Αφιέρωμα του δημοσιογράφου Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου στην διακυβέρνηση του οίκου των Μεδίκων της Φλωρεντίας που συνδέεται άμεσα με τους Μηδικούς πολέμους και τα γλυπτά του Παρθενώνος. Αναλύονται τα βασικά σημεία της οικονομικής πολιτικής των Μεδίκων. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η πόλη της Φλωρεντίας/Firenze ΔΕΝ έχει σχεδιαστεί για την Ιταλία στα βόρεια της χώρας -ακριβώς κάτω από την Λομβαρδία- αλλά για την χάρη της Ελλάδος: πρόκειται για την ελληνική πόλη της Φλωρεντίας στην Κάτω Ιταλία με το όνομα Fiorenza (άνωθεν της Potenza και της Matera). Η μελέτη στηρίζεται στο γεγονός ότι η Φλωρεντία ήταν παλαιόθεν η οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης, το κέντρο για τις σχέσεις ανταλλαγής των νομισμάτων και, μάλιστα, ήταν η εστία του πνευματικού πολιτισμού της Ευρώπης όπου ο οίκος των Μεδίκων ανέπτυξε ένα μοναδικό στον κόσμο -σε συνεργασία με την Ελλάδα- μοντέλο αγροτικής οικονομίας το οποίο συνδεόταν άμεσα με την οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε στην Αίγυπτο με κέντρο την Αλεξάνδρεια από το Κράτος της Ελληνικής Δυναστείας των Πτολεμαίων.

"Τo Κράτος της Δουλείας": η μετάφραση του συνταρακτικού έργου του Γαλλο-Βρεττανού συγγραφέα και ιστορικού Hilaire Belloc "The Servile State".
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΝΟΝΑ: οικονομική και νομισματική εργασία η οποία ερευνά, εξετάζει και βλέπει τα αποτελέσματα του μοντέλου του Χρυσού Κανόνος, όπως αυτό άρχισε να εφαρμόζεται από την Χριστιανική εποχή, μετεξελίχθηκε προ και μετά των 2 Παγκοσμίων Πολέμων, πήρε την μορφή της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών και έφθασε να εντάσσεται στους θεσμούς της Ευρώπης (με χαρακτηριστικά παραδείγματα την ιστορία του επί Ντε Γκωλ και Νίξον). Πρόκειται για το λεγόμενο "καθεστώς του χρυσού κανόνα/the Gold Standard/le regime de l'étalon-or" το οποίο εκκινά από την διδασκαλία του Χριστού και ονομάζεται "ό χρυσούς κανών".

"LA VITA NUOVA": η μετάφραση του έργου του Δάντη "H NEA ΖΩΗ".

"SINFONIA GRANDE": μελέτη του δημοσιογράφου Χρήστου Παπαχριστόπουλου για την δημιουργία στην Ευρώπη του οργανισμού της Οικονομικής Ένωσης (Economic Union-Ε.U.) η οποία είναι η αληθινή E.U. στην οποία συμφώνησε η BENELUX στις Βρυξέλλες το 1958 και, σύμφωνα με την μελέτη, στηρίζεται στα έργα συμφωνιών των μουσουργών Μπετόβεν-Μότσαρτ-Μπερλιόζ-Μπράμς-Χαίντελ-Χάϋντν και των Χέλντερλιν-Γκαίτε με βάση όχι την Γαλλική Επανάσταση αλλά την Ρωσσική (σχέδιο Αικατερίνης Β', Κοραή, Ρήγα και ιδίως Παπάζογλου των "Ακροβολιστών της Ανατολής") με σκοπό την λειτουργία του συνόλου των κειμένων για την Επανάσταση των Ελλήνων.

"ΔΗΜΟ-κρασί": το έργο αναπτύσσει τις αληθινές διαστάσεις της έννοιας της δημοκρατίας από την αρχαία ελληνική εποχή, την ελληνιστική περίοδο, την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το Ανατολικό Ελληνικό Κράτος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της Ανατολής και ως την σημερινή εποχή. Το κύριο μοτίβο είναι ότι η Δημοκρατία πρέπει να είναι ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΧΗ και ότι η έννοια σημαίνει "να κρατάς τον Δήμο, όχι να σε κρατά ο Δήμος" ως ηγέτη. Για πρώτη φορά μελετάται η πραγματική έννοια της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας σε μιαν οικογένεια, χωριό, κοινωνία, θρησκεία, πόλη, χώρα, πατρίδα, έθνος, κράτος, οργανισμό: ορίζεται η λεγόμενη "ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ" (στην ζυγαριά ΔΕΝ σώζονται οι πολλοί ούτε χάνεται ο ένας αλλά οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται και μάλιστα αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών πάει προς τα κάτω και χάνεται λόγω του βάρους ενώ το άτομο εκτοξεύεται στα ύψη "ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται". Το έργο αποκαλύπτει, εξάλλου, την λειτουργία του νόμου του John Ground που ορίζει ότι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΜΗΤΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΑΤΟΜΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΟΥΝ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: (ο νόμος ερμηνεύεται με την απλή πρόταση ότι οι νόμοι της φύσεως ισχύουν για μεγάλους πληθυσμούς αλλά ΔΕΝ ισχύουν για τα άτομα: είναι Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ). Στην ατομική θεωρία, άλλωστε, την ίδια σκέψη αποκαλύπτει το γραπτό έργο του δημοσιογράφου Κυριάκου Διακογιάννη ο οποίος θεωρεί πως "ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΝΕ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΟΝΟΝ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, Ο ΛΑΟΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗ -ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΞΑΝΑΖΗΣΗ! ΟΤΑΝ, ΟΜΩΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΙΤΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ, ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ -ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΥΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ". Το ίδιο σκεπτικό έχουν και τα 2 διδακτικά ρητά του συγγραφέα Will Durant ο οποίος μετά από ειδική μελέτη για την παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού συμπέρανε -και το γράφω εδώ με λίγα λόγια και άνευ περικοκλάδων και σχολίων- ότι "Η φυσική ανισότητης της ικανότητος, εν τω μέσω της γενικής ισότητος της πλεονεξίας, εξασφαλίζει εις εκάστην γενεάν το ότι η πλειονότης των αγαθών θα απορροφηθή από μίαν μειονότητα ανθρώπων. Εις πάσαν κοινωνίαν το μεγαλύτερον μέρος των ικανοτήτων περιλαμβάνεται εις μίαν μειοψηφίαν ανθρώπων. Ως εκ τούτου, αργά ή γρήγορα, το πλείστον των αγαθών, προνομίων και ισχύος θα περιέλθη εις μίαν μειοψηφίαν ανθρώπων". Επιπλέον, το έργο δημοσιεύει τον θεμελιώδη ορισμό του Αριστοτέλους ότι ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και, άρα, δεν ανήκει στους πλούσιους ούτε στους νομικούς. Μια ακόμα απόδειξη αποτελεί το θεώρημα του καθηγητή Κenneth Arrow ο οποίος εμπέδωσε για πρώτη φορά στον κόσμο με πίνακες και με γεωμετρικές-μαθηματικές μεθόδους δημοσκόπησης το λεγόμενο «Παράδοξο της Δημοκρατίας» και, μάλιστα, με βάση την Μέθοδο του μαρκησίου, φιλοσόφου και μαθηματικού του 18ου αιώνος, Condorcet (Marie Jean Antoine Nicolas de Caritat): με άλλα λόγια, απέδειξε ότι για οποιοδήποτε θέμα, ερώτημα ή ζήτημα με 3 διαφορετικές εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης, απόφασης ή ψηφοφορίας και για το οποίο υπάρχουν τουλάχιστον 3 διαφορετικά άτομα ή πρόσωπα που πρέπει να αποφασίσουν ή να ψηφίσουν, η επίλυσή του με βάση την δημοκρατική μέθοδο χαρακτηρίζεται ως «αδύνατη», υπό την έννοια ότι οι εναλλακτικές επιλογές Α, Β, Γ αυτών των 3 ανθρώπων με βάση τον κανόνα της πλειοψηφίας είναι μεταξύ τους αντικρουόμενες, αντίθετες και παράλογες (η ανάλυση του Arrow’s impossibility theorem συνδέεται με την κυρίαρχη εφαρμογή της θεωρίας του για τις εκλογές, επεκτείνεται σε θέματα πωλήσεων και πληροφορήσεως των αγορών στον οικονομικό τομέα, στην ελευθερία βούλησης και επιλογών στον κοινωνικό τομέα αλλά ενώνεται και με την απόδειξη του Παραδόξου του Βέλους του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Ζήνωνος). Και, εν κατακλείδι, το έργο κλείνει με την εντυπωσιακή απόδειξη ότι στην πραγματικότητα η Δημοκρατία ΔΕΝ είναι συνδεδεμένη με την νίκη της πλειοψηφίας ΑΛΛΑ με την προστασία της μειοψηφίας από την κυριαρχία των πολλών: καταρρίπτεται η λογική της Δημοψηφισματικής Δημοκρατίας μέσω του λεγομένου "Πειράματος των Μαύρων" όπου τίθεται αρχικώς το ερώτημα της σύλληψης 3 μαύρων, εγχρώμων από μια κυβέρνηση η οποία ουσιαστικώς θέτει κατόπιν σε δημοψήφισμα το ερώτημα τί πρέπει να κάνει με τους κατηγορουμένους ή ενόχους (το ερώτημα για ποιό αδίκημα ή έγκλημα κατηγορήθηκαν ή καταδικάστηκαν ή ενοχοποιήθηκαν ή σε ποιάν χώρα και πολιτισμό συμβαίνει αυτό είναι, ουσιαστικώς, άσχετο και περιττό). Οι απαντήσεις στιος εκλογές του δημοψηφίσματος είναι συντριπτικές και το αποτέλεσμα είναι 90% να τους σκοτώσουμε, 5% δέν ξέρω ή δεν απαντώ, 3% λευκό, 1% άκυρο ενώ 1% του σώματος λέει να μην τους σκοτώσουμε! Ε λοιπόν, τί πρέπει να αποφασίσει μια κυβέρνηση του 21ου αιώνος; Να εφαρμόσει την απόφαση του δημοψηφίσματος και την λογική της λαϊκής κυριαρχίας; Οπότε, ευκόλως και ραδίως αποδεικνύεται ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.

"Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ" - Σύνοψη Πληροφοριών: Σύμφωνα με τις πηγές διδασκαλίας, Κράτος Δικαίου είναι -σε μιαν οργανωμένη κοινωνία, αυτό είναι ο όρος sine qua non- η αρχή σύμφωνα με την οποία Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ προσδιορίζεται ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ από κανόνες δικαίου καθώς και η συμμόρφωση ΑΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ με τους κανόνες δικαίου που έχουν τεθεί ώστε να υλοποιηθεί το Κράτος Δικαίου. Προσοχή: όλα αυτά ισχύουν με το νόημα α) ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ στο εσωτερικό η κυρίαρχη θέληση του κράτους και β) οι ενέργειες των οργάνων να μην είναι αυθαίρετες και ανεξέλεγκτες όπως στις δικτατορίες αλλά πρέπει να είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και τους νόμους ΑΛΛΑ επειδή αυτά διαβάζονται και ερμηνεύονται, ανάλογα με τον ρυθμό και τονισμό της ανάγνωσης, ώστε να εννοούν διαφορετικά νοούμενα ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ και γ) ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ από τις διάφορες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με τους αγώνες τους και τον έλεγχο που ασκούν ενώ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ υπάρχει ο έλεγχος από τα ανεξάρτητα δικαστήρια. Ο κεντρικός σκοπός του νομοθέτη δεν είναι, φυσικά, να πει ότι το Κράτος "περιορίζεται" να ασκεί μόνο αυτό την εξουσία στο εσωτερικό μιας χώρας ούτε να δίνει το πρόσχημα στο Κράτος να ασκεί άτυπη δικτατορία ούτε και να επιτρέπει στο Κράτος να κλείνει την δημόσια τηλεόραση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό (διότι το νόημα του νομοθέτη είναι ότι όλα αυτά ισχύουν για επίλυση των διαφορών μεταξύ Κράτους και κρατικών υπηρεσιών ή Κράτους και πολιτών ώστε -και αυτή είναι η ουσία- να αποτρέπεται η καταφυγή στην αυτοδικία ή στην αυθαιρεσία). Το ζήτημα, στην πραγματικότητα, συνδέεται με τις ελεύθερες εκλογές της 17 Νοέμβρη 1974 και την διακήρυξη της Βουλής την 18/1/1975 ότι "Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΚΑΙΩ (με υπογεγραμμένη) ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΕΛΥΘΗ"! Το Δίκαιο εκπροσωπεί τους υποχρεωτικούς κανόνες συμβίωσης αφενός μεν 1) στην πολιτεία, όπου είναι ΧΩΡΙΣ ηθικά κριτήρια διότι γίνεται από τα όργανα των δικαστών ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, αφετέρου δε 2) στην κοινωνία (η οποία, για να μην δημιουργείται σύγχυση, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ταυτίζεται με την γαλλική μετάφραση της λέξης Εταιρεία ή Τράπεζα -Societé- που και αυτή σημαίνει "κοινωνία" ούτε ταυτίζεται με τις έννοιες της κοινότητας, της κοινοπολιτείας, της κοινοπραξίας, του κοινόβιου ή του "κοινού"). Η κοινωνία είναι σύνδεσμος ανθρώπων ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ και με επίγνωση του σκοπού που επιδιώκει (διαφέρει από την Κοινότητα αλλά στήρίζεται σε αυτήν). Να γιατί: Η σωστή ερμηνεία είναι ότι Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΜΙΚΩΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ενώ το Κράτος από το ένα σκέλος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ όπως αφήνουν να εννοηθεί οι εσφαλμένες εξηγήσεις και από το άλλο σκέλος η σωστή ερμηνεία είναι ότι Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (όπου εκεί, άλλωστε, η εφαρμογή των κανόνων δικαίου είναι προαιρετική, ζήτημα ατομικής ελευθερίας και βούλησης). Προς επίρρωσην των επιχειρημάτων, αξίζει να προσεχθεί το τρίτον: ότι δηλαδή Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (εξουσία που δεν προέρχεται και δεν εξαρτάται από καμιά άλλην). Για μιαν ακόμα φορά, επισημαίνεται ότι Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ πλέον -όχι αυτή της Πολιτείας- είναι αυτή που λέγεται ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ή "Πόλισμα" (όχι "πολίσμαν", έτσι;) και έχει 3 μορφές: Μοναρχία ή Ολιγαρχία ή -και είναι μία μόνον εξ αυτών των 3- η Δημοκρατία στην οποία, κατά τον θεμελιώδη ορισμό του Αριστοτέλους, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, δεν ανήκει στους πλούσιους ούτε στους νομικούς καν)! Ειδικότερα, το κράτος εμφανίζεται με 2 μορφές: είτε κυρίαρχο που επιτάσσει τους πολίτες να τηρούν όσους κανόνες ή νόμους θεσπίζει) οπότε ονομάζεται ΠΟΛΙΤΕΙΑ είτε ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ιδιωτικού δικαίου οπότε ονομάζεται ΔΗΜΟΣΙΟ. Η Δημόσια Διοίκηση συμπίπτει κανονικά με την Πολιτεία και πραγματοποιεί έργο (εάν πραγματοποιεί...) για τους σκοπούς που θέτει η Πολιτεία ΑΛΛΑ προς εξυπηρέτηση του δημοσίου, κοινού συμφέροντος και οι επιχειρήσεις του λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής επιχειρήσεως. Στο Δημόσιο Δίκαιο, Πολιτική Εξουσία είναι η κρατική αρχή ως φορεύς της κυριαρχίας, δύναμη που δίδει το δικαίωμα στην πολιτεία να ορίζει τις ελευθερίες του ατόμου (δικαίωμα που πηγάζει από την ίδια την έννοια του κράτους). Στην πολιτειολογία, "Κράτος" σημαίνει κυριαρχία/εξουσία ή έδαφος και χώρος επί των οποίων εκτείνεται αυτή με όρια σαφώς καθορισμένα ΑΛΛΑ με κυβέρνηση με νόμους αυτοτελείς και πολιτική ανεξαρτησία -ώστε να ταυτίζεται με την πολιτεία και να υπακούν όλοι, ακόμα και οι ξένοι που ζουν εκεί- στους νόμους του. Ως "Κυριαρχία" ορίζεται η αυτοτελής και αυτόνομος εξουσία που ασκεί Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ στο έδαφός της και στον λαό της (εδώ χρειάζεται στον Έλληνα αναγνώστη μια προσωπική μελέτη με χάρτες των εγκυκλοπαιδειών που έχει στο σπίτι του περί των εδαφών των κυβερνήσεων της Αφρικής, ειδικά των περιοχών της Χρυσής Ακτής, και των ιστοριών που έχουν εκτυλιχθεί εκεί σε συνδυασμό με την μελέτη περί της εμφάνισης του Χριστιανισμού της Αιθιοπίας στα Ελληνικά βασίλεια της Αξώμης και της Λαλιμπέλλα όπου εδραιώνεται η Βυζαντική Αυτοκρατορία αλλά και η ιστορία περί της πολεμικής τέχνης κατάκτησης της Ερυθραίας, σε αντιδιαστολή με την Ελλάδα). Όμως, Α. αναγκαία προϋπόθεση για την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ είναι η ανεξαρτησία απέναντι στις άλλες, ο αυτόνομος καθορισμός της πολιτικής της και, επομένως, ο αποκλεισμός κάθε εξωτερικής επεμβάσεως ενώ Β. το εκ των ων ουκ άνευ στοιχείο για την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ είναι η εξουσία που παρέχει στους πολίτες της, δηλαδή να είναι "κανείς" κυρίαρχος όλων των άλλων -να έχη την εξουσία- και συνεπώς: να μην υπόκειται άλλου (το δικαίωμα αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι αυθαίρετο αλλά περιορίζεται από ορισμένους κανόνες που πρέπει ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ τόσο για τους πολίτες όσο ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ). Για μιαν ακόμα φορά, επισημαίνεται ότι το Κράτος ΔΕΝ είναι το ίδιο με το Έθνος. Ως προς τις κυβερνήσεις των κρατών, σύμφωνα με το Συνταγματικό Δίκαιο, η Κυβέρνηση αποτελεί πολιτική λειτουργία ΑΛΛΑ οι κυβερνήσεις αντλούν την εξουσία από τον λαό. Οι πηγές αναφέρουν ότι οι κυβερνήσεις διακρίνονται σε δεσποτικές/αυταρχικές που ασκούν την εξουσία σύμφωνα με την ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ θέλησή τους και σε νόμιμες/συνταγματικές που ασκούν την εξουσία ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ εντός των πλαισίων του Συντάγματος. Η Πολιτική Εξουσία είναι αυτή που δίδει κάθε άλλην εξουσία της Πολιτείας και τα κρατικά όργανα εκφράζουν την θέλησή της.  Και αυτό ακριβώς είναι το ΔΙΚΑΙΩΜΑ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, βασικό δικαίωμα θεωρείται το δικαίωμα των πολιτών με το οποίο εξασφαλίζεται η συμμετοχή της στην πολιτική ζωή του τόπου, άρα ΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (βλ και την ατομική εργασία του Χρ. Παπαχριστόπουλου με θέμα Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ). Είναι περιττό να γράψω ότι αν ανοίξετε μιαν οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια, θα πεθάνετε στα γέλια από το περιπεπλεγμένο και δυσερμήνευτον των ερμηνειών περί των "Κανόνων Δημοσίας Τάξεως" όπου παρατηρείται η μεγαλύτερη αποθέωση του παραλόγου όλων των εποχών. Θα ήταν χρήσιμο, εξάλλου, αφού αυτό είναι εξ ορισμού δικαίωμα του πολίτη, να αναζητήσετε τι τεράστιο θέμα δημιουργεί Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ των νομικών εννοιών της Κυριότητας, της Χρήσης, της Χρησικτησίας, της Επικαρπίας, της Νομής, της Κληρονομιάς, των Δικαιωμάτων, του Θησαυρού και, υπεράνω όλων, της Κατοχής (σημειώνω εν τάχει και τηλεγραφικώς ότι επιτρέπεται -και καλώς- να αποκτά ο πολίτης τα πάντα όσα θέλει για να κάνει καλή χρήση, "διανοία Κυρίου"!). Στο θρησκευτικό πεδίο, πάντως, υπάρχει το δικαίωμα της αρνησιθρησκ(ε)ίας: αναφέρεται ότι η αρνησιθρησκ(ε)ία και η αποστασία και η άρνηση ή αποκήρυξη της πίστης Ή ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ακόμα-ακόμα ισοδυναμούν όλες με την λέξη "εξωμοσία" που είναι όρος του Αττικού Δικαίου -φυσικά, εννοεί τον Ηρώδη τον Αττικού- που λέει ότι εξωμοσία είναι μια πράξη, ένας όρκος, μια ένορκη επίσημη αποκήρυξη η οποία, ως θεσμός που εφαρμόζεται από τον Ε' μ.Χ. αιώνα, χρησιμοποιείται από τον πολίτη για να βεβαιώση πως αδυνατή να δεχθή μιαν αρχή ή να εκτελέση κάποιο καθήκον του (να "χορηγήση" λειτουργία"). Όμως, υπάρχει το Δικαίωμα Ανεξιθρησκείας και το Διάταγμα Ανεξιθρησκείας περί Χριστιανισμού και το Σύνταγμα της Ελλάδος που προβλέπει σχετικώς. Στο πεδίο αυτό, για να καταλάβετε στην εντέλεια και απολύτως ξεκάθαρα τι λένε οι πηγές και πόσο διφορούμενες είναι οι ερμηνείες, σημειώνω το εκπληκτικόν ότι ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ορίζεται η γενική αρχή του Δικαίου σύμφωνα με την οποία Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αν υπερβαίνη τα όρια της καλής πίστεως (ευθύτητα και τιμιότητα του ανθρώπου στις συναλλαγές του) ή των χρηστών ηθών (οι αντιλήψεις ενός ανθρώπου στον κύκλο του) ή τον κοινωνικό/οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, οπότε το Δικαστήριο το απαγορεύει! Δηλαδή, εάν κάποιος έχει άφθονη περιουσία και θέλει να διαμοιράσει τα ιμάτιά του και να τα δώσει στους πολίτες, σύμφωνα με τον ορισμό, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΟ (διότι τότε θα μείνει φτωχός, θα χάσει την αξιοπρέπειά του, θα πέσει στα μάτια των πλησίον του και αυτό υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστεως και τάχα το Δικαστήριο θέλει με αυτήν την λογική να τον προστατεύσει)! Και, εν κατακλείδι, με βάση το Σύνταγμα και την ερμηνεία η οποία απορρέει από την έρευνα των πηγών, ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, αυτές δηλ. που αφορούν την άσκηση της πολιτικής εξουσίας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ από το Συμβούλιο της Επικρατείας (όχι με το νόημα ότι το Σ.τ.Ε. δεν έχει το δικαίωμα να τις ακυρώσει αφού πρώτα αυτές έχουν γίνει αλλά με το νόημα ΌΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΛΗΦΘΕΙ ώστε να περιέλθουν στην δικαιοδοσία του Σ.τ.Ε. το οποίον, άλλωστε, είναι αρμόδιο μόνο για διοικητικά θέματα της δημόσιας διοίκησης, εσωτερικώς, και δεν μπορεί να βιαστεί ώστε να εκδίδει αποφάσεις για τα θέματα των δημοσιογράφων και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τα οποία εμπίπτουν στο ατομικό πεδίο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας του λειτουργήματος -και φυσικά, κατά κανέναν τρόπο του Criminal Greek Law των αγράμματων Ελλήνων δικαστών ούτε της Ε.Σ.Η.Ε.Α. Αυτό αποδεικνύεται, φυσικά, από το ίδιο το Σύνταγμα το οποίο λέει ότι οι κυβερνητικές πράξεις δεν υποβάλλονται στο Σ.τ.Ε. αλλά γράφει ότι ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΥΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ! Και, τέλος, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟΝ................ Η ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ αλλά ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ως προς τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, αρκεί να πω ότι το όλο ζήτημα έχει προκύψει ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ επειδή γίνεται λάθος μετάφραση των κειμένων και των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ειδικότερα, εδώ και λίγο διάστημα -και ΠΡΙΝ ξεκινήσει το θέατρο της ελληνικής κυβέρνησης και του Σ.τ.Ε.- τα ευρωπαϊκά κανάλια είχαν αποφασίσει να προσφέρουν στους τηλεθεατές ένα μάθημα νοσταλγίας και επιστροφής στα παλιά (για τον λόγο αυτό, άρχισαν να μεταδίδουν στην Ελλάδα τα προγράμματα Deutshe Welle, Β.Β.C., C.N.N. και TV5 το οποίο και έγραψε ΠΡΙΝ τα γεγονότα της Ε.Ρ.Τ. ότι θα κλείσουν οι παραγωγές των ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων και θα υπάρξει ένα διάστημα ώσπου να τεθεί σε λειτουργία ο Οργανικός Νόμος -LOI ORGANIQUE- με σκοπό να υπάρξουν περισσότερες ατομικές παραγωγές και να σημειωθούν αλλαγές ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ (PUBLIC AUDIOVISUELLE): ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες, φυσικά, εκδίδονται κυρίως στην Γαλλική, ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ (PUBLIC) αλλά ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ, δηλάδή -με απλά λόγια, για την περίπτωση ανά χείρας- να πάψουν οι Νεοέλληνες να βλέπουν ό,τι αηδία τους προσφέρεται τοσο από το κράτος όσο και από τα ιδιωτικά ιδίως κανάλια. Πρόκειται, άρα, για μείζον ζήτημα ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ πρωτίστως εκ μέρους των αγράμματων αρχών του Νεοελληνικού Κράτους το οποίο έχει προκαλέσει όλο το χάος στην ενημέρωση του πολίτη (υπάρχουν, οπωσδήποτε, πτυχές ιδιαιτέρως σημαντικές σε κάθε πλευρά των θεμάτων αυτών αλλά η κεντρική ιδέα είναι αυτή προς το παρόν). Κρατήστε υπόψιν σας ότι το Σύνταγμα (ή αλλιώς Σύνταξη, όπως όλοι παραδέχονται) έχει μεγαλύτερη ισχύ από τους νόμους. Και από οικονομική άποψη, το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ -Καποδίστριας, 1829- είναι το πλέον άψογο, δεδομένου ότι έχει νομισματική μονάδα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ τον Φοίνικα και ότι ο άρχων της παιδείας Ανδρέας Μουστοξύδης το 1829 κατήρτισε νομισματική συλλογή η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα της Βιβλιοθήκης και του Αθηναϊκού Νομισματικού Μουσείου στο Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Σημειώνω, εξάλλου, ότι η κοινωνία είναι κάτι διαφορετικό από το Έθνος και τον Λαό: Λαός είναι το σύνολο των ατόμων που κατοικούν στον ίδιον τόπο, προέρχονται από κοινή παράδοση, ακολουθούν τους ίδιους νόμους ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ η οποία είναι και αυτή μόνον η οποία δίδει ανθρώπινη μορφή στο κράτος. Για να γίνει αντιληπτός ο τρόμος που δημιουργείται από την αμάθεια των νομικών του Νεοελληνικού Κράτους που προσβάλλουν τους θεσμούς και πληγώνουν την νοημοσύνη μας, καταγράφω από τις πηγές ότι ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (η οποία ισοδυναμεί με την πρώτη μορφή μοναρχίας, την κοινοβουλευτική μοναρχία) ο μονάρχης -βασιλεύς ή αυτοκράτωρ- είναι υποχρεωμένος να διορίζει κυβερνήσεις οι οποίες να είναι αρεστές στην πλειοψηφία του κοινοβουλίου. Στην δεύτερη μορφή μοναρχίας, ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ, ο μονάρχης εκλέγει την κυβέρνηση ο ίδιος ΑΛΛΑ για να έχουν ισχύ οι κυβερνητικές πράξεις του μονάρχη, ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να τις υπογράφει ΚΑΙ ο αρμόδιος υπουργός (διότι σε αυτήν την μορφή πολιτεύματος Ο ΜΟΝΑΡΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ). Αυτές είναι οι 2 μορφές της περιορισμένης μοναρχίας. Η τρίτη μορφή του πολιτεύματος μοναρχίας είναι Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ όπου ο μονάρχης κυβερνά κατά τις αποκλειστικά προσωπικές αντιλήψεις του ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ που είναι δημιούργημά του ΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Υπάρχει, ασφαλώς, και η μορφή της δυαρχίας (των Μαγυάρων της ΑυστροΟυγγαρίας με σύμβολο το άγαλμα της Ελευθερίας στην Βουδαπέστη) που συνδυάζεται με τα σχέδια Ρήγα και τον Ελληνισμό Βιέννης, Τεργέστης, Βενετίας και Ρωσσίας, Μικρας Ασίας-Μεγάλης Ελλάδος. Οπωσδήποτε, το καλύτερο παράδειγμα για την έννοια της ελευθερίας -"ΟΥΔΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΥ ΜΗ ΚΡΑΤΩΝ, έφη ο Πυθαγώρ- είναι οι είλωτες. Είλωτες είχαν θεωρηθεί ΟΙ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΑΝ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ και τους θεωρούσαν χειρότερους κι από υπόδουλους στην Σπάρτη. Ήταν μια τάξη η οποία είχε αντισταθεί στους Δωριείς με τους οποίους συνθηκολόγησε υπό τον όρο να έχουν ισονομία ΚΑΙ πολιτικά δικαιώματα. Η ισονομία τους καταργήθηκε και θεωρήθηκαν δούλοι της Πολιτείας. Οι είλωτες επιστρατεύονταν ως υπηρέτες των κυρίων τους (δηλαδή, των Σπαρτών οπλιτών) και ήταν δούλοι της πόλεως. Οι Σπαρτιάτες -δηλαδή, αυτοί που είχαν πολιτικά δικαιώματα και μόνο αυτοί αποτελούσαν δικαιωματικά τον στρατό της πολιτείας, άρα περίπου 6.000 άτομα μόνο που πολέμησαν- τους χρησιμοποιούσαν ως δημόσιους δούλους και τους αποστερούσαν των δικαιωμάτων του ελεύθερου πολίτη και της απολαύσεως των αγαθών της ζωής! Επίσης, οι Σπαρτιάτες ή Λακεδαιμόνιοι (ως ελεύθεροι πολίτες, διότι στο εσωτερικό λέγονταν Σπαρτιάτες αλλά για το εξωτερικό ήταν ανέκαθεν οι "Λακεδαιμόνιοι", αυτοί που 'ταν η κυρίαρχη τάξη και αποτελείτο από τους πολίτες της Σπάρτης) είχαν κηρύξει επισήμως και αναγνωρισμένως πόλεμο προς τους είλωτες και τους εξόντωναν περιοδικώς μέσω της διαστρεβλωτικής ερμηνείας και εφαρμογής του θεσμού της "κρυπτείας" ΑΛΛΑ -nota bene- οι είλωτες ήταν μια τάξη ξεχωριστή ΔΙΟΤΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΥΣ! Όμως, οι κύριοι των ειλώτων δεν μπορούσαν να τους πουλήσουν ούτε να τους ελευθερώσουν. Οι είλωτες ήταν δούλοι της πόλεως, εργάτες του εδάφους, υπηρέτες στην πόλη, υπηρέτες των οπλιτών, συνοδοί κυρίων στον πόλεμο και όταν καλούνταν έπρεπε να πολεμούν ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Δεν είναι τυχαίο αλλά, αντιθέτως, γεμάτο συμβολισμό το γεγονός ότι οι είλωτες προέρχονται εκ της πόλεως Έλος που υποδουλώθηκε στους Σπαρτιάτες και στους Δωριείς Ηρακλειδείς. Στην ιστορία, ο αριθμός τους κυμαίνεται από 190 άτομα ως 224.000! Η ουσία είναι ότι είναι αυτοί που αντιστάθηκαν στους Δωριείς και γι' αυτό οι πιο ελεύθεροι εξ αυτών εξοντώνονταν από την μυστική αστυνομία του κράτους, την Κρυπτεία. Ήταν καλλιεργητές και δουλοπάροικοι, ενοικιαστές γης που πλήρωναν ενοίκιο στους ιδιοκτήτες. Τα τέκνα Σπαρτιατισσών και των ειλώτων, πάντως, ονομάζονταν "επεύνακτοι". Σημειωθήτω, ωστόσο, σε αντιδιαστολή ότι οι περίοικοι -οι ελεύθεροι κάτοικοι των χωριών της Λακωνικής, ακριβώς επειδή αυτοί ΔΕΝ αντιστάθηκαν στους Δωριείς- είχαν προνόμια, δηλ. αστικήν, ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ελευθερία! Οι περίοικοι ήταν κοινωνικώς μια τάξη μεταξύ κυρίων και ειλώτων: Δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα αλλά μπορούσαν να είναι ελεύθεροι και να αποκτούν περιουσία. Ανέρχονταν περίπου σε 80.000 ως 120.000. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι οι περίοικοι είναι αυτοί που συμβιβάστηκαν με τους Δωριείς ενώ, συμβολικά, "περίοικοι" είναι οι οίκοι γύρω από μιαν συγκεκριμένη περιοχή. Από την άλλη πλευρά, μόνο μερικοί είλωτες που συμμετείχαν βοηθητικά με υπηρεσίες στους πολέμους ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ -όχι "περί πάτρης" όπως επίτηδες είπε ενθουσιωδώς ο Έκτωρ για να ενθουσιάσει με το λάθος του αστείου του τους Τρώες κατά των Ελλήνων ούτε "υπέρ πάτρης" όπως νομίζουν μερικοί Νεοέλληνες- απελευθερώθηκαν και πήραν ορισμένα, μερικά δικαιώματα, ΑΣΤΙΚΑ ΟΜΩΣ, ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ και αποτέλεσαν και αυτοί μιαν ιδιαίτερη τάξη: οι "νεοδαμώδεις", ΜΗ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ή νέοι πολίτες, δηλαδή ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΑΝ το 464 π.Χ. ως το 454 π.Χ. -είναι η γνωστή μας ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΙΛΩΤΩΝ- και είχαν υποχρέωση στράτευσης (ισοδυναμούσε με εθελοντικό δικαίωμα διότι απελευθερώνονταν επειδή είχαν προσφέρει υπηρεσίες υπέρ πατρίδος) ως απελεύθεροι δούλοι. Ο νεοδαμώδης, όμως, είχε μιαν ιδιότητα ακριβώς αντίθετη με τους εκ γενετής ελεύθερους ανθρώπους. Υπήρχε, εξάλλου, και μια ακόμα ονομασία για τους νεοδαμώδεις τους οποίους έλεγαν "μόθωνες" και τους διέκριναν σε "επεύνακτους" και "δεσποσιοναύτες". Γενικά, αναφέρονται στην ιστορία, μεταξύ του όλου αριθμού των περιοίκων, 12.000 ως 32.000 πολίτες άνδρες και ως 700 γυναίκες και παιδιά ή "παρθενίες" (δηλ. τέκνα Σπαρτιατισσών), ελεύθεροι πολίτες που ζούσαν σε 100 χωριά στα όρη ή στην περιφέρεια της Λακωνίας, πλήρωναν φόρους, έκαναν στρατιωτική θητεία ΑΛΛΑ δεν μετείχαν στην κυβέρνηση ούτε μπορούσαν να ενταχθούν στην άρχουσα τάξη. Τί μπορούσαν να κάνουν, σύμφωνα με τους νόμους αυτούς που δέχονται όσοι Νεοέλληνες νομίζουν ότι ο Σωκράτης δίδαξε την υπακοή και την πειθαρχία προς το κράτος; (Εδω αξίζει το μεγάλο αρχαϊκό μειδίαμα του Ιππέως του Georges Rampin!). Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να δικάζονται σε θάνατο ΑΝΕΥ ΔΙΚΗΣ. Συγκεφαλαιώνω, προς σύγκριση μεγεθών, ότι ο δούλος δεν έχει καμιάν ελευθερία, είναι κτήμα του αφεντικού, ενώ ο δουλοπάροικος ΔΕΝ είναι κτήμα του αφεντικού αλλά ούτε και εξουσιάζει και, τέλος, ο Ελεύθερος εξουσιάζει απόλυτα τον εαυτόν του. Γι' αυτό και ο τύραννος της Σπάρτης Νάβις (206-192 π.Χ., αντίστοιχος του Ιησού του Ναυή), αυτός ο οποίος έκανε την εξέγερση, επανάσταση ή -καλύτερα- γνωστή ως "στάση των ειλώτων", τελικά δήμευσε τις περιουσίες των πλουσίων και απελευθέρωσε τους είλωτες. Αυτή είναι και η αιτία που ο Πλάτων δεν αναφέρεται στους Νόμους και στην Πολιτεία στο Κράτος αλλά στο "ΣΚΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" και μάλιστα, ειδικότερα, Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ -ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ- αναφέρεται στον συντονισμό όλων των θεωριών των επικοινωνιών, των μηχανών, των οργανισμών ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ -για την ακρίβεια, ΟΡΙΖΟΜΕΝΩΝ ΩΣ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ ΟΠΛΩΝ- καθώς και στην λειτουργία ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ και των Νόμων της Κυβερνητικής και στην κατασκευή προτύπων μοντέλων με κυβερνητικά δίκτυα. Για να γίνει αντιληπτή η παρανόηση που έχουν οι υποστηρικτές του Νεοελληνικού Κράτους οι οποίοι απλώς και μόνον αναφέρουν τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη σε σχέση με το έργο ΝΟΜΟΙ και την δίκη-καταδίκη του μεγαλύτερου Έλληνα για να υποστηρίξουν τους νόμους του Νεοελληνικού Κράτους και, άρα, τους δικαστές, τους δικηγόρους και τους αστυνομικούς του, θα ήθελα απλώς να προσθέσω ότι για τον ενημερωμένο πολίτη, ως έννοιες, είναι ΑΛΛΟ Η ΠΟΛΗ, ΑΛΛΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΟ Η ΧΩΡΑ. Απόδειξη αποτελεί ο θεσμός και το λειτούργημα του προξένου: στην αρχαιότητα, ο πρόξενος ήταν διακεκριμένο, εξέχον πρόσωπο ΑΛΛΑ γηγενής πολίτης ο οποίος ασκούσε στην δική του πόλη, στην δική του χώρα και στο δικό του κράτος -όπου και έμενε- τα καθήκοντα που του ανέθετε τιμητικά, ως ειδικά εξουσιοδοτημένον αντιπρόσωπό του, ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ Ή ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΠΟΛΗ. Ο πολίτης μιας πόλης ΔΕΝ γινόταν πρόξενός της ΑΛΛΑ ήταν πρόξενος ξένης πόλης ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ. Αντιθέτως, στον σύγχρονο θεσμό του προξένου, ο πρόξενος ενός κράτους είναι πολίτης ΑΥΤΟΥ του κράτους αλλά ασκεί τα καθήκοντά του ΣΕ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ως αντιπρόσωπος ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ. Εν κατακλείδι, γράφω ότι δεν μπορεί κανείς απολύτως να καταλάβει αυτό το ζήτημα αν δεν συνειδητοποιήσει την σχέση του πολιτεύματος της Σπάρτης με την επανάσταση του Σπάρτακου στην Ιταλία, αν δεν συσχετίσει την έννοια της λακωνικότητας και του μιλιταρισμού με τον λόγο και την ομιλία και, τέλος, αν δεν μάθει ότι οι Σπαρτιάτες είναι οι Σπαρτοί του Κάδμου των Θηβών και της Ελευσίνος στην Ελλάδα και αντιστοίχως των Θηβών και της Ελεσίγια στην Αίγυπτο και ότι -όπως συμβαίνει με τους Σπαρτούς και τα σπαρτά- οι έννοιες αυτές της ιστορίας είναι αλληγορικές και συμβολικές (Σπάρτη στην αρχαιότητα εννοούσαν όλην την Πελοπόννησο με πρωτεύουσα το Άργος, Ακρόπολη την Ακροκόρινθο και Φρούριο την Σπάρτη -στην Γαλλία, αντιστοιχεί με την πόλη Bourges, δηλαδή το Μπούρτζι Ναυπλίου) και, μάλιστα, αν δείτε καθαρά τους χάρτες ή την υδρόγειο, στην Ελλάδα φαίνεται ευκρινώς η πρωτεύουσα Αθήνα να εικονίζεται στην Αρκαδία και όχι στην Στερεά Ελλάδα αλλά πάνω στην Πελοπόννησο): ὅπερ ἔδει δεῖξαι!

"ΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ": τεκμηριώνει με ιστορικά και στατιστικά στοιχεία την ακράδαντη οικονομική θεωρία ότι η υπακοή των πολιτών στους νόμους και η πληρωμή φόρων από τους πατριώτες υπονομεύει και καταστρέφει την εσωτερική άμυνα και οργάνωση μιας χώρας και κυρίως την γλώσσα και τον πολιτισμό της. Απόδειξη: η Ελλάδα. Επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Αυτοκράτωρ μπορούσε να γίνει και ο πλέον αγράμματος άνθρωπος. Την εποχή εκείνη, οι Ακρίτες φυλούσαν τα σύνορα επειδή αγαπούσαν τον τόπο τους και το κράτος ευημερούσε. Τότε, το κράτος ήταν Χριστιανικό. Όταν εισήχθησαν οι νόμοι και η πληρωμή φόρων αλλά και ο θεσμός της "πρόνοιας", τότε η Αυτοκρατορία αλώθηκε. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα. Ωστόσο, το σύστημα είναι προδεδικασμένο και έχει ήδη κριθεί ώστε να αλλάξει: η ιστορία του Βασιλείου Διγενή Ακρίτα δεν είναι μύθος αλλά βασίζεται στο νομικό καθεστώς της Συνθήκης του Ταμασίου το 1525 περί αυτονομίας στα Αμπελάκια, στα Άγραφα, στις Μηλιές, την Κρανέα και τα Ζαγοροχώρια.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΛΛΑΣ: Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΠΗΛΙΟΥ: ειδική ανάλυση για τα πορίσματα των ερευνών της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβούλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ως προς την Σχολή Γαζή-Κωνσταντά-Φιλιππίδη και το θέμα της παραγωγής πορφύρας για πλουτισμό όλων των Ελλήνων με βάση τα σχέδια Ιουστινιανού για τον Οίκο των Αυτοκρατειρών στο Μεγάλο Παλάτι των Ανακτόρων της Κωνσταντινούπολης το οποίο κτίστηκε επί Μγ. Κωνσταντίνου από πορφυρούς λίθους με λευκά στίγματα. H πορφύρα, εκτός από ένδυμα των Αυτοκρατόρων Βυζαντίου, είναι σαρκοφάγο ζώο με όστρακο -πορφύρα η ομφαλοσκόπος και πορφύρα η τρυφερή- και ροδόφυτο, λέγεται ροδοφύκη/ερυθροφύκη και παράγει την χρωστική ουσία πορφύρα. Πορφύρα καλείται ο μύρηξ ο οποίος επίσης έχει όστρακο και εκκρίνει πορφύρα. Βόμβυξ είναι, εξάλλου, η κάμπια. Το θέμα συνδέεται με την μεταμόρφωση του μεταξοσκώληκα σε χρυσαλλίδα-πεταλούδα-ψυχή και τους ελληνικούς θρύλους περί της επίτευξης της αθανασίας. Ταυτόχρονα, όμως, δημιουργεί κράτος, χώρα με ορισμένα σύνορα εντός του κόσμου. Σημειώνεται ότι η Κόκκινη Μηλιά είναι το Ικόνιο, εμιράτο και σουλτανάτο στο βασίλειο της Καραμανίας στην σημερινή Τουρκία και βρίσκεται κάτω από την γεωγραφική περιοχή του Τουρκεστάν.

"Ο ΧΡΥΣΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΩΣΣΙΑ": τοπογραφική, γεωλογική και χαρτογραφική μελέτη του πολιτικού και γεωγραφικού χάρτη της Βρεττανικής Κολομβίας ως μοντέλου για την ίδρυση της Ελληνικής Ρωσσίας. Σημειώνεται ότι η πόλη Μόσχα βρίσκεται στην Βρεττανική Κολομβία -British Columbia/Colombie Brittanique- η οποία είναι ανατολικά της νήσου Βανκούβερ, υπεράνω των πολιτειών Όρεγκον και Ουάσιγκτον των Δυτικών ΗΠΑ (που είναι διαφορετική από την πρωτεύουσα της χώρας Ουάσιγκτον στις Ανατολικές ΗΠΑ) αλλά ταυτόχρονα υπεράνω της λεγομένης TERRE INDIEN της περιοχής Ελ Πάσο & Σάντα Φε και είναι, στην πραγματικότητα, η χώρα με την Γη των Ινδιάνων και -φυσικά- όχι η Ινδία την οποία λέγεται πως νόμιζε ο Χριστόφορος Κολόμβος πως ανακάλυψε αλλά είναι διαφορετική και από την Βρεττανική Κολομβία η οποία ανήκει στην Γαλλία και βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανατολικώς της Αυστραλίας, με πρωτεύουσα την Νουμέα (αυτή είναι η Nouvelle-Caledonie, αντιθέτως η παλαιά Βρεττανική Κολομβία στον Καναδά λεγόταν "Νέα Καληδονία"). Συγκριτικά, προστίθεται ότι αντιστοίχως η Βρεττανική Ρωσσία -British Russia- εντοπίζεται στον κοινό τόπο μεταξύ της Ρωσσίας και της Ινδίας (όπως π.χ. η Χώρα της Αυτοκρατορίας των Ίνκας αποτελεί τον κοινό τόπο ή την χώρα μοντέλο που έχει ανθρώπινη μορφή και συντίθεται από την ένωση περιοχών Βραζιλίας-Χιλής-Περού με πρωτεύουσα την πόλη Κίτο (δες, λόγου χάρη, την πόλη της Ανατολικής Κορίνθου η οποία βρίσκεται υπεράνω του χάρτη της Νέας Υόρκης)! Το έργο στηρίζεται στην αποκρυπτογράφηση του έργου των συγγραφέων Βερν-Πόε-Δουμά με βάση τον ειδικό χάρτη της περιοχής για την Ανεξαρτησία της Ελλάδας βάσει των συνθηκών Κάρλοβιτς-Ιασίου-Γαλαζίου που αφορούν την ιταλική Ίστρια και την ρουμανική Βεσσαραβία -εξ ου και ο "Γαλάζιος Δούναβης"- και προβλέπουν την ένωση των 2 άκρων του Δούναβη -και, άρα, της Ευρώπης- υπό την κυριαρχία της Ελλάδος και την ένταξη της Ρωσσίας στην μορφή αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης με βάση το σχέδιο της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β' για την λύση του προβλήματος του Σοβιετικού Ευρωπαϊκού Κράτους σε συνεργασία με τις συνθήκες Ι. Καποδίστρια και τα έργα των διαφωτιστών Ελλάδος και εξωτερικού που έχει εκπονήσει ο Ντιντερό. Η αποκρυπτογράφηση συνοδεύεται με χρήση 3 εργαλείων (χάρτη-σκακιού-εσχάρας) καθώς οι περιοχές και πόλεις τίθενται σε εσχάρα-σκαραβαίο με κλείδα πάνω σε σκάκι το οποίο από την ένωση της μαθηματικής και της θεολογικής πλευράς (με τον κόκκο σινάπεως να ταιριάζει με την γεωργική και οικονομική κατά κεφαλήν καλλιέργεια) ανταποκρίνεται απολύτως με τον ειδικό χάρτη και τον χωρισμό της χώρας σε τετράγωνα υπό κλίμακα (άλλωστε, είναι πολύ χρήσιμα τα πορίσματα που προκύπτουν από την έρευνα στα οικονομικά στοιχεία και στην ιστορία των χρυσορυχείων της Βρεττανικής Κολομβίας. δεδομένου ότι η χώρα επικοινωνεί απευθείας με την Ρωσσική Αμερική -ακριβώς πάνω από τον ποταμό Κολούμπια, δεξιότερα της νήσου Σίτκα ή Νέου Αρχαγγέλλου Μιχαήλ και των πόλεων Κέτσιγκαν, Πέτερσμπουργκ και Κλόντάϊκ της Αλάσκας- ενώ στην γραμμή αυτή με αρχή το Όρεγκον, μέση την Καλιφόρνια η οποία ανοίγεται στον κόλπο της Baja California με τα 2 νησάκια Αγγέλου και Αγ. Πνεύματος, ευαίσθητη περιοχή την Αμαζονία και τα άκρα της στον ποταμό Ορινόκο εντοπίζονται όχι 1 Eldorado αλλά 3)!.
"Οι Νόμοι των Ζώων" : υποστηρίζει την άποψη ότι οι νόμοι υπάρχουν μόνο για τις κοινωνίες τις λεγόμενες απολίτιστες, πρωτόγονες και παρα-ακμάζουσες (Κοινωνίες Ζώων) και ότι οι ανθρώπινες, πολιτισμένες κοινωνίες δεν έχουν ανάγκη νόμων. Λαμβάνει κριτική θέση υπέρ των πρώτων κοινωνιών. Αναπτύσσει την εκτίμηση ότι ο πολίτης στις ξένες χώρες είναι υποχρεωμένος, λόγω γλώσσας και πολιτισμού, να υπακούει στους ξένους νόμους, άρα εντός της δικής του χώρας δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούει σε κανέναν νόμο και σε καμίαν αρχή όταν δεν του προσφέρουν τίποτα αλλά να φυλά τους νόμους της ατομικής του βούλησης. Οι αρχές και οι νόμοι συλλήβδην πρέπει να τον φυλούν αυτόν και κάθεν άλλον πολίτη δωρεάν, για χάρη του δημοσίου και των υπηρεσιών τις οποίες το άτομο-πολίτης υπερβαίνει ιεραρχικά εξ ολοκλήρου και πρέπει να τους δίνει εντολές. Σε μιαν πολιτισμένη κοινωνία, οι νόμοι και ολόκληρο το σύστημα εφαρμογής των νόμων είναι εξίσου αχρείαστο και άχρηστο. Μόνον οι κοινωνίες των ζώων χρειάζονται νόμους -όχι οι ανθρώπινες. Το άτομο δεν χρειάζεται θεσμούς ανώτερους από το ίδιο για να φυλά τους νόμους και τα σύνορα του οίκου του. Πηγαίνω σε μιαν χώρα ξένη. Φυσικά, πρέπει υποχρεωτικώς και εξ ανάγκης να φυλώ τους νόμους της. Στο εσωτερικό της δικής μου χώρας, δεν νοείται -εφόσον γνωρίζω ιστορία και γραμματική του Θεού και έχω πάει σχολείο- να υπακούω και να τηρώ κανέναν νόμον απολύτως. Είναι δυνατόν να είναι κατώτερος ο πολίτης από τους νόμους που τον υπηρετούν; Χιλιάδες φύλακες, συνοριοφύλακες, λιμενικοί, αστυνομικοί, δικαστές, δεσμοφύλακες υποτίθεται ότι φυλούν τα ελληνικά σύνορα: λάθος! Κανέναν πραγματικά δεν φυλούν και δεν προστατεύουν ούτε και αφήνουν, άλλωστε, κανέναν Έλληνα πολίτη να εργαστεί ελεύθερος. Ακόμα και για να δώσουν συσσίτιο στους φτωχούς, τους υποτιμούν και τους ζητούν να ενταχθούν ταπεινωτικά στο συστηματάκι τους. Όπως έγραφε και ο Καζαντζάκης: ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!" Έρχονται, άρα, όλοι οι αγράμματοι και απολίτιστοι να επιβάλουν νόμους στον νέο άνθρωπο που ήδη έχει όλες τις γνώσεις μέσα του, εκ γενετής, παιδιόθεν (ιδίως τον ηθικό και εσωτερικό κώδικα δεοντολογίας) και να του επιβάλουν έναν εξωτερικό αντιεκπαιδευτικό κώδικα που ξεκινά από το σχολείο, με τον λεγόμενο "κανόνα" ή τον χάρακα ως απειλή (αν δεν μάθει να γράφει το ορθό "αυγό" με τον δικό τους, λάθος τρόπο, "αβγό"!). Και το ερώτημα είναι: σέβομαι την χώρα μου και την πατρίδα μου και, μέσα στα πλαίσια της επίδειξης καλής βούλησης, δέχομαι να πάω στρατό φυσικά όχι ως κατώτερος αλλά ως πατριώτης ισότιμος και, απλώς για χάρη της καλής λειτουργίας, δέχομαι να υπακούω στους ανωτέρους, από τον δεκανέα ως τον λοχία και τον συνταγματάρχη, με την έννοια της ιεραρχίας έστω κι αν ξέρω ότι είναι γελοίες ή λανθασμένες οι αποφάσεις τους ή οι ανακοινώσεις τους, ακόμα και για να σπάσω πλάκα, έστω για χάρη και μόνο της αποδοτικότητας της παρουσίας τόσο πολλών ανθρώπων σε έναν χώρο. Είναι δυνατόν -ερωτώ αφού έχω τελειώσει τον στρατό, δικαιωματικά- να υπακούω στον συνταγματάρχη όταν έχω τελειώσει τον στρατό, εκτός στρατού; Την ώρα που γνωρίζω ότι ο δημόσιος υπάλληλος, ο συνταγματάρχης και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κατώτεροι από τον πολίτη και έχουν ορκιστεί αυτοί να τον υπηρετούν;  Έρχεται, δηλαδή, ο νόμος να επιβάλει "canonization" στον άνθρωπο που έχει πάει σχολείο και έχει μέσα του ήδη εμφυτευμένους από τον Θεό τους κανόνες και τους νόμους της ηθικής και της δεοντολογίας! Κατά τον ίδιο τρόπο, αγνοούν το συντακτικό και την γραμματική και μεταφράζουν τις γραμμές των άρθρων με βάση τον χάρακα, υπέρ ή κατά της κυβέρνησης τους, γραμμή-γραμμή (όχι με βάση την σύνταξη, το απαρέμφατο, το ρήμα, το υποκείμενο και το αντικείμενο) και να γιατί χρεωκοπούν, γιατί έχουν λάθος νόμισμα και επειδή δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέραν των λάθος κομμάτων ή ότι υπάρχει καν κόσμος που δεν είναι σε κόμμα ή σε κώμα αλλά μόνο στην μορφή κόμματος που λέγεται "Πατρίδα", πατρίδα με κοινό πολιτισμό και κοινή γλώσσα. Είναι ένας παράνομος και ανήθικος νόμος αυτός των άχρηστων και ανεπάγγελτων ουσιαστικά νομικών, αστυνομικών και στρατιωτικών: αυτών που ορκίζονται "να μην αποχωρίζονται απ' αυτών" και δεν ξέρουν πώς συντάσσεται η γενική "αποχωρίζομαι τινός" (το σωστό είναι "ορκίζομαι να μην αποχωρίζομαι αυτών", δηλαδή, των σημαιών, (διότι, φυσικά, πώς να ξέρουν αυτοί οι στερούμενοι απ' αυτών ότι τα απαυτά είναι άλλο πράγμα). Για να καταλάβετε πόσο ζημιώνεται οικονομικά η Ελλάδα σε χρήμα, σκεφθείτε -για το θέμα των ελληνικών και των ξένων νόμων- για να φανεί το παράλογο στην οικονομική πτυχή: σκεφθείτε, λόγου χάρη, μιαν εταιρεία η οποία δεν λειτουργεί επιχειρηματικά.οικονομικά/λογιστικά με βάση τους νόμους του Άνταμ Σμιθ, του Ντέηβιντ Χιουμ, του Ρικάρντο, του Κέϋνς, του Γκάλμπρεϊθ, του Χάγιεκ, του Μίλτον Φρήντμαν και του Shepherd ή με αναλογίες προς τις καμπύλες του Lawrence ούτε καν με βάση τα μοντέλα του φον Μίζες ή με βάση τα θετικά της κομμυνιστικής θεωρίας (κεφαλαιοκρατική του Μαρξ ή Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν) ούτε τους ελληνικούς νόμους του Αριστοτέλους, του Πλάτωνος ή του Χρυσίππου και του Κροίσου αλλά με βάση την ελληνική κρατική νμοθεσία και τους νόμους των Τσοβόλα, Τζουμάκα, Πρωτόπαππα κ.τ.λ. Είναι η λογική που λέει ότι "αφού το κεφάλαιο και η εργασία δεν συμβιβάζονται ποτέ, άρα όποιος εργάζεται δεν έχει ποτέ λεφτά"! Σημειωθήτω: τα αφεντικά, φυσικά, δεν εργάζονται! Αντιστρόφως, υπάρχουν Άνθρωποι που δεν εργάζονται για τα λεφτά αλλά για τον οίκο τους, την πατρίδα τους, την επικοινωνία και την γλώσσα τους.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ: μελέτη για το ζήτημα του Ελληνικού Νομίσματος με βάση τον μύθο της αναγέννησης του Φοίνικος όπως εικονίζεται στις τοιχογραφίες της Μονής Φιλοσόφου της Χριστιανούπολης Γόρτυνος στην Γορτυνία Αρκαδίας. Σημειώνεται ότι, πέρα από τον συμβολισμό των Ελληνικών Φοινικικών γραμμάτων του αλφαβήτου -με το νόημα ότι τα γράμματα είναι ικανά να έχουν "φωνή"- ο Φοίνιξ έχει οριστεί νόμισμα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (βλ. Καποδίστρια-Μουστοξύδη) και είναι το σύμβολο του Τάγματος του Φοίνικος του 1802 και της Σημαίας της Φιλικής Εταιρείας με το ρητό "Εκ της τέφρας μου αναγεννώμαι". Το θέμα συνδέεται με την φιλοσοφική λίθο και με τον εκδοτικό οίκο "Aldina" που ίδρυσε το 1494 στην Βενετία για να συνεχίσει το έργο του Μάρκου Μουσούρου ο Άλδος Μανούτιος και το έργο του συνέχισε ο Χριστόφορος Πλαντέν εξ Αμβέρσης. Στον Χριστιανισμό τα ρητά συμπληρώνονται με την δήλωση ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΘΗΣΕΤΑΙ ΩΣ ΑΕΤΟΥ Η ΝΕΟΤΗΣ ΜΟΥ-ΔΙΚΑΙΟΣ ΩΣ ΦΟΙΝΙΞ ΑΝΘΙΣΕΙ ενώ στην  Αναγέννηση το σύμβολο των Μεδίκων ήταν LE TEMPS REVIENT σε συνδυασμό με το ρητό LAVACRUM RENASCENTIS VITAE.

Η ΠΥΡΟΛΑΤΡΕΙΑ ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: μελέτη της θρησκείας του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου για το πυροβατικό φαινόμενο των αναστενάρηδων ή αναστεναριδών της Αγίας Ελένης με θέμα την Ανάσταση πάνω από γλώσσες φωτιάς όπου βασίζεται η ελληνική θρησκευτική πίστη. Το θέμα συνδέεται με την αρχαία ελληνική κάθαρση, την εξάλειψη των μιασμάτων με την λύση της αποκοπής της γάγγραινας από έναν οργανισμό ο οποίος σαπίζει, την εφεύρεση του υγρού πυρός των Ελλήνων του Βυζαντίου, την "εστία" ως οίκο, εστίαση, λειτουργία αφής φωτός και φωτιά, την Γη του Πυρός, την πολιτική του Πύρρου και την θεωρία του σκεπτικού Πύρρωνος. 

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ: μια συνολική, εύγλωττη παρουσίαση από τον Χρήστο Παπαχριστόπουλο για την μέθοδο με την οποία αναλύονται τα χαμένα ή διασκορπισμένα δεδομένα χαμένων πολιτισμών τέχνης του παρελθόντος ή ερειπίων ναών και μνημείων με βάση τις επιγραφές κατά τρόπον ώστε από τα ατάκτως ερριμένα στοιχεία να συγκεντρώνεται υλικό το οποίο να ταξινομείται κατόπιν σύμφωνα με έναν κατευθυντήριο νου ώστε να αποκτούν νόημα (ART INTELLIGENCE). Η εστίαση και συλλογή των πληροφοριών γίνεται όπως συγκεντρώνονται τα δεδομένα από έναν δορυφορικό σταθμό ή μυστικό, διπλωματικό κανάλι με δημοσιογραφικό επιτελείο, αίθουσα ανάλυσης, κεντρική υπηρεσία πληροφοριών και, γενικότερα, λειτουργία με βάση το Κράτος της Τέχνης (STATE OF THE ART). Από τα πορίσματα των αναγλύφων, των πινάκων και των χαρτών δημιουργείται Νομισματική Μονάδα (INTELLIGENCE UNIT) ενώ αναπτύσσεται η συνείδηση του συνόλου -δηλαδή η Ψυχή- η ικανότητα του πνεύματος να επικρατεί της ύλης, αυτή που γεννά την νοημοσύνη, την απόδοση νοήματος, γλώσσα με νοήματα- και κάνει τον άνθρωπο να διακρίνεται από τα ζώα.     

"O ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ": το απόσταγμα της εμπειρίας του δημοσιογράφου σε ένα βιβλίο που θα προκαλέσει σοκ στην δημοσιογραφική "κοινότητα". Μια τρομερή υπεράσπιση των Ελλήνων δημοσιογράφων και, ταυτόχρονα, ένας αποκαλυπτικός λίβελλος κατά των ιδίων Ελλήνων δημοσιογράφων που συνεργάζονται άκριτα και άλογα με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Το έργο στηρίζεται στην ερμηνεία του συνόλου της δημοσιογραφικής δεοντολογίας ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (αλλά όχι με την λάθος μετάφραση που γίνεται αφού αυτή η διδασκαλία βασίζεται σε λάθος μετάφραση αγγλικών και γαλλικών κειμένων-αποφάσεων-κανονισμών και γι' αυτό δίδεται η μοναδική σωστή και αυθεντική ερμηνεία του δημοσιογραφικού λειτουργήματος χωρίς να υποτάσσεται η εξήγηση αυτή σε καμιάν απολύτως κυβερνητική ή χρηματική γραμμή ή εξουσία παρά μόνο στην Ελληνική γλώσσα και εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος της πατρίδας), στα αρχεία στα οποία στηρίζεται η διεθνής δεοντολογία των δημοσιογράφων καθώς και στο σύνολο του δικαστικού και νομικού σώματος αποφάσεων όπως αυτά υπάρχουν στα αρχεία του δημοσιογράφου.

"Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ": η έρευνα του δημοσιογράφου Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου για τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την άσκηση διωγμών κατά των νέων και, ειδικότερα, κατά των Ελλήνων Χριστιανών από το οργανωμένο νεοελληνικό κράτος με την συμφωνία των συμβιβασμένων γονέων. Η δίωξη ασκείται, πρώτον, με το να μην επιτρέπεται στους νέους να εργάζονται κατ' οίκον για την πατρίδα -την Ελλάδα- της ατομικής συνείδησης και γλώσσας τους: φυσικά, δεν έχει κανείς νέος την υποχρέωση να πάει στην Αθήνα ή στις πρωτεύουσες των νομών για να εργαστεί με τους εξευτελιστικούς μισθούς του Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα ( επιχειρήσεων αλλόγλωσσων που, άλλωστε, ελέγχονται από το εξωτερικό ενώ συνυπολογίζεται και το ότι, π.χ., στα δημοσιογραφικά συγκροτήματα ΔΕΝ αρθρογραφούν δημοσιογράφοι αλλά οι οικονομικοί διευθυντές, οι ταμίες και οι λόγιστές!). Κατά δεύτερο λόγο, το οργανωμένο νεοελληνικό κράτος με κορυφαίο το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο επιτρέπει την αλλοτρίωση της πατρίδας επιτρέποντας -στο ψευδεπίγραφο όνομα της δήθεν "πολυφωνίας"- την μετάδοση Τουρκικών και Αγγλόφωνων προγραμμάτων και σχεδόν κανενός προγράμματος από τις υπόλοιπες 26 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Τρίτον -και σημαντικότερον- η ίδια η Εκκλησία μετατρέπει τον θεσμό του γάμου σε νομιμοποιημένη πορνεία: δεν ζητά απλώς και μόνο την έγκριση του Θεού για να επιτρέπει γάμους αλλά ζητά επιπλέον την έγκριση του κράτους για να γίνονται γάμοι (δηλαδή, δεν αφήνει τους ανθρώπους να παντρεύονται παρά μόνο αν έχουν την άδεια του κράτους -το οποίο ο Χριστιανισμός απορρίπτει- και αν εμφανιστεί κάποιος και πει ότι θέλει να παντρευτεί επειδή πιστεύει στον Θεό, δεν τον αφήνει!). Με τον τρόπο αυτό, η Εκκλησία απορρίπτει τον Θεό και συνδέει την Αγάπη με την μισθωτή εργασία (παραβαίνοντας κατάφωρα τις εντολές του Ευαγγελίου που είναι εναντίον του μισθωτού) και συνδέει τον έρωτα με το χρήμα. Κατόπιν, το κράτος στέλνει τα ζευγάρια στα δικαστήρια! για διαζύγια, για να λύσουν τις διαφορές τους, για συμβιβασμούς (πράγματα περιττά, δηλαδή) απλώς και μόνο για να λαμβάνουν μισθό οι εργαζόμενοι την ανομία. Και μετά, στο τέλος, στέλνει τα τέκνα των γονέων στα καγκελόφραχτα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ονομάζονται τάχα "Ελληνικά Σχολεία" και όπου αποθεώνεται η αμάθεια, η αμορφωσιά και η ασχήμια επειδή δεν διδάσκεται η πανέμορφη Ελληνική Γλώσσα με τα αναγνωρισμένα Αρχαία Ελληνικά κείμενα και τα άψογα Ελληνικά της Χριστιανικής Λογοτεχνίας (ούτε καν σε μετάφραση!) που υπάρχουν πρόσφορα και πανέτοιμα. Ύστερα, το κράτος ζητά από την Εκκλησία να αλλάξει τους ύμνους και την λειτουργία των Ορθοδόξων ασμάτων της Αρχαίας (αλλά σύγχρονης) Ελληνικής Γλώσσας σε Δημοτική (που επίτηδες τα σχολεία και η Εκκλησία την κάνουν ακαταλαβίστικη). Και πάλι, για να πάνε τα παιδιά των Ελλήνων στα σχολεία δεν χρειάζεται η ατομική βούληση και η άδεια της Εκκλησίας αλλά μόνο και μόνον η άδεια του νεοελληνικού κράτους! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι έβαλαν την Ελλάδα στο Ευρώ φορτώνοντάς την με τα χρέη και τα λάθη των ανθρώπων που γεννήθηκαν τις δεκαετίες 1930-40 ως και σήμερα. Και όλοι αυτοί -ηλικιωμένοι αλλά και νέοι, άνθρωποι που στο σχολείο ήταν άχρηστοι και ανίκανοι, άνθρωποι που είναι ξεφτέρια στην πληρωμή των φόρων και των πιο απίθανων τεχνικών λεπτομερειών που ούτε ο Γκάλμπρέϊθ δεν θα κατανοούσε ΠΟΤΕ και είναι οι ίδιοι που έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση -φυσικά, ξέρουν τα πάντα περί του ποδοσφαίρου και της γκλάμουρ ειδησεογραφίας ενώ ποτέ δεν έχουν ασχοληθεί με τον λόγο, την επικοινωνία και την τέχνη- ΑΛΛΑ η μία και μοναδική αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουν ούτε την απλή μέθοδο των τριών και της διαίρεσης, δημόσιοι υπάλληλοι-οικονομολόγοι-δικηγόροι-δημοσιογράφοι που εκτοξέυουν βόμβες περί των οικονομικών και των νόμων ενώ αγνοούν τα στοιχειώδη οικονομικά και νομικά: ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ δεν ξέρουν ούτε έναν λογαριασμό να κάνουν με μολύβι και χαρτί! Τώρα, ως προς τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, υπάρχει πράγματι το μείζον θέμα ότι πρέπει επιτέλους η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία να χωριστεί από το Κράτος και να γίνει πραγματικώς Αυτοκέφαλη (όχι, όμως, συμφώνως προς τους όρους που υπαγορεύουν τα νεοελληνικά κόμματα και τα παλαιοκομματικά, κακέκτυπα όντα που τα αποτελούν σε στελεχιακό δυναμικό). Πέραν της υπόλοιπης σύγχυσης που διαπνέει τα νεοελληνικά κόμματα και έχει διαχυθεί επεκτατικά σε σαρωτικό βαθμό στους πολίτες, αρκεί να αναφέρω ότι οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι (άθρησκοι, στην συντριπτική πλειοψηφία τους η οποία, ωστόσο, είναι τεράστια μειοψηφία στον ελληνικό λαό -σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσαν 95 άνθρωποι αν τους κυβερνούσαν 5, το ίδιο συμβαίνει με τους κρατικούς υπαλλήλους που αποτελούν το 5% των Ελλήνων, είναι 500.000 και κυβερνούν 9,5 εκατομμύρια και κανείς δεν διαμαρτύρεται!) οι δημόσιοι υπάλληλοι, λοιπόν, ζητούν τον χωρισμό του Κράτους από την Εκκλησία -αλλά ποτέ δεν την εφαρμόζουν, γιατί άραγες;- με το επιχείρημα δήθεν ότι για οικονομικούς λόγους και για λόγους πίστεως πρέπει οι ιερείς να πληρώνονται από την Εκκλησία (πέρα από τις υπαρκτές ευθύνες της γιαλαντζί νεοελληνικής Εκκλησίας ξεχνούν, φαίνεται, ότι το Κράτος έχει χρεωκοπήσει τους Έλληνες πολίτες επειδή αυτοί και το ψευδοΚράτος κλέβουν, δηλ. στην πραγματικότητα πράττουν αντιποίηση αρχής). Λένε, ωστόσο, στην ουσία ότι έκαστος πρέπει να αποδίδει το νόμισμά του -την τραπεζική πίστη- στον φορέα της εξουσίας που συμβολίζει την πίστη αυτή. Έτσι, οι δημόσιοι και κρατικοί υπάλληλοι του κράτους αρνούνται τους ιερείς αλλά και τους θρησκευόμενους πολίτες. Δείτε τι συμβαίνει και αποθαυμάστε: την ίδια στιγμή αυτή, αν εμφανιστεί ένας άνθρωπος, ένα άτομο (ένα άτομο μορφωμένο, καθηγητής Πανεπιστημίου, φιλήσυχος, απολύτως ήρεμος που δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα σε κανέναν πολίτη αλλά έχει πάει σχολείο και δεν δέχεται να τον κοροϊδεύουν) και ο οποίος λέει -βάσει της παράλογης λογικής αυτών των ιδίων λόγων- ότι δεν θέλει και δεν αναγνωρίζει τους δημοσίους υπαλλήλους -δικαστές, αστυνομικούς, πυροσβέστες, νομικούς κ.τ.λ.- αλλά, αν για παράδειγμα πάρει φωτιά το σπίτι του, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να έλθουν από την πυροσβεστική υπηρεσία να την σβήσουν αλλά θέλει να έχει δωρεάν νερό στο σπίτι του από την πατρίδα του και να πάρει το λάστιχο να την σβήσει ο ίδιος χωρίς να καλέσει κανέναν, τότε ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ! απαγορεύουν, δηλ. για την ακρίβεια, να έχει ο πολίτης δωρεάν ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κομπιούτερ ώστε να εργάζεται κατ' οίκον, στο σπίτι του, στην εργασία που ο ίδιος επιλέγει και ο ίδιος προτιμά και γι' αυτό του απαγορεύουν οι άθλιοι να παράγει υπέρ της ίδιας της κρατικής οικονομίας και της χώρας. Την ίδια στιγμή, απαγορεύουν στον Έλληνα πολίτη την πραγματική θρησκευτική λατρεία που δεν γίνεται, οπωσδήποτε, στους ναούς και στις Εκκλησίες μόνον (αφήστε που εκτός που υποβαθμίζουν τους ιερείς και τους δασκάλους και απαγορεύουν την πρόσβαση στους αρχαίους ελληνικούς ναούς, ταυτόχρονα, καταστρέφουν και τα ελληνικά σχολεία και βρωμίζουν τις εκκλησίες με διαφόρους τρόπους, εκ των οποίων προεξάρχων είναι η διαστρέβλωση και παραποίηση των αρχαίων ελληνικών εκπαιδευτικών και θεολογικών κειμένων, ποιημάτων ή ύμνων) αλλά κυρίως η θρησκευτική πίστη και αφοσίωση ασκείται πρωτίστως στον οίκο του κάθε ανθρώπου και ισχύει τόσο για θέματα θρησκείας όσο και μορφώσεως ή παιδείας: Η αλήθεια, άρα, είναι ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν 2 Ελλάδες!

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Το δοκίμιο αυτό αποδεικνύει την Σταλινική, ακραία αριστερή, κομμουνιστική και στην πραγματικότητα παρακρατική και Τουρκική καταγωγή και ρίζα του Νεοελληνικού κράτους. Από τα ελληνικά πανεπιστήμια διδάσκεται, άλλωστε, επισήμως η πολιτική θεωρία περί "του μονοπωλίου του κράτους στην βία". Αναλύεται, με βάση τις πηγές και τα γραπτά των Στάλιν, Λένιν, Τρότσκυ, Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μπουχάριν ολόκληρη η ιδεολογία της κρατικής γραφειοκρατίας η οποία είναι αυτή ακριβώς την οποία ακολουθούν ακόμα και τα λεγόμενα "δεξιά" κόμματα στην σύγχρονη Ελλάδα. Το σύστημα αυτό -καθαρά αριστερό και κομμουνιστικό, Σταλινικής εμπνεύσεως που οι Νεοέλληνες κρατικοί υπάλληλοι ακολουθούν πιστά αλλά διαστρεβλωμένο (εφόσον δεν εφαρμόζουν την οικονομική του πτυχή, δηλαδή, το GOSPLAN του Στάλιν ούτε την Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν ούτε και την Δικτατορία του Προλεταριάτου του Μαρξ που προβλέπει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ την επικράτηση της αστικής δημοκρατίας)- αποτελεί την Δικτατορία του Κόμματος, Δικτατορία η οποία αποτελεί εθνική προδοσία των Νεοελλήνων, προδοσία κατά του γένους, της θρησκείας, της οικογένειας και -υπό την έννοια της ορθόδοξης ομιλίας και γλώσσας- της ίδιας της πατρίδας τους και του κράτους τους και, φυσικά, της αγροτικής οικονομίας (αποτελεί προδοσία και διαστρέβλωση τόσο της φιλελεύθερης, καπιταλιστικής όσο και της σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής ή μεικτής οικονομίας αλλά ούτε αναρχική καν δεν είναι ενώ διώχνει και τον τουρισμό από την Ελλάδα). Ρωτήστε απλώς έναν εξ αυτών όχι αν ξέρει αλλά αν έχει απλώς ακούσει ποτέ και αν ξέρει ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του Κοινοτικού Καπιταλισμού (Communitarian) και Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού (Totalitarian) ή αν έχει ποτέ ερευνήσει στις γραφές, στις εγκυκλοπαίδειες ή στο διαδίκτυο για να μάθει έστω, αν όχι για την Αμερική και την Ρωσσία τουλάχιστον για τα σχήματα που ακολουθούνται στην Γερμανία ή ακόμα καλύτερα για να αναζητήσει τι σημαίνει η λέξη "keiretsu" στην Ιαπωνία και τι είναι αυτό που συνδέει τις λέξεις NEW HARMONY + NEW LANARK + NEW MORAL WORLD στην Αγγλία με τον ουτοπικό σοσιαλισμό του Robert Owen. Στην πραγματικότητα, οι Νεοέλληνες αντί να είναι καθαρόαιμοι φιλελεύθεροι -ελεύθεροι, δηλαδή, στην πραγματικότητα- δεξιοί και να εφαρμόζουν την ορθή στρατηγική συμφιλίωσης με την αριστερά έχουν μετατραπεί σε σταλινικούς, αντιχριστιανούς και καθολικούς πιστούς (δεν βοηθούν τους φτωχούς σήμερα αλλά όπως ο Στάλιν λένε τάχα ότι πρέπει να κάνουν θυσίες τώρα για χάρη μιας αμφίβολης και ουδέποτε επιτευχθείσας μελλοντικής κοινωνίας ακριβώς όπως η Ιερά Εξέτασις παρέδιδε στους δημίους όσους κατέφευγαν για βοήθεια σε αυτή με το επιχείρημα ότι θα καούν σήμερα ώστε να τους δοκιμάσει ο Θεός και να κριθούν δια της πυράς ώστε να ξαναζήσουν μόνον οι "καλοί" σε μιαν μελλοντική ζωή!). Και, άρα, οι Νεοέλληνες -αυτό το τμήμα το οποίο δεν υπηρετεί την πατρίδα και την χώρα συνολικά αλλά μόνο το Κόμμα, εκτός του οποίου δεν έχουν ζωή ούτε προσωπικότητα ούτε ενδιαφέροντα και για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι είναι καθυστερημένοι και δύσγλωσσοι, εγκεφαλικώς ανάπηροι- έχουν ως πολίτευμα το πολίτευμα της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής τρομοκρατίας, όπως αποδεινύεται από την καθημερινότητα της νεοελληνικής κοινωνίας: στην πραγματικότητα, οι συνδεδεμένοι με τα νέα των νεοελληνικών τηλεοράσεων άνθρωποι υφίστανται τις συνέπειες του Νεοελληνικού Τρομοκράτους (η λέξη κλίνεται ως εξής... το τρομοκράτος, τα τρομοκράτη, των τρομοκρατών κ.ο.κ.). Η απώλεια της γλώσσας των Ελλήνων ξεκινά με την ίδια την ενθάρρυνση του κράτους και των δημόσιων υπηρεσιών της γραφειοκρατικής δικτατορίας (αναφέρεται χαρακτηριστικά η άρνηση διορισμένων αγράμματων και υπερηλίκων υπαλλήλων του κυβερνητικού μηχανισμού να παράσχουν επίσημα στοιχεία σε νεους ανθρώπους που δεν τους έχει διορίσει κανείς αλλά θέλουν να κάνουν την δουλειά τους όπως το ίδιο το κράτος τους την δίδαξε στα κρατικά πανεπιστήμια και δεν τους αφήνουν), συνεχίζεται με την απευθείας και ανεξέλεγκτη κλοπή των δημοσίων υπαλλήλων κατά του πολίτη (αναφέρεται, λόγου χάρη, ότι αν ζητήσουν από τον πολίτη σε ένα κατάστημα να πληρώνει τον καφέ του 15 ευρώ ή να αγοράσει ένα πουλόβερ 150 ευρώ φυσικά θα αρνηθεί και ούτε θα ξαναπάει να αγοράσει κάτι από εκεί ενώ δέχεται -με το προβαλλόμενο πρόσχημα της νομιμότητας-  την κλοπή στις τιμές του ρεύματος της ΔΕΗ και π.χ. των εισιτηρίων των λεωφορείων, εφόσον μάλιστα του λένε μετά την αύξηση των τιμών ότι για λόγους οικονομίας καταργείται ακόμα και το ελεγκτικό σώμα που πρέπει να κάνει τους ελέγχους ή χάνει την δουλειά του "ο εισπράκτορας" που έδινε κάποτε απάντηση στο ερώτημα "ποιός επιτέλους κυβερνά αυτήν την χώρα" -τώρα δεν υπάρχει ούτε εισπράκτορας να κυβερνήσει την κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενη χώρα "των Τουρκόγυφτων" όπως οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι την αποκαλούν (και κυρίως, οι δημόσιοι υπάλληλοι των μέσων μαζικής συγκοινωνίας, οι άνθρωποι οι οποίοι στρέφονται κατά του Έλληνα πολίτη με την μεγαλύτερη μανία και τον ληστεύουν επισήμως και υποτίθεται νομίμως, καλυπτόμενοι πίσω από την δήθεν τήρηση των κανονισμών: θεωρούν τήρηση των κανονισμών όχι να ζητούν εισιτήριο από τον πολίτη της Αθήνας που ξεκινά από τον σταθμό του μετρό αλλά να στήνουν ενέδρα στην πλέον απόμακρη περιοχή της Αθήνας μέσα στην ερημιά, αφού προηγουμένως έχουν επίτηδες καταργήσει την στάση όπου υπήρχε εισιτήριο, προκειμένου αυτοί οι άνεργοι και "οι εργαζόμενοι την αδικία" να κλέψουν πάνω από 100 ευρώ σε κάθε δρομολόγιο από τους πραγματικώς εργαζομένους πολίτες που δεν έχουν τρόπο μέσα στην ερημία να αγοράσουν εισιτήριο ενώ το αποτέλεσμα της ληστείας δεν είναι, φυσικά, να έχουν κέρδη αλλά να χάνουν έσοδα και να καταστρέφουν την ελληνική οικονομία, διότι κανείς κατόπιν δεν χρησιμοποιεί τα μέσα συγκοινωνίας αλλά ταυτόχρονα χάνονται και οι πελάτες τους, Έλληνες και ξένοι!)- και χάνεται τελικά και η ίδια η δημοκρατία και γι' αυτό -βλέπεις, λένε- πρέπει μετά το Πανεπιστήμιο να κλείσει και το σχολείο και, επίσης, για να προστατευθείς από τον εσωτερικό εχθρό (μιας και δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα της οικονομίας του κράτους) πρέπει να χτίσουμε και φυλακές, εξαπλώνεται στους χώρους εργασίας με την απόλυτη εξάντληση των εργαζομένων και την αδυναμία παραγωγής πλεονάσματος από την παραγωγική διαδικασία και φθάνει στην κορύφωση με την προπαγάνδα των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης των οποίων το πρόγραμμα ξεκινά από την επίσημη κρατική τηλεόραση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, συνεχίζει με την κολακεία των ταπεινών αθλητικών μαζών του χουλιγκανισμού και της απρεπούς βίας, συναγωνίζεται σε ποταπότητα ομιλίας και ιδεολογικού περιεχομένου τα τουρκικά προγράμματα που επιτρέπει το Ε.Σ.Ρ. και εξακτινώνεται εν τέλει σε ιδιωτικά, κανάλια -ξένα και "ξένα"- προβολής του χειρότερου τύπου ανθρώπου (λες και δεν υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα άλλων 26 ευρωπαϊκών χωρών ή άλλες επιλογές αγορών προγράμματος από τα δορυφορικά δίκτυα όλων των χωρών του κόσμου -υψηλότερου πολιτισμού σε σχέση με την βία των Αμερικάνων και την βαρβαρότητα των Τούρκων- που να πουλάνε περισσότερο στον ήδη φτωχοποιημένο Νεοέλληνα πολίτη!). Κατά τα λοιπά, αποτελεί ένα δοκίμιο το οποίο καταρρίπτει τα ψεύδη περί της χρήσης του ρεύματος και του ηλεκτρισμού από το κράτος (σύμφωνα με τις βασικές αρχές του Ελληνικού Συντάγματος, ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ: αυτό δεν αλλάζει και δεν μπορεί να τροποποιηθεί από καμιά κυβέρνηση και από καμιά πλειοψηφία διότι είναι, π.χ., σαν να κάνει κυβέρνηση το κόμμα του Ο.Σ.Φ.Π. και να αποφασίζουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού να κόψουν το ρεύμα από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού ή σαν να αποφασίζουν οι καπνιστές να φτιάξουν το Σύνταγμα έτσι ώστε να καθίσταται υποχρεωτικό το κάπνισμα και η πληρωμή των τσιγάρων από τους μη καπνιστές). Άλλωστε, είναι βασική αρχή ότι "ο άνθρωπος κάνει τα φώτα, όχι τα φώτα τον άνθρωπο". Εν κατακλείδι, πρόκειται για μιαν έκθεση που αποκαλύπτει α) πώς το Νεοελληνικό Κράτος και το Δημόσιο πολεμά κατά του πολίτη και του απλού ανθρώπου ενώ θα έπρεπε δωρεάν να τον εξυπηρετεί κατ' οίκον και σε όλες τις εκφράσεις της ζωής, β) ότι η μεγάλη παραπλάνηση και απάτη του Έλληνα πολίτη από το Νεοελληνικό Κράτος ξεκινά από το σχολείο και συνδέεται άμεσα με την λανθασμένη εφαρμογή και κατάχρηση σε βαθμό εκμετάλλευσης των θεωριών περί Δικαίου και Νόμου και γ) εξειδεικευμένα, ότι το Νεοελληνικό Κράτος και οι άνθρωποι που το υπηρετούν δεν έχουν χιούμορ. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν άνθρωποι χωρίς χιούμορ τόσο στον Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό τομέα: με την διαφορά ότι οι άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα δεν παρεμποδίζουν την εργασία και την οικιακή ηρεμία των πολιτών (και όχι μόνο: διότι ο μέσος άνθρωπος, ο απλός πολίτης της καθημερινότητας αλλά και ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ δεν μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα ως την Κρήτη, αν και η νήσος έχει απελευθερωθεί και έχει ενωθεί με την Ελλάδα από τις αρχές του 20ου αιώνα, διότι θα είναι τυχεροί αν δεν πέσουν, δεν συναντήσουν δηλ. στον δρόμο τους, τους κομματικούς υπαλλήλους του κράτους που είναι αντίθετοι με το κόμμα τους, αναλόγως με το ποιο κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση: περιττό να προσθέσω ότι η πλειοψηφία των συνηθισμένων, καθημερινών Νεοελλήνων δεν έχει και δεν μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερα εντός της Ελλάδας κυρίως για οικονομικούς λόγους -υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι είτε για λόγους αξιοπρέπειας δεν δέχονται να κάνουν επισκέψεις σε μουσεία ή σε πόλεις μέσα στην πατρίδα τους όπου απαιτείται να πληρώνουν εισιτήριο χωρίς ένα ελάχιστο συμβολικό ποσό είτε για λόγους αισθητικής απεχθάνονται και κάνουν εμετό σε οποιανδήποτε με Νεοέλληνα δημόσιο υπάλληλο) ενώ δεν γνωρίζω κανέναν πραγματικό και πραγματικά και πραγματικώς πλούσιο ο οποίος για να ταξιδέψει εντός της Ελλάδας δέχεται να πληρώνει διόδια ή για να κάνει την δουλειά του σε μιαν πόλη να δέχεται να δίνει φακελάκι ή να πληρώνει εισιτήριο σε μουστακαλήδες εισπράκτορες του λιμανιού ή σε κοστουμαρισμένους ανθρώπους της πολιτικής που αποπνέουν έχθρα προς τον συνάνθρωπο και τους χαρακτηρίζει το ότι φορούν μαύρα γυαλιά ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ -εξ ου και η ονομασία "μαυρογυαλούροι" άλλωστε- πλην, όμως, εκτός αυτών που το δέχονται οπότε δεν είναι αληθώς πλούσιοι). Φυσικά, στην σύγχρονη Ελλάδα υπάρχουν σε όλες τις τάξεις άνθρωποι μίζεροι, ανοργασμικοί, με έλλειψη χιούμορ οι οποίοι -το γράφω όπως ακριβώς είναι- ΖΟΥΝ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ, μιλώ περί της πραγματικής ελεύσεως του Χριστού, δηλ. υπολογίζεται ότι ζουν σε εποχές όπου δεν είχε γίνει καμία απολύτως κατάκτηση της ανθρωπότητας. Είναι εκδότες εφημερίδων, εκδότες βιβλίων με δήθεν υψηλά συμφέροντα, καναλάρχες -γνωρίζω ιδιοκτήτη 10 ραδιοτηλεοπτικών μέσων και εντύπων του οποίου η σύζυγος δεν ήξερε την διαφορά φαξ από φωτοαντιγραφικό!- πρόκειται περί ανθρώπων οι οποίοι είναι, δυστυχώς, ανισόρροποι, μίζεροι και βρωμιάρηδες (βρωμιάρηδες όχι με την ηθικήν έννοια ούτε με την έννοια της ποιότητος αλλά με την απλήν έννοια της ουσιαστικής βρωμιάς και ακαθαρσίας του χώρου στον οποίο εργάζονται και διαμένουν, αφού μονίμως υποστηρίζουν ότι δεν έχουν λεφτά ενώ δεν βάζουν ούτε μια φορά την εβδομάδα τις αλλοδαπές καθαρίστριες του χώρου εργασίας και ιδιοκτησίας τους να καθαρίσουν -και κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι συνήθως ντύνονται με μαύρα και κάθονται με σκυμμένο το κεφάλι μεσ΄ στα χέρια τους και, φυσικά, κάνουν σαν να μην γνωρίζουν ότι, αν μεταφράζουν όντως από τα αρχαία ελληνικά τα κείμενα που εκδίδουν από τα αγγλικά "λόγω συμφερόντων" ή ότι αν δίδουν περισσότερη ποιότητα στον κόσμο από τα έντυπά τους αντί για μαγειρική, ποδόσφαιρο και κολακεία των ταπεινών ενστίκτων, θα έχουν δεκάδες φορές ανώτερα κέρδη)! Αληθώς, φαίνεται ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΣΧΟΛΕΙΟ. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν κάνει την Ελλάδα όλοι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μεγάλα μέσα και προσβάλλουν την νοημοσύνη του πολίτη ενώ προβάλλουν τα χειρότερα ένστικτα της αγέλης στις τηλεοράσεις τους -αυτοί που ποτέ δεν πολέμησαν εις βάρος αυτών που πολεμούν καθημερινά με τον τρόπο τους- για αυτόιν ακριβώς τον λόγο έχουν κάνει, λοιπόν, την Ελλάδα την χώρα των ανάπηρων, των εκ γενετής ηλιθίων και των διανοητικώς καθυστερημένων. Η βρωμιά, όμως, δηλαδή η έλλειψη καθαριότητας, η απλυσιά και η ακαθαρσία -για να το περιγράψω απλά- φαίνεται ότι είναι το κοινό χαρακτηριστικό και στον Στρατό, στο Πανεπιστήμιο, στην Αστυνομία και σε μεγάλη μερίδα του ελληνικού Τύπου (3 στους 4 εκδότες εφημερίδων δεν μπορείς να τους επισκεφθείς λόγω του ότι ντρέπεσαι να ανέβεις τα ακάθαρτα και βρώμικα σκαλιά των εφημερίδων τους). Όσον αφορά τον Στρατό, είναι χαρακτηριστικό το εξής απίστευτο αλλά αληθινό:  σε περιοχή την οποία το καλοκαίρι επισκέπτονται οι σύζυγοι ανωτάτων αξιωματικών, βάζουν τους στρατιώτες μετά την λειτουργία στην Εκκλησία να "γυαλίζουν" -ας πούμε- τα ήδη χαλασμένα και χρησιμοποιημένα κεριά για να τα ξαναπουλήσουν το βράδυ στην επόμενη λειτουργία στις ίδιες κυρίες οι οποίες θα ξαναπληρώσουν την θρησκεία και την πίστη τους για να αγοράσουν τα ήδη καμμένα κεριά! Αξίζει ανεκδοτολογικά αλλά με σοβαρότητα να προσθέσω ότι η έννοια του "γύφτου" δεν προέρχεται από την αξιοσέβαστη φυλή των γύφτων που έχει αληθινούς Έλληνες εργάτες οι οποίοι μάλιστα υπηρετούν στον Ελληνικό στρατό και που έχει τις ρίζες της στην λέξη "Αιγύπτιος" (η πραγματική έννοια του "γύφτου", αντιθέτως, προέρχεται από οποιονδήποτε άνθρωπο της κρατικής γραφειοκρατίας φτύνει στην γη -"γη" και "φτου"- και έχει τις ρίζες της στον επιλεγόμενο Poligraf Poligrafovich Sharikov, ήρωα του μυθιστορήματος του Mikhaíl Afanasyevich Bulgakov "Η καρδιά ενός σκύλου", που έμεινε γνωστός για την χυδαία συμπεριφορά του καθώς και επειδή ήταν καταδότης της μυστικής αστυνομίας Τσεκά).  Ευθύνη, ασφαλώς, έχουν και οι πολίτες οι οποίοι πληρώνουν φόρους ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ αλλά από τρόμο μήπως -αυτούς, τους πολίτες- τους συλλάβει η αστυνομία και ο στρατός των μαζικών μέσων ενημέρωσης που από το πρωί ως το βράδυ προπαγανδίζουν τα ηλεκτρικά εργαλεία και τα οικιακά σκεύη σε δωρεάν προσφορές -για έναν μόνο- την ώρα που οι υπόλοιποι μισοί Έλληνες πολίτες πεθαίνουν στους δρόμους και οι υπόλοιποι μισοί Έλληνες τους έχουν όλους σιχαθεί. Ειδικά για τους ανθρώπους του Δημοσίου, όμως (οι οποίοι για να μονιμοποιηθούν μετά την παράνομή πρόσληψή τους από συγγενείς, δίνουν "εξετάσεις" νομιμότητας ώστε να δεχθούν τον κανονισμό κάθε δημόσιου οργανισμού ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ) η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ αλλά ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, στο μέτρο που η εργασία τους στρέφεται κατά του πολίτη και ειδικά για το πεδίο εφαρμογής των νόμων κατά του πολίτη. Η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΟΥΤΕ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ούτε και είμαστε όλοι ίδιοι. Έστω και ένας πολίτης να έχει υποφέρει εξαιτίας τους, τότε προκύπτει άμεσα το πόρισμα ότι όλοι αυτοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ: Κανείς εξ όλων αυτών που στρέφονται κατά του απλού πολίτη (είτε εκ θέσεως είτε εξ ανάγκης είτε εκ διορισμού είτε εξ εντολών) δεν είναι αθώος -απλώς, είναι θέμα χρόνου και τύχης πότε θα βρεθεί κάποιος πιο δυνατός ή πιο έξυπνος -ή και πιο δυνατός και πιο έξυπνος, ταυτόχρονα- για να εκμεταλλευθεί ο ίδιος τα παραθυράκια που του δίνει ο νόμος και τοι δίκαιο, ιδίως το ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και η δύναμη των Μ.Μ.Ε., εις βάρος τους (σε μιαν τέτοια περίπτωση, υπολογίζεται ότι οι πιθανότητες που έχουν οι εργαζόμενοι την αδικία είναι περίπου 25%, εκτός κι αν επικρατήσει κανείς πλήρως παρανοϊκός εκ της τάξης του οποίου τα σύγχρονα νεοελληνικά παραδείγματα αφθονούν, οπότε οι πιθανότητές τους πέφτουν κάτω από 20%). Η μεγαλύτερη απόδειξη για την αβελτηρία του νεοελληνικού κράτους είναι ότι άνθρωποι αμόρφωτοι, διορισμένοι από τα κόμματα σε παλιότερες δεκαετίες -ηλικίας 50 ή 60 ετών- ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ την προσωπική, επαγγελματική και μορφωτική ανωτερότητα των νέων, ηλικίας 25-40 ετών με πτυχίο του ιδίου του κράτους που επιχειρούν να ασχοληθούν για το καλό της πατρίδας τους, της εργασίας τους, της οικίας τους και της οικογένειάς τους με την βελτίωση των θεσμών του ελληνικού κράτους και έτσι, όταν αυτοί προσπαθούν να εργαστούν δίπλα τους, οι "παλιοί" τους απορρίπτουν (παρανόμως και παραλόγως, φυσικά, εις βάρος της ιδίας της οικονομίας και της τσέπης τους). Πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο ηττοπαθούς σαδομαζοχισμού στον κόσμο: για μια "χώρα" που οι "πολίτες" της βυθίζονται καθημερινά ολοένα και περισσότερο στον βούρκο χωρίς τέλος στο μαρτύριό τους και, μάλιστα, όσο περισσότερο χαμηλά πέφτουν τόσο περισσότερο συνεχίζεται η οικονομική κρίση και οι ψεύτικοι θρήνοι. Σημειώνεται, τέλος, ότι η σύγχρονη Ελλάδα είναι μοναδικό, παγκόσμιο παράδειγμα όπου (σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα που επαφίει το ίδιο την τήρησή τους στους Έλληνες πολίτες) απειλείται με τιμωρία και ποινή εσχάτης προδοσίας όποιος θέλει να υποβάλη προτάσεις για την βελτίωση του πολιτεύματος, π.χ. για την μετατροπή του σε Προεδρικό Πολίτευμα όπως στις Η.Π.Α. ή στην Κύπρο ή σε Ημιπροεδρικό όπως στην Γαλλία ή σε Βασιλική Δημοκρατία όπως στην Σουηδία που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση... αν και θα περίμενε κανείς να δει τις αντιδράσεις των εχθρών της Βασιλικής Δημοκρατίας σε  περίπτωση που βασιλείς θα γίνονταν, εναλλακτικώς όχι ο Χάγιεκ και ο Φον Μίζες ή ο Μίλτον Φρήντμαν αλλά είτε οι Μαρξ-Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν, Τρότσκυ και ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Πρίγκηψ Πιότρ Κροπότκιν είτε εναλλακτικώς (χωρίς καμίαν απολύτως ποιοτική διαφοροποίηση) ο Κινγκ-Κονγκ είτε ειδάλλως έκαστος (ή και όλοι μαζί, πάλι χωρίς κρίση) εκ προσωπικοτήτων όπως ο βασιλιάς Έλβις Πρέσλεϋ, ο B.B. King, ο Νατ Κινγκ Κόουλ, ο Μπομπ Ντύλαν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Τσε Γκεβάρα, ο Μπολιβάρ ή και ο Χριστός, εδώ κλείνει η παρένθεση) και όχι αυτοί οι οποίοι καταργούν το Δημοκρατικό Πολίτευμα ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, λόγω και έργω... με υπογεγραμμένη!
Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: Έχω ζωγραφίσει με τα γραπτά μου έναν αλληγορικό πίνακα για την Αφρικανική Ελλάδα (είναι, αληθώς, οξύμωρο σχήμα να νομίζουν οι Νεοέλληνες ότι κατοικούν στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα το έτος 2014 όταν η αλήθεια είναι ότι κατοικούν στην Αφρικανική Ελλάδα και δεν μπορούν να το καταλάβουν επειδή παρασύρονται όλοι, μορφωμένοι κι αμόρφωτοι, από την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης). Πραγματικά, ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ, στην νότια επικράτειά της, ΥΠΑΡΧΟΥΝ όχι μία αλλά 3 ΕΛΛΑΔΕΣ: πρόκειται για την Ανατολική Γρικουλάνδη και για την Δυτική Γρικουλάνδη δηλαδή αφενός Griqualand/East Griqualand με πρωτεύουσα την Kokstadt ή Κρο(ν)στάνδη (που είναι διαφορετική από την Κρο(ν)στάνδη της Ρωσσίας που βρίσκεται στον κόλπο του Φοίνικος, στην νήσο Κότλιν, αλλά και από την Κρο(ν)στάνδη της Τρανσυλβανίας στα σύνορα Ρουμανίας-Ουγγαρίας, την παλαιά πόλη Brasso/Brasov/ελλην. Βράσοφ ή Kronstadt/Corona/αρχ.Κορώνα και αργότερα -το 1950- καλουμένη "Στάλιν" ή "Όρα Σου(λ) Στάλιν") και αφετέρου West Griqualand με πρωτεύουσα την Griqua Town ή Griway. Επιπλέον, πρόκειται για το Βασίλειο της Αλλάντα στην Δαχομέη/Μπενίν. Στα νότια της Αφρικής βρίσκεται, όμως, η Καφρερία (είναι η χώρα των Κάφρων, δεξιά του Λεσότο, συνορεύει γεωγραφικά με την Γρικουλάνδη αλλά, στην πραγματικότητα -από πλευράς προσώπων, νόμων και φόρων- η Καφρερία συνορεύει με την λεγόμενη Ελλάδα ή "ψευδοκράτος της Ελλάδας" το οποίο έχει πρωτεύουσα την Αθήνα). Οι βασικές αρχές της γεωγραφίας και της τοπογραφίας αναλύονται, άλλωστε, εδώ και χρόνια στις βιβλιοθήκες και μάλιστα στο έργο "Θησαυρός της Τετραγώνου Εγκυκλοπαιδικής Βάσεως". Αυτές οι βασικές αρχές μπορούν να εκλαϊκευθούν αν μέσα στο δωμάτιό του έχει κανείς μιαν λάμπα του φωτός η οποία γύρω της να έχει ένα κυκλικό προστατευτικό κάλυμμα οπότε μπορεί ο οποιοσδήποτε να καταλάβει ότι το στρογγυλό κάλυμμα είναι η υδρόγειος σφαίρα ενώ το εσωτερικό της φωτίζεται εκ των έσω, από την λάμπα, η οποία είναι το σπίτι του κάθε ανθρώπου. Η εξήγηση είναι απλή: Ο τετράγωνος χάρτης -του οποίου τα σημεία (πόλεις ή χωριά ή γεωγραφικές περιοχές θεωρούνται ότι ανήκουν στο ίδιο επίπεδο το οποίο καλείται πλανισφαιρικό ή πλανιμετρικό)- τίθεται πάνω στην κυκλική υδρόγειο: το αποτέλεσμα είναι ότι ο τετράγωνος, παραλληλόγραμμος χάρτης ή πίνακας μιας χώρας διαφέρει από το σχήμα το οποίο όλοι ξέρουν και βλέπουν για μιαν χώρα πάνω στην υδρόγειο διότι είναι παραλλαγμένα τα μεγέθη, οι κλίμακες και οι ίδιες οι μορφές. Ο χάρτης χρησιμεύει για την ταύτιση των πολιτών -διαχρονικά- με την εικόνα ενός ενωμένου έθνους (άλλωστε, όλα τα γένη, τα έθνη, τα κράτη ή οι εκκλησίες στηρίζονται σε εικόνες οι οποίες συνοδεύονται από γραπτά κείμενα ή άρθρα ή βιβλία, κυρίως ιστορικά, τα οποία επιβεβαιώνουν ιστορίες, δηλαδή συλλογικούς μύθους γύρω από τους οποίους σχηματίζεται μια ενότητα με την βοήθεια του πρωτίστου παράγοντα, της κοινής γλώσσας). Κυρίως, όμως, ο χάρτης αυτός χρησιμεύει ως "οδηγός" μιας πόλης-κράτους για την δημιουργία "Αποικίας". Το ζήτημα παρουσιάζει μιαν ενδιαφέρουσα όψη από την πλευρά, ιδίως, των μελετών περί του σχηματισμού των πλακών κάτω από την θαλάσσια επιφάνεια ή, ακόμα καλύτερα, πλακών (με μορφή χερσονήσων, νησιών, ολόκληρων χωρών) πάνω στην θαλάσσια επιφάνεια, γεγονός που μπορεί να μετρηθεί με μοίρες και γωνίες και να δοθεί σε χάρτες των περιοχών αυτών. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι οι άνθρωποι σκεπτονται ως κάτοικοι της πόλεως που κατοικούν (αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο για την κατάκτηση χωρών "από τα μέσα" στην εποχή των μέσων, της προπαγάνδας και της εκμετάλλευσης της τεχνολογίας για την αποστολή νέων και ειδήσεων προς τους πολίτες με κύριο σημείο εκμετάλλευσης την γλώσσα, εφόσον η προπαγάνδα δεν έχει ξεκινήσει ήδη από τα σχολικά βιβλία με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις σχέσεις νεοελληνικής και αρχαίας ελληνικής γλώσσας σε πρωτότυπο ή σε μετάφραση της αρχαίας ελληνικής από τα σχολικά εγχειρίδια όπου επίτηδες η νεοελληνική μετάφραση είναι πιο ακαταλαβίστικη από την αυθεντική αρχαία και τέλος, ακόμα χειρότερα, νεοτουρκικής νεοελληνικής (που αδυνατεί να την μεταφράσει κανείς). Επειδή, λοιπόν, οι άνθρωποι σκέπτονται ως κάτοικοι και πολίτες της πόλεως όπου γεννιούνται, μια πόλη-κράτος πρέπει να την αντιλαμβανόμεθα ως ενιαίο σύνολο, διαχρονικά, και γύρω της (πνευματικά, θρησκευτικά ή "ραδίως") να συγκεντρώνονται κατά τρόπον μαζικής εστίασης οι πολίτες οι οποίοι θέλουν να την συγκροτήσουν. Σε περίπτωση που οι πολίτες αυτοί είναι υγιείς πνευματικώς και σωματικώς, δύνανται -ακόμη κι αν είναι λιγότεροι- να συγκροτήσουν μιαν κοινωνία με υψηλότερη οικονομική απόδοση, κέρδη, οφέλη, άνεση πλούτου και οικίας βασισμένοι σε υγιείς οικονομικές αρχές σε σχέση με τους εκφυλισμένους, ανισόρροπους και τραγικά μίζερους, βρωμιάρηδες ή ανεγκέφαλους συμπολίτες τους της τριτοκοσμικής χώρας, ακόμα κι αν αυτοί οι οικονομικά και πνευματικά καθυστερημένοι αποτελούν μιαν πλειοψηφία κυβερνώμενη από ένα αστυνομικό κράτος ή κι αν ακόμα οι εταιρείες τους διοικούνται οικονομικά από συνταξιούχους ή απόστρατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων που πένονται και λέν πως τάχα εργάζονται εκεί ενώ, στην ουσία, δεν έχουν στον ήλιο -για να επιστρέψουμε στην γεωγραφία- "μοίρα". Οι ορίζοντες, οι ορίζουσες των πινάκων, το σύστημα Ο.Η.Ε., η χρήση των συντεταγμένων και ο προσανατολισμός είναι, άρα, χρήσιμοι παράγοντες για την σωστή και ορθή διακυβέρνηση μιας χώρας και ενός λαού ή δύο χωρών και δύο λαών (αναφέρεται, χαρακτηριστικά, ότι 2 κύκλοι έχουν 1 κοινόν τόπο για να μπορέσει να καταλάβει κανείς, λόγου χάρη, το σχέδιο του Ιωάννη Καποδίστρια για την δημιουργία του ΡωσοΓραικικού κράτους με βάση το επίγραμμα RUSSOGRAECORUM MONARCHA ή για να κατανοήσει κανείς στους χάρτες πώς μπορεί να συμπίπτουν το Πεδεμόντιο της Ιταλίας με το Πιεμόντε της Γαλλίας, η ισπανική Ναβάρρα με την ιταλική Νοβάρρα, η Μόσχα της Ε.Σ.Σ.Δ. με την Μόσχα της Βρεττανικής Κολομβίας ή την Μόσχα του μεταπολεμικού Σοβιετικού Ευρωπαϊκού Κράτους, η αρχαία Πέργαμος με το Μπέργκαμο ή ο ποταμός Πο της Γαλλίας με τον ποταμό Πο της Ιταλίας (δηλαδή, τον Πάδο ο οποίος, αφ' υψηλού, εμφανίζει άλλωστε το σχήμα ολόκληρης της χώρας)! Εν κατακλείδι, η μελέτη αυτών των ζητημάτων πρέπει, οπωσδήποτε, να γίνεται με συνοδεία χαρτών και σχεδίων -την λεγόμενη "Χωρογραφία"- αλλά και στατιστικών στοιχείων, ιδίως οικονομικών στοιχείων βάσει πινάκων, τα οποία συντελούν στην αύξηση της παραγωγής και της οικονομικής απόδοσης των δεικτών και των οικονομικών δεδομένων μιας χώρας. 

 "Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΤΟΝ ΣΙΝΕΜΑ": Μια πρωτότυπη, καινοτόμος μελέτη για το περιεχόμενο των έργων τέχνης και των ομιλουσών εικόνων και των ταινιών του κινηματογράφου -"ταινιολογίας" αντί της τεχνολογίας- υπό το πρίσμα της ζωγραφικής. Στην μελέτη παρουσιάζεται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ η χαρτογράφηση της CINECITTA και των κοιτασμάτων των ορυχείων της Ιταλικής τέχνης της Αναγέννησης για τον εμπλουτισμό των συλλογών και την άντληση κεφαλαίων -EL DORADO-με σκοπό την δημιουργία αυτοκρατορικού, αυτόνομου κράτους (STATE OF THE ART & HOME RULE), την δημιουργία ευρωπαϊκής κοινότητας η οποία αποβλέπει στην διασύνδεση των ανθρώπων που λατρεύουν τα έργα τέχνης και την δημιουργία δικτύου ή καναλιού (SITE LAUNCH OF SATELLITE) για την ανταλλαγή πληροφοριών με βάση το κοινό νόμισμα.

"Η Στρατηγική του Κάστορος": Αφιέρωμα στην πόλη της Καστοριάς και στην Καστοριανή Τέχνη. Αναπτύσσεται η λεγόμενη "στρατηγική του κάστορα" και αποκαλύπτονται τα άγνωστα στοιχεία των Μονών της Καστωρίας σε άμεση διασύνδεση με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον της, την Μακεδονία και την Ήπειρο, ως εντασσόμενες και οι 3 στην Γηραιά και στην Νέα Ήπειρο (EPIRUS NOVA).     

"Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ": ανάλυση των Αγιογράφων των Παλαιστινίων που έχουν γραφεί στην Ελληνική γλώσσα.
"Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΓΥΠΤΟΣ": αφιέρωμα στην Ελληνική Αίγυπτο και τις πόλεις της, στο πολίτευμα και στην θρησκεία της Αιγυπτιακής επικράτειας -δηλαδή, του Αιγαίου- με ανάλυση των περιοχών των ελληνικών πόλεων της περιοχής και με εστίαση στα κεντρικά σημεία ενδιαφέροντος για τον Έλληνα αναγνώστη. Δίδεται έμφαση στην τοπογραφία και χαρτογράφηση των πόλεων σε συνάρτηση με τις χώρες της ευαίσθητης αυτής περιοχής (Νουβία, Μηδία, Νουμιδία, Νουμαντία, Παλαιστίνη, Φοινίκη).
Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ: Θα ήθελα να θέσω εδώ απλώς το περίγραμμα ενός μελλοντικού αφιερώματος στον πιο σημαντικό άνθρωπο του κόσμου, τον Γερμανό χημικό-φυσικό-φιλόσοφο Georg Ernst Stahl, εκκινώντας από ένα περιστατικό που συνέβη πρόσφατα σε ένα νοσοκομείο των Αθηνών και στο οποίο ευρέθην αυτόπτης μάρτυς... Επρόκειτο για μιαν μονάδα καρδιοχειρουργικής όπου ένας νεαρός άντρας του οποίου το πρόσωπο δεν έβλεπα αλλά την φωνή μόνον άκουγα είχε πιάσει έναν ιατρό-καρδιοχειρουργό και προσπαθούσε να τον πείσει να μην εγκαταλείψει τις προσπάθειες για την θεραπεία της μητέρας του: ο νέος ήθελε να πει με τα λόγια του προς τον ιατρό (τον οποίο έβλεπα μέσα από την ανοιχτή πόρτα του θαλάμου αναμονής να φοράει πολιτικά) ότι το γεγονός ότι -παρά την καταπόνηση και τις αλλεπάλληλες επεμβάσεις- η πολύ ηλικιωμένη μητέρα του προσπαθούσε ακόμα να ζήσει και το γεγονός ότι η καρδιά της ωστόσο άντεχε ακόμα, αποτελούσε (...ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥ, όπως το αντελήφθην...) ένα μείζον σημείο, ανώτερο από τα υπόλοιπα μειονεκτήματα, και -με άλλα λόγια- έμμεσα πρότεινε στον ιατρό να μην σταματήσει τις προσπάθειες να την σώσει αλλά να θεωρήσει αυτά τα 2 γεγονότα ως πιο σημαντικά από τα μειονεκτήματα διότι αποτελούν μαρτυρία ότι η καρδιά της μητέρας θέλει να ζήσει. Αντιθέτως, ο ιατρός δεν τον άφησε τον νέο ή μεσήλικα άνδρα να ολοκληρώσει ελευθέρως την σκέψη του αλλά τον έκοψε και του είπε απεριφράστως -προσπαθώ να μεταφέρω πιστώς το κλίμα του διαλόγου- ότι "Όλα αυτά είναι μεταφυσική! Τέλος πάντων, 2 είναι τα προβλήματα της μητέρας σας, η καρδιά της και το ότι έχει άνοια και δεν μπορεί να επικοινωνήσει". Αν και λίγες ημέρες αργότερα έχασα έναν φίλο, συμμαθητή μου, σε ηλικία 40 ετών μόλις από ανακοπή καρδιάς, πάντως δεν ξέρω την έκβαση της υπόθεσης της υγείας της μητέρας του καρδιοχειρουργείου των Αθηνών, ομολογώ όμως ότι με εντυπωσίασε αυτός ο πραγματικός διάλογος που εκτυίχθηκε μπροστά στα μάτια και στα αυτιά μου -και ειδικώς η έκφραση του ιατρού ότι "Όλα αυτά είναι μεταφυσική" που ήθελε να πει -ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥ- ότι τα μεταφυσικά πράγματα δεν πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν αλλά να απορρίπτονται και να μην συζητούνται καν ούτε για ένα λεπτό και, τέλος πάντων, ότι δεν πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά (με αποτέλεσμα, άρα, να μην έχει καμίαν απολύτως δυνατότητα να ισχύσει ή να υπερισχύσει η άποψη του υϊού) και ότι πρέπει να αγνοείται εντελώς η προσωπική γνώμη του πολίτη έναντι της αυθεντίας του ιατρού του 21ου αιώνος. Κάθησα, άρα, και έψαξα για πολύ ελάχιστο χρόνο στο σπίτι μου στα αρχεία μου το θέμα της Μεταφυσικής της Καρδιάς και ανακάλυψα την αρχαία ελληνική "Θεωρία του Φλογιστού", γνωστή γενικώς ως θεωρία του Georg Stahl η οποία είναι άκρως ιατρική και την θεωρώ την σημαντικότερη στον κόσμο που έχει διατυπωθεί ως σήμερα στον κόσμο της φιλοσοφίας και της μεταφυσικής ενώ, επίσης, τάσσεται κατά της χορηγήσεως φαρμάκων και υπέρ της αυτοαποτοξινώσεως. Τηλεγραφικώς αναφέρω εδώ τώρα μόνον ότι ο Georg Ernest Stahl γεννήθηκε το 1659/60 στο Άννσμπαχ της Γερμανίας και έγινε καθηγητής ιατρικής και χημείας στα πανεπιστήμια Ιένας και Χάλλε ενώ έζησε ως το 1734, ιδρύοντας την ψυχοζωϊκή θεωρία. Ασχολήθηκε κυρίως με την ψυχή -ΑΝΙΜΑ- και τα έργα του, γνωστά ως ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΧΗΜΕΙΑΣ, φέρουν τους λατινικούς τίτλους Zymotechnia fundamentalis, Disquisitio de mechanismi et organismi diversitate, Paraenesis, ad aliena a medica doctrine arcendum, De vera diversitate corporis mixti et vivi, Theoria medica vera, "Georgii Ernesti Stahlii opusculum chymico-physico-medicum : seu schediasmatum, a pluribus annis variis occasionibus in publicum emissorum nunc quadantenus etiam auctorum et deficientibus passim exemplaribus in unum volumen iam collectorum, fasciculus publicae luci redditus", Specimen Beccherianum, Materia medica και άλλα έργα. Θα αναπτύξω ιδιαιτέρως την κεντρική ιδέα του ποιητή στο μέλλον αλλά εδώ θα αναπτύξω το πιο γνωστό κομμάτι της διδασκαλίας του που έχει 2 πόδια με 2 άκρα, αντιστοίχως: α) στην χημεία, την θεωρία περί του φλογιστού και β) στην ιατρική, την αντίληψη περί ανιμισμού. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Μύθο του Φλογιστού, υπάρχει μια μυστηριώδης ουσία -το φλογιστόν- η οποία εκλύεται και εγκαταλείπει το καιόμενο σώμα ενώ, ταυτόχρονα, η φλόγα είναι μία ουσία η οποία αποσπάται από την καιόμενη ύλη. Σύμφωνα με την θεωρία του, άρα, το πυρ είναι το φλογιστόν. Αυτή, μάλιστα, ερμηνεύει την καύση (καθώς και τα φαινόμενα της καύσεως αλλά και της αναφλέξεως των σωμάτων) ως την απελευθέρωση του φλογιστού από την καιόμενη ύλη καθώς αυτό εισέρχεται και διαχέεται στην ατμόσφαιρα. Το φλογιστόν θεωρείται τεχνητό και παραγόμενο, "αντικείμενο πίστης", είδος εξαιρετικής ύλης το οποίο ενυπάρχει σε όλα τα σώματα, ουσία η οποία "παρακολουθεί" όλα τα σώματα. Αυτή είναι η χημική θεωρία του 17ου αιώνος που είχε πιστούς τους λεγόμενους "φλογιστές" (Robert Boyl, Priestley, Scheele, Stephan Hal, Eric Cavendis και Joseph Black). Η αντίληψη του ανιμισμού, τώρα, αντιλαμβάνεται την ψυχή ως μιαν άϋλο ζωϊκή αρχή η οποία διαμορφώνει και χρησιμοποιεί το σώμα ως εργαλείο της. Το 1702 ο Georg Stahl διατύπωσε τον όρο ANIMA SENSITIVA που μεταφράζεται τυπικά ως "αισθανόμενη ψυχή" (κατά τον Χ.Π. και το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., ορθότερον είναι η σημασία αυτού του τρίτου νοήματος που ανήκει στην λεγόμενη "ψυχοσωματική θεωρία" ή "ψυχοζωϊκή θεωρία" του Georg Stahl να δίδεται ως "ευαίσθητος ψυχή", αν και η λατιν. λέξη ANIMA συνδέεται με την έννοια του "ανέμου", του "αινίγματος" και του "ανοίγματος" συλλήβδην, άρα με το "πνεύμα"). Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, η αισθανόμενη ψυχή στους ζώντες οργανισμούς διευθύνει και κυβερνά όλα τα μέρη του σώματος και όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες και -σημειώστε συντακτικώς την διττή πρόταση- κατασκευάζει το κάθε όργανο και το σώμα ολόκληρο (!). Συνεπώς, με την μορφή αυτής της ζωϊκής δυνάμεως, η φύσις είναι ο κύριος παράγοντας στην θεραπεία των ασθενειών. Η ασθένεια είναι μια προσπάθεια της ΑΝΙΜΑ να αποκαταστήση εκ νέου τον φυσιολογικό τόνο, την φυσιολογική λειτουργία και αρμονία των οργάνων που υπέστησαν διαταραχή. Η ύψωση της θερμοκρασίας και η επιτάχυνση του σφυγμού είναι μέσα τα οποία χρησιμοποιεί η φύσις για την καταπολέμηση της ασθένειας. Οι ασθένειες είναι διαδικασίες μέσω των οποίων η ψυχή αγωνίζεται να εξουδετερώση κάτι το οποίο παρεμποδίζει τις ενέργειές της. Σύμφωνα, ακόμα, με την ψυχοσωματική/ψυχοζωϊκή θεωρία, "κάθε ζωή η οποία βρίσκεται εντός του οργανισμού του ανθρώπου πηγάζει εκ της ANIMA RATIONALIS". Εξάλλου, συμπληρωματικώς, το 1707 ο Georg Stah διακήρυξε ότι δεν είναι το σώμα εκείνο το οποίο καθορίζει τις ιδέες και τις προαιρέσεις της ψυχής αλλά η ψυχή -η ενυπάρχουσα ζωογόνος αρχή- καθορίζει την ανάπτυξη και την δράση των οργάνων. Από βιολογικής πλευράς, σημειώνεται ότι το νήμα αυτών των ιδεών οδηγεί στον Δαρβίνο, στον Λαμάρκ, στον Μπερξόν και στον Καζαντζάκη ενώ από μαθηματικής πλευράς στον μαθηματικό οίκο Μπερνούλλι, από μουσικής πλευράς στον οίκο Μπαχ και από φιλοσοφικής πλευράς στον Τόμας Χομπς αλλά από θρησκευτικής πλευράς -όπως είναι το ορθόν- "εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιοῦν". Για να ολοκληρωθεί η πρώτη αυτή εικόνα, προστίθεται ότι στο έργο του με τίτλο "Processus Integri" το οποίο θεωρείται εγχειρίδιο θεραπευτικής, ο χειρουργός Thomas Sydenham αναπτύσσει "Φιλοσοφία περί Αρρώστιας" και την ορίζει ως προσπάθεια της φύσεως, αγωνιζομένης με όλες της τις δυνάμεις, να αποκαταστήση την υγεία του πάσχοντος αφενός μέσω της εξαλείψεως της βλαβεράς, ξένης ουσίας και αφετέρου μέσω της αντιστάσεως του σώματος, όπου ο οργανισμός επινοεί μέσον για την αυτοάμυνά του: θεωρεί, εν κατακλείδι, ότι μόνη η φύσις εξαλείφει την νόσο και δρα θεραπευτικώς (κάποτε και εντελώς χωρίς κανένα φάρμακο). Δικαίως, άρα, ύστερα από αυτά, πρέπει να ονομάζουμε την ιατρική "η ανδρική" ή "ιαστρική" τέχνη.

"Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΝΟΜΙΜΟ ΜΕΣΟ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΩΠΩΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ": η μελέτη αυτή λαμβάνει το έναυσμα από την σκέψη ότι η βία αποτελεί χρέος των αδύνατων. Δίδει μιαν ερμηνεία, τελικά, στο φαινόμενο που έχει να κάνει με την γέννηση ανθρώπων εκ της γης και με την δημιουργία συλλογικών μύθων μέσα από τις εικόνες πινάκων μουσείων και βιβλίων με αποτέλεσμα την δημιουργία γένους και έθνους.
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Το έργο προτείνει μιαν αποκλειστική ερμηνεία και εξήγηση για τις σχέσεις μεταξύ χωρών και αγορών καθώς θεωρεί ότι το ζήτημα της ασφάλειας είναι ολοκληρωτικώς αντίθετο στην ιδέα της ελευθερίας και της πραγματικής δημοκρατίας. Αναπτύσσει μιαν γενικότερη γνώμη επί των αρχών της ελευθερίας, της ασφάλειας και της αντιστάσεως αλλά και μιαν ειδικότερη γνώμη επί του ζητήματος της υπεράσπισης της πατρίδας και της ατομικότητας. Καταλήγει στην ακράδαντη πίστη ότι τα κράτη, οι πόλεις, τα χωριά αλλά και οι οικίες πρέπει να απορρίπτουν την ασφάλεια και να καταφεύγουν στο έσχατο μέσο άμυνάς τους, δηλ. στην ελευθερία.
O ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: το γραπτό αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα το νεοελληνικό κράτος είναι ανύπαρκτο τόσο για κάθε ένα άτομο ξεχωριστά όσο και για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που διαθέτουν νόηση, συνείδηση και αγάπη προς το σπίτι τους, την γη τους και τους συμπατριώτες τους. Ξεκινά από την ανάλυση των ιδεών του συγγραφέα περί Ατομικότητος και συνεχίζει αναφερόμενο στις 3 μεγάλες μαγικές απάτες -"πέπλο της άνοιας", όπως ορίζεται χαρακτηριστικά- με τις οποίες η καταστολή των ενημερωτικών Μ.Μ.Ε. και της στρατιωτικής γραφειοκρατίας έχει σκεπάσει τα μάτια των Νεοελλήνων: Α) το πρώτον, στην θρησκευτική απάτη στο πεδίο της εργασίας ότι δήθεν "Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω" -έτσι, χωρίς πνεύματα το γράφουν οι αθεόφοβοι κρατικιστές!- ενώ το σωστό ρητό (από την δεύτερη Προς Θεσσαλονικείς επιστολή) είναι επακριβώς "εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω", Β) το δεύτερον, στην πατριωτική απάτη που περνούν υποβολιμαία οι κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι μέσω του στρατιωτικού όρκου τον οποίο παραχαράσσουν με την φράση "τας Σημαίας, να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απαυτών" -έτσι, αγράμματα την γράφουν οι άθεοι και άπιστοι!- ενώ το σωστό είναι (επειδή το ρήμα "χωρίζομαι" και άρα και το ρήμα "αποχωρίζομαι" συντάσσεται με βάση την γενική "τινός" και άλλωστε υπάρχει και διπλός πλεονασμός, αφήστε που θα έπρεπε να υπάρχει και απόστροφος στα απαυτά, δηλ. "απ' αυτών") "αποχωρίζομαι αυτών" και, το τρίτον, Γ) στην δικαστική απάτη περί δήθεν θεολογικής δικαιολόγησης και, άρα, νομιμοποίησης της εξουσίας του Αρείου Πάγου με την παραχάραξη από το νεοελληνικό κράτος του Ευαγγελίου και της ίδιας της Καινής Διαθήκης -μέσω της αλλαγής του μικρού γράμματος "π" σε κεφαλαίο γράμμα "Π" στα δύο ρητά που δημιουργούν επίτηδες σύγχυση, δηλ. ότι α) "Σταθεὶς δὲ ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ ᾿Αρείου πάγου ἔφη" (το οποίο αναφέρεται, όντως, στον Άρειο Πάγο αλλά ΚΑΙ στον Άρειο, τον γνωστό αιρετικό) και β) μεταξύ Αρείου, Παύλου και Χριστού ενώ το ορθό είναι ότι "τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο αὐτοῖς. ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον πάγον ἤγαγον" (το οποίο ΔΕΝ αναφέρεται στον Άρειο Πάγο, διότι λέει ότι καταδίκασαν τον Άρειο αφού "του έβαλαν πάγο" αλλά ΔΕΝ αναφέρεται ούτε στον Παύλο αλλά στον ίδιο τον Ιησού Χριστό).

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΥ: Ψυχολογική μελέτη για το ζήτημα της επιρροής και ελέγχου της μεγάλης πλειοψηφίας των μαζών μέσω της προπαγάνδας. Το έργο εστιάζει στην προσωπική ευθύνη -σε αντίθεση με την "συλλογική ευθύνη"- των ατόμων, εκκινώντας από την ατομική θεωρία του Δημόκριτου, περνώντας στο παράδειγμα του βατράχου και του σκορπιού (ο βάτραχος, εάν μπει μέσα σε ένα μπρίκι με καυτό νερό, πηδάει και φεύγει ενώ το εναλλακτικό μοντέλο σχέσης είναι ότι εάν μπει μέσα σε ένα σε μπρίκι με χλιαρό νερό, μένει μέσα του για πάντα και καίγεται/από την άλλη, ο σκορπιός δεν έχει άλλο μοντέλο σκέψης παρά μόνο να μπήξει το κεντρί του στον λαιμό της χελώνας που τον μεταφέρει μέσα στα ορμητικά νερά του ποταμού ώστε να μείνουν στον βυθό εσσαεί) και καταλήγωντας στο πραγματικό συμβάν με το μοντέλο ενός ολόκληρου λεωφορείου. Ήμουν, κάποτε, επιβάτης σε ένα λεωφορείο και αυτόπτης μάρτυς ενός καταπληκτικού περιστατικού: ήταν όλοι οι επιβάτες μέσα στο όχημα μαζί με τον εισπράκτορα και απ' έξω ένας επιβάτης που κρατούσε στο ένα χέρι του ένα μωρό και στο άλλο μιαν μπύρα. Ο εισπράκτορας ο οποίος ήθελε να τον βάλει να μπει στο λεωφορείο δεν τον κατηγόρησε επειδή χρονοτριβούσε με την μπύρα ούτε του ζήτησε να την πετάξει αλλά επειδή ασχολιόταν με το μωρό και, στην ουσία, του ζήτησε με τα λόγια του να πετάξει το μωρό! Το ορκίζομαι! Για την ακρίβεια -επειδή έψαξα στα αρχεία μου και βρήκα τις σημειώσεις μου- του είπε την φράση: "ΜΠΥΡΕΣ ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΠΑΝΩ"......! Όπως είπα, την στιγμή εκείνη, ο άντρας επιβάτης ήταν εκτός του πούλμαν και κρατούσε στο ένα χέρι το μωρό και στο άλλο χέρι μια μπύρα (ο τρόπος που είπε την φράση σήμαινε και υπονοούσε ότι θεωρούσε απολύτως φυσικό ότι δεν επρόκειτο και ότι δεν επιτρεπόταν τάχα σύμφωνα με τους κανονισμούς να ανέβει στο λεωφορείο το μωρό που έκλαιγε και ο ίδιος απλώς παρενέβη για να υποδείξει εντόνως ότι ευλόγως δεν θα ανέβαινε ούτε το μπουκάλι η μπύρα επάνω (δεν ήταν τόσο οξυδερκής να καταλάβει, οπωσδήποτε, ότι η μπύρα θα έμπαινε στο στομάχι του επιβάτη και θα ανέβαινε μαζί του επάνω στο λεωφορείο ενώ το μπουκάλι θα έμενε άδειο και εκτός του λεωφορείου αλλά ήταν οξυδερκής αρκετά ώστε να προνοήσει μήπως και ο επιβάτης πάρει μαζί του αυτό το άδειο πλέον μπουκάλι και το πετάξει μέσα στο λεωφορείο... για να σας δώσω μιαν εικόνα των άκρων αλλά απολύτως αληθινή, η κατάσταση ήταν ακριβώς η ίδια όπως και λες ότι θα μίλαγε ένας φρουρός ασφαλείας εισόδου σε γήπεδο αν θα έλεγε σε έναν θεατή που κρατά στο ένα χέρι αναμμένη τρομοκρατική βόμβα και στο άλλο χέρι έναν νυχοκόπτη ή μια μπύρα: "ΜΠΥΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΜΕΣΑ"......!). Στο ίδιο πάντα λεωφορείο (ήταν Αύγουστος), ο οδηγός ξεκινώντας άναψε το αιρ-κοντίσιον αλλά περνώντας η ώρα, η θερμοκρασία έπεσε τόσο πολύ που οι περισσότεροι επιβάτες που ήταν μεσήλικες κατά συντριπτική πλειοψηφία άρχισαν να δυσανασχετούν αλλά, όσο κι αν πέρναγε η ώρα, κανείς μα απολύτως κανείς δεν τολμούσε να ζητήσει από τον οδηγό να κλείσει την συσκευή και ενώ, μάλιστα, υπέφεραν- πλην μιας μόνο γριούλας η οποία αποτόλμησε δειλά να σηκωθεί από την θέση της, να προχωρήσει στον διάδρομο και να ψιθυρίσει κάτι στον οδηγό ο οποίος αντέδρασε με δυνατή φωνή και είπε ότι κανείς δεν θέλει αυτό που του είπε η γριούλα ενώ, και εδώ είναι η ουσία, όταν τέλειωσε κάπως ο διάλογος που για πολύ λίγο είχε διεξαχθεί μεταξύ οδηγού και επιβατών με αποτέλεσμα η γριούλα να καθίσει στην θέση της, ένας διπλανός μου επιβάτης είπε: "Αλίμονο αν ακούγαμε την κάθε τρελλή"! Κι έτσι, εξακολούθησαν όλοι σχεδόν να τουρτουρίζουν._ Το συμβάν είναι πραγματικό. Διδάσκει πως όταν στηρίζεις (εν γνώσει ή εν αγνοία σου) έναν ακοργωνιαίο λίθο ενός εκμεταλλευτικού μηχανισμού με μιαν άποψή σου που απλά ερμηνεύουν άλλοι, πρέπει να αλλάξεις ακόμη και μια σωστή άποψη (που αποτελεί μιαν απλή, λογική, κατανοητή αντίδραση) ώστε να τους αποστερήσεις το δικαίωμα φόβου που ασκούν πάνω σου (ή και έχουν οι ίδιοι ιδιοτελώς δημιουργήσει) και εάν επιμείνουν, πέρα από το απώτατο όριο, πρέπει ο άνθρωπος -εν αμύνη- να τους εξοντώνει όπως ο Μανώλης Γλέζος λόγου χάρη ή το Παιδί-Φάντασμα ή ο Τζιμ Άνταμς/Δημήτρης Αδαμόπουλος, εν βρασμώ ψυχής, με πάθος, δίχως προμελέτη. Να διατρανώσεις την αντίστασή σου έστω και γραπτώς -scripta manent- και να μην υποταχθείς, απόρριψε τον φόβο της μάζας και τον εγκιβωτισμό, think out of the box, ειδικά εκτός του κουτιού της T.V. Είναι πιο ωφέλιμο τελικά από πλευράς συμφέροντος της ζωής του ατόμου και, άλλωστε, ισχύει αποδεδειγμένως πως ό,τι εμποδίζει την ζωή του ατόμου πρέπει να κόβεται όπως η γάγγραινα και τελικώς έχει επιβεβαιωθεί ότι οι νόμοι της φύσης που ισχύουν για τις μεγάλες μάζες ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ για τα Άτομα (αυτός είναι, στην ουσία του, ο νόμος του John Ground)! Πρέπει να έχει κανείς υπ' όψιν του τα ρητά από τις ομιλίες του Ιωάννη Χρυσοστόμου για να κατανοήσει την ουσία των ζητημάτων περί της αμαρτίας και της κλοπής και της κατάργησης αυτών: αρκεί εδώ να αντιπαραβάλω το παράδειγμα του ανθρώπου ο οποίος πάει στην καφετέρια με την οικογένειά του, παραγγέλνει δίχως να δει το μενού, πίνει και απολαμβάνει 2 καφέδες με 1 πορτοκαλάδα και 2 νερά και στο τέλος ζητά τον λογαριασμό που είναι 300 ευρώ (!) Τί θα κάνει; Αναγκαστικά, αν έχει πάνω του το ποσό, θα πληρώσει άπαξ ΑΛΛΑ μετά δεν πρόκειται να ξαναπάει ποτέ των ποτών εκεί. Δείτε τι συμβαίνει με το ίδιο περιστατικό στο Ελληνικό Δημόσιο: υποτίθεται ότι οι νόμοι του κράτους και του Δημοσίου προστατεύουν τον πολίτη, έστω και μετά τις ιδιωτικοποιήσεις ...κι όμως, ένα εισιτήριο του λεωφορείου για να πας και να γυρίσεις από το χωριό σου στην πόλη για 10 λεπτά, κοστίζει 1,60 και 1,60 ίσον 3,20 ευρώ, δηλ. 3,20 επί 341,750 δραχμές, άρα πολύ πάνω από 1.000 δραχμές για μιαν δημόσια υπηρεσία που κανονικά θα έπρεπε, σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα για τις επιχψειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, να είναι απολύτως δωρεάν ή με ένα ελάχιστο, συμβολικό τίμημα! Και τί κάνει ο πολίτης (ο ίδιος που θα πλήρωνε 30 ή 300 ευρώ για έναν καφέ και μετά δεν θα ξαναπήγαινε ποτέ στην καφετέρια); Δεν αντιδρά -διότι πώς θα πάει στην δουλειά του χωρίς λεωφορείο;- ή αναγκάζεται να δουλέψει για να αγοράσει αυτοκίνητο με 12.000 ευρώ και με όλα τα συμπαρομαρτούντα έξοδα βενζίνης και συντήρησης εις τους αιώνας των αιώνων. Αν η κυβέρνηση του βάλει φόρο και τον αυξάνει, τον αυξάνει, τον αυξάνει εις το διηνεκές σε βαθμό παρανομίας και καταχρήσεως και αντισυνταγματικότητας... τί θα κάνει ο ίδιος μαζοποιημένος άνθρωπος; Θα πληρώνει αδιαμαρτύρητα γιατί θα έχει ακούσει στην τηλεόραση και στο ράδιο ότι τα αρμόδια δικαστήρια έκριναν τον φόρο νόμιμο! Σημειώστε ότι είναι ο ίδιος -θεωρητικά φυσιολογικός αλλά ουσιαστικώς ανισόρροπος- άνθρωπος ο οποίος αν διαταχθεί στον στρατό από κάποιον ανώτερό του να εκτελέσει τον πλησίον του, θα αρνηθεί. Γιατί, λοιπόν, δέχεται όλα τα υπόλοιπα και δεν κάνει τίποτα, ούτε καν στο πεδίο της δικής του αρμοδιότητος, στην δουλειά του ή μέσα στο σπίτι του; Άρα, από το καθεστώς του εγκιβωτισμού ή της ιδρυματοποίησης/οιδηματοποίησης/δραματοποίησης/θυματοποίησης είναι προτιμότερη η Ουτοπία. Γενικώς, όλα αυτά συνδέονται με την σκέψη -ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ- ότι ποτέ, κανείς και ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, δεν πρόκειται να με πείσει ότι η λέξη "αυγό" γράφεται με "β" σαν "αβγό". Είναι το χαρακτηριστικότερο μοντέλο το παράδειγμα αυτό για το ότι ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΒΟΥΛΗ Ή ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ -ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΑ- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: αυτό λέγεται "δικαίωμα της ατομικότητος" και να γιατί θα εξακολουθήσω εσσαεί να γράφω "αυγό" και ποτέ δεν θα επιτρέψω σε καμιά κυβέρνηση και σε κανέναν πρόεδρο να σκέφτεται ή να γράφει για μένα.    

ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΙΠΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ: Ατζέντα με παρουσίαση των τίτλων όλων των μαχών και πολεμικών αναμετρήσεων της Διεθνούς, Ευρωπαϊκής και Ελληνικής Διπλωματίας και Ιστορίας με σημασία και συμβολική αξία που χρησιμεύουν σε διαπραγματεύσεις καθώς και όλων των Συνθηκών και Συμφωνιών Ειρήνης που χρησιμεύουν σε υπογραφές συνθηκολογήσεων και ολοκλήρωση διαπραγματεύσεων. Τα στοιχεία προκύπτουν απο τα λεγόμενα "Κίλιουτοκ" (δηλαδή, Ινδ. Εγχειρίδια) των γραμμών πληροφοριών, μέτρων και σταθμών του Σιδερένιου Αλόγου της Φωτιάς (δηλαδή, του τραίνου) που προκύπτουν από τις υπηρεσίες του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. με νόμισμα τον Κόκκινο Χρυσό (δηλαδή, το αίμα που υπάρχει στις φλέβες τυ οργανισμού κατά τρισεκατομμύρια στα τοιχώματα της καρδιάς) ο οποίος έχει την υψηλότερη συναλλακτική αξία στον κόσμο.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Μελέτη για την εξέγερση στο Μεξικό την εποχή των Πάντσο Βίλλα και Εμιλιάνο Ζαπάτα και των υπολοίπων κορυφαίων επαναστατών της ιστορίας της περιοχής που αποτέλεσε την βάση για την μυθολογία των εικόνων γουέστερν στον αμερικανικό κινηματογράφο. Γίνεται προσπάθεια για την διαχρονική επισήμανση των σημαντικοτέρων σημείων της επαναστάσεως με την ματιά του θεατή να στρέφεται εκ των υστέρων στην παρακολούθηση της κατοπινής μετεξέλιξης των γεγονότων στο μακρύ παρελθόν ώστε να αντληθούν μαθήματα για την οικονομία, την πολιτική και τον πόλεμο.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ: Μικρή εξιστόρηση από τα αρχεία της Άγριας Δύσης της αληθινής ιστορίας του Red Lynch, από τον οποίο εκπηγάζει η λανθασμένη -αλλά, δυστυχώς, επικρατούσα- αντίληψη περί της εφαρμογής του λεγομένου "Νόμου του Λυντς".

Συγκεντρώνονται τα στοιχεία και οι αναφορές των πηγών στους James Fitzstephen, William, John και Charles Lynch και αποδεικνύεται η τεράστια πλάνη των νόμων του λευκού ανθρώπου –και δήθεν Χριστιανού και τάχα Ευρωπαίου- σε σχέση με τον πολιτισμό των ερυθρόδερμων αλλά και γενικά των πρωτόγονων ανθρώπων της Ανατολής, από την Αφρικανική Ήπειρο ως την Ινδία, την Άπω Ανατολή και την Ρωσσία. Συγκρίνονται οι νόμοι της Άγριας Φύσης και της Άγριας Δύσης με τους νόμους της ορθόδοξης Ανατολής και ανατρέπεται το νομικό ψεύδος περί της ανωτερότητας των ευρωπαϊκών ηθών.

Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ "MOLES" ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΩΘΕΡΜΗΣ ΥΛΗ-ΘΕΙΑΣ: εκρηκτικό δοκίμιο πυρηνικών ερευνών του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου το οποίο δίδει κατ' αποκλειστικότητα εξηγήσεις στην μία και μόνη λύση όλων των θεμάτων χημείας των χημικών και φύσεως των φυσικών μέσω της μετατροπής του προβλήματος του αγνώστου σε λυμένη γνωστή καθώς αντικαθιστά το πρόβλημα του αγνώστου -απλό παράδειγμα ο ναός του αγνώστου Θεού- με γνωστό μέσω συμβόλων και, αφού δώσει την πλήρη ερμηνεία στο γνωστό επίπεδο όπου όλα τα δεδομένα είναι γνωστά (λόγου χάρη από όμοια γεγονότα στην ιστορία ή από ίδια συμβάντα σε όμοιες σφαίρες επιρροής), κατόπιν εφαρμόζει και επεκτείνει την απλή μέθοδο των 3 επιβάλλοντας την λύση αυτή από την γνωστή σφαίρα στην άγνωστη και ευρίσκει πλέον αμέσως -με την βοήθεια των "moles"- την λύση όλων των προβλημάτων της αποκλειστικής σχέσεως.

"Η ΕΥΦΥΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ C.H.R.": μελέτη ηλεκτρονικού περιεχομένου για την ολοκλήρωση των κυκλωμάτων ημιαγωγών της εταιρείας Microchips Technology Incorporation (C.H.R.).

"Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΣΜΟΥ": μελέτη η ηποία αναλύει την πτώση, κατάρρευση και ανατροπή των φαινομένων της επιστήμης ενώ, ταυτόχρονα, διασώζει τα φαινόμενά της αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά -με βάση την μοριακή ανάλυση εφηρμοσμένη στην φυσική, στην χημεία και στην βιολογία- τις αληθινές ονομασίες του DNA και του RNA αλλά και το αληθινό περιεχόμενο των νόμων της επιστήμης και των επιστημόνων. Το έργο δεν απορρίπτει απλά ούτε μόνο διαψεύδει τους νόμους της επιστήμης αλλά τους συμπληρώνει.

"ΚΩΔΙΚΑΣ ΧΙΤΣΚΟΚ": η αποκρυπτογράφηση του Κώδικα Χίτσκοκ με βάση τις γνώσεις περί της κωδικοποίησης και αποκωδικοποίησης των στρατιωτικών -military- πηγών από τα αρχεία του Χρήστου Παπαχριστόπουλου. Δημοσιεύεται το σπάσιμο της κλείδας και το μυστικό για το πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της δυσλειτουργίας των κρυπτογραφικών και αποκρυπτογραφικών μηχανών για την αποστολή μηνυμάτων. Για πρώτη φορά, ανοίγει η σαρκοφάγος του πυρηνικού εργοστασίου του Άλφρεντ Χίτσκοκ, εξηγείται πλήρως και τίθεται σε ορθή σειρά η λίστα των ηθοποιών του παλαιού και σύγχρονου Αμερικανικού Κινηματογράφου.

"ΑΡΧΑΙΑ ΦΗΜΗ/ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΥ ΤΗΣ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗΣ, Ο ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ο ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΗΣ ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟΣ" -από τον Σκοτ στον Χεμινγουαίη, στον Δουμά, στον Βερν και στον Ντε Βιλλιέ, μια πρωτότυπη συγκριτική μελέτη των πετρελαιοπηγών για την ανεύρεση, τον Διαφωτισμό και την απελευθέρωση του Γένους των Ελλήνων της Βιέννης, της Βουδαπέστης και της Τεργέστης (στα σπήλαια της οποίας βρίσκεται η Βασιλική του Αγ. Πέτρου) ώστε να αποτελέσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση Δούναβη.

"Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ": Αφιέρωμα στον συγγραφέα και φιλόσοφο Τζορντάνο Μπρούνο ο οποίος κάηκε στην πυρά από την Ιερά Εξέταση το 1600 για χάρη των ιδεών του. Αναπτύσσονται τα κεντρικά σημεία της κοσμολογίας του και το βασικό περιεχόμενο των γραπτών του.

"ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΩΝ ΟΘΩΝΙΚΩΝ ΜΟΝΩΝ": Αρχιτεκτονικό-Επικοινωνιακό έργο του δημοσιογράφου Χρήστου Παπαχριστόπουλου όπου αναπτύσσεται το Ευρωπαϊκό Σύστημα (Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης Κ.Π.Σ. ή G.P.S.) των Μονών της Ελλάδος: αφορά ειδικώς τον φωτισμό σε μανουάλια μεταβυζαντινά με τρουλλωτό θόλο, μπαλκόνια και καμάρες σε ξωκλήσσια της περιφέρειας της εγκαταλελειμμένης από όλους Έξω Μάνης με βάση την κοροπλαστική και εγκαυστική μέθοδο και την Ρωσσική Ορθόδοξη Τέχνη διότι στηρίζεται αφενός στα σχέδια ερευνών για το Άγιον Όρος της Ανατολής του B. Barskij (του Ρώσσου λογίου, Βασίλειου Γκριγκόριεβιτς Μπάρσκυ ή Basil Grigorovich-Barsky, ο οποίος ήταν μοναχός) και αφετέρου στο εικονογραφικό πρόγραμμα ζωγραφικής της Έξω Μάνης το οποίο συνδυάζει την στρατιωτική τέχνη και την λειτουργική τέχνη αλλά και την τέχνη η οποία αποβλέπει -μετά από την επανάσταση των Ορλώφ- στην Αναγέννηση των Παλαιολόγων και του Δεσποτάτου του Μυστρά. Το έργο αντλεί τα δεδομένα της από τις μονές της Οθωνικής εποχής (ειδικώς της Κρήτης) με βάση τα Βασιλικά Διατάγματα του Όθωνος αλλά και στο Άγραφο Δίκαιο (της Μάνης, των Αγράφων και των Αμπελακίων) ενώ χρησιμοποιεί πληροφορίες και μηνύματα από έργα τέχνης: Βασίζεται στην λειτουργία των ναών με πομπό και ειδικά ως προς το σύστημα επικοινωνίας και μετάδοσης πληροφοριών και μηνυμάτων με δίσκους οι οποίοι τίθενται πάνω σε αγγεία-κρατήρες στηριζόμενοι ως δορυφορικά πιάτα σε 3 μετακινούμενα σημεία της διαμέτρου τα οποία λειτουργούν ως κεραία (ΠΥΡΑΜΙΣ) ενωμένα στο κέντρο του δίσκου για λόγους εστίασης και εντοπισμού ώστε να πραγματοποιούνται μετρήσεις και έρευνες διάσωσης ή ανόρθωσης ναών ή κ(άστρων) με πύργο (Chateau-Light/Satellite): πρόκειται για την ίδρυση της επιστήμης της Καστρονομίας. Η συλλογή των πληροφοριών με βάση την Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. (Council of Resistance Intelligence Service-C.R.I.S.) έχει 2 σκέλη: βασίζεται στους νόμους της Τριγωνομετρίας (μοιρογνωμόνιου και αστρολάβου) αφενός ενώ αφετέρου λειτουργεί με πτέρυγες -όπως ακριβώς ένας διαστημικός, ατομικός σταθμός παραγωγής ρεύματος ή δορυφορικός σταθμός. Τρίτον, έχει πύργο WORKSTATION που συγκεντρώνει στοιχεία και πραγματοποιεί εμπλουτισμό: έχει σαρκοφάγο, σκελετό, πυρήνα (όπως και ένα μουσείο ή ένα κοινοβούλιο έχει πτέρυγες ή ένα οπτικό σύστημα έχει σκελετό και γέφυρα), πλαίσιο στήριξης, πίνακες και παραστάσεις (όπως ακριβώς συμβαίνει και στα ξωκλήσσια με τα μαρμάρινα στηθαία, τις προσόψεις, τις εσωτερικές τοιχογραφίες των ναών και την ανάγκη για εξωραϊσμό τους). Πρόκειται για κυκλικό τόπο στον οποίο τίθεται ο δίσκος ο οποίος αντιπροσωπεύει τον κόσμο και μετά λειτουργεί ως δορυφόρος (NΗ.Σ.Ι./Νetwork of Satellite Intelligence), στήνεται σε βάση και τίθεται πάνω σε τρίποδο. Τα δεδομένα συλλέγονται για να γίνουν κατανοητά όχι με το γνωστο σύστημα συντεταγμένων Χ,Ψ,Ζ αλλά των σημείων Χ-Π-Ζ που χρησιμεύουν για τον εντοπισμό ζωντανών και την διάσωση ατόμων μέσω της εστιάσεως ενός σημείου στον χώρο αλλά σε τόπο κυκλικό (με τον τρόπο αυτό, μπορεί να βρεθούν, λόγου χάρη, χαμένοι πίνακες ή σπήλαια ή ορυχεία ή φλέβες χρυσού στον φλοιό της γης ή παλαιές εκκλησίες). Οι χάρτες των περιοχών αυτών παρέχονται έτοιμες σε εικόνες παλαιοτέρων εποχών που αποδίδουν χαρτογραφημένο το σχήμα και περίγραμμα του εσωτερικού των κάστρων ή φρουρίων ή ναών ή νηών (πλοίων και σκαφών/ships/sheeps/chips) ή χωρών ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΩΣ ΤΩΡΑ γνωστές στον κόσμο. Παρέχεται από τον Πόρο -για πρώτη φορά στον κόσμο- η αποκάλυψη της εικόνας του χάρτη της Ελεύθερης και Ανεξάρτητης από το νεοελληνικό κράτος  Ελλάδος, δηλαδή της φρεγάτας ΕΛΛΑΣ του Ιωάννη Καποδίστρια που ήταν το πιο ισχυρό πολεμικό σκάφος προσαρμοσμένη στο σχέδιο της γαλέρας του Βουκένταυρου της Βενετίας για την Ανάληψη του Χριστού και της ρωσσικής κορβέτας "Ελένη" στο σύνολο της αγγλικής μαούνας MHS "WARSPY" η οποία πολέμησε στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας των Η.Π.Α. και της Ελλάδος (βλ. πίνακες Canaletto, Guardi, Barbari, Vrancx, Tiziano Vecellio και φωτό Naya). Οι πληροφορίες αποκωδικοποιούνται σε ιδεογραμματική γλώσσα, δεδομένου ότι η Υπηρεσία ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τεχνητή νοημοσύνη (Artificial Intelligence) σε συστήματα ασύνταχτα και άτακτα και ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΖΩΗ με βάση τον κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας. Κατόπιν, από την συλλογή των δειγμάτων εκτίθενται τα πορίσματα των ερευνών και των μετρήσεων και εφαρμόζεται κατ' αποκλειστικότητα το οικονομικό μοντέλο Μ.Ι.Σ. του Ε.ΝΟ.Σ. (Μηχανισμού Ισοτιμιών Συναλλαγματικών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος) δεδομένου ότι η πληροφορία μεταφράζεται σε χρήμα και σε νόμισμα (μονάδα Intelligence Unit, μετράται σε E.C.U./I.Q). Είναι, δηλαδή, Τράπεζα (Data Bank) αλλά κυρίως πλατφόρμα ορθής σύνταξης, δεξαμενή άντλησης πληροφοριών -think tank- και σχηματισμού και απόδοσης μορφής στις πληροφορίες με την διαφορά, μόνο, ότι βασίζεται στην λειτουργία του θρησκευτικού πεδίου της τέχνης αντλώντας το μοντέλο της από την Ε.K. Ατομικής Ενέργειας EURATOM στο οποίο εντάσσει το δικό της ΕΛΛΗΝΙΚΟ μοντέλο παραγωγής ατομικής ενέργειας, EXOCET (AMX 35-XC): είναι το πρώτο άρμα με πανοραμικό πύργο στην Ελλάδα.

"Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗΘΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΗΣ": Μικρό δοκίμιο σύγκρισης μεγεθών για την διαφορά μεταξύ Ηθικής και Δύναμης (με εστίαση στην ατομική ή συλλογική ευθύνη για τον θάνατο των ανθρώπων).Το κείμενο αποκαλύπτει το φάρμακο κατά του Καρκίνου.
ΤΟ ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ: Το μοναδικό μυθιστόρημα του δημοσιογράφου Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου (με την σημείωση ότι είναι αληθινό μυθιστόρημα, πηγή πραγματικών γεγονότων), κείμενο συναισθηματικής νοημοσύνης, γραμμένο με έρωτα και αγάπη αλλά δοσμένο με κινηματογραφική ματιά και σκέψη αντικειμενικότητας δεδομένου ότι αναφέρεται σε σχέσεις και σε σκέψεις οι οποίες αντλήθηκαν από την ελληνική πολιτική, οικονομική, χρηματιστηριακή πραγματικότητα με βάση την δημοσιογραφική ύλη και τα πραγματικά περιστατικά με πληροφορίες διαταυρωμένες από πολλές όψεις και πηγές. Αναλύεται το βλέμμα της αποξένωσης, έννοια γνωστή ευρύτερα ως "αλλοτρίωση" ("alienation") στην Ελλάδα του 21ου αιώνος, αναλύονται οι αιτίες της αλλά και οι πραγματικές της διαστάσεις οι οποίες εκκινούν από το λεγόμενο "βλέμμα της αγελάδας" το οποίο χαρακτηρίζει μεγάλο τμήμα των Νεοελλήνων και το οποίο καλλιεργείται από το σχολείο και ειδικά τον στρατό και την αστυνομία και καθιστά τους πολίτες πνευματικά, ηθικά και ψυχολογικά καθυστερημένους. Μικρό απόσπασμα από το χειρόγραφο κείμενο αναφέρει: "Η ιδεαλιστική αντίληψη -μέσα σε μιαν υποκριτική και παρανοϊκή κοινωνία- περί της προτίμησης της εσωτερικής ποιότητας και όχι της εξωτερικής εμφάνισης/ασκούμενη στον έσχατο βαθμό της λογικής και στα έπακρα της άμετρης σκέψης/οδηγεί τις γυναίκες στην ακόλουθη παραφροσύνη: αναζητούν διακαώς να είναι υποτελείς, αφιερώνονται ολοκληρωτικά και υπηρετούν σε βαθμό εξευτελισμού άνδρες "ματσό", του σχοινιού και του παλουκιού, ουρακοτάγκους, πραγματικά καθάρματα ασυνειδησίας, γνήσιους εκπροσώπους του Κακού που τις διαστρεβλώνουν, τις παρασύρουν και ασκούν επάνω τους τόσο ισχυρή εξουσιαστική δύναμη και επιρροή ώστε να τις κάνουν χειρότερες -δηλαδή, εσωτερικά και εξωτερικά πιο άσχημες- και από το "μούτρο" τους: διότι, τελικά, η υποκριτική αναζήτηση του "καλού παιδιού" στην δήθεν χριστιανική εποχή μας με το παράλογο ιδεώδες του άσχημου αλλά δυνατού (στην πραγματικότητα: αδύναμου και επιδειξία) άνδρα (που μόνο άνδρας στον ηθικό τομέα δεν είναι) καταλήγει να οδηγεί τις γυναίκες στα δίχτυα των γκάνγκστερς. Φυσικά, όπως εννοεί ο καθένας, αυτός ο όμορφος ή άσχημος άνδρας -ας πάρουμε το τέλειο ενδεχόμενο, αν είναι αυτό, δηλαδή πλούσιος, άκρως επιτυχημένος στην δουλειά του ίσως- μπορεί  να είναι προδότης της πατρίδας του είτε στα εθνικά ζητήματα είτε έμμεσα, στα οικονομικά, να μην κάνει την εργασία του τίμια, να καταστρέφει με την συμπεριφορά του την εργασία ή και την ζωή των άλλων, να πληρώνει όλους τους φόρους επειδή φοβάται μήπως τον συλλάβει η αστυνομία και τον καταδικάσουν οι δικαστές της χώρας του -ή, για να το επιτείνουμε έτι περαιτέρω, να έχει καταφέρει να μην πληρώνει καθόλου φόρους ως φοροφυγάς ή ως δωροδοκών ή εκμαυλιστής- και στέλνει το παιδί του νομότυπα απολύτως στο καγκελόφραχτο ελληνικό σχολείο ή σε ανοιχτό ιδιωτικό πλούσιας περιοχής ή και στο εξωτερικό δεχόμενος (και υπογράφοντας όλα τα σχετικά χαρτιά που φυσικά απαιτούν άδεια του νεοελληνικού κράτους που σημαίνει ότι το παιδί θα διδάσκεται μόνον ό,τι προβλέπει το πρόγραμμα του κράτους με πιο χαρακτηριστική την τραγική υπόθεση του Ο.Ε.Δ.Β., αφού αλλιώς απαγορεύεται να γίνει δεκτό το παιδί) ή να στέλνει το παιδί του -ή, έτι περαιτέρω, τα παιδιά του στο Πανεπιστήμιο χωρίς να έχει εξετάσει ούτε τι μαθήματα διδάσκονται εκεί ούτε να έχει κάνει μιαν επίσκεψη στις αίθουσες του Πανεπιστημίου ώστε να δει αν μοιάζουν με κλαδική τοπικής οργάνωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Χρυσής Αυγής ή με βρώμικη και παρηκμασμένη ντισκοτέκ του Κ.Κ.Ε. ή να δέχεται πως για να παντρευτεί πρέπει να φτιάξει τα χαρτιά του επειδή αυτό γίνεται μόνο αν ο παπάς πάρει την άδεια του κράτους. Έχω έναν φίλο που θέλει να μου μάθει πως οι γυναίκες αυτούς τους τύπους προτιμούν -τα κακά παιδιά που τα καταφέρνουν πάντα και με οποιοδήποτε μέσο- και πως ακριβώς για τον λόγο αυτό δέχονται να είναι μαζί τους αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, επειδή γηράσκω εσσαεί πολλά διδασκόμενος εγώ προσωπικώς είναι κάτι που αυτό εξ αρχών το απορρίπτω για μένα (πρόκειται για κάτι το οποίο προσωπικώς είναι ό,τι θεωρώ χειρότερο και θα προτιμούσα να μένω μόνος στο Έντεμπε της Καμπάλας της Ουγκάντα παρά να είμαι ερωτευμένος είτε παντρεμένος χωρίς παιδιά αλλά ειδικώς και με παιδιά και να είναι η γυναίκα μαζί μου επειδή "εκμεταλλεύομαι την δύναμή μου"! αναρωτήθηκα πρόσφατα, παρεμπιπτόντως και για να το εξηγήσω σε όσους δεν το καταλαβαίνουν, πως θα αισθανόμουν αν ήμουν πάμπλουτος επιχειρηματίας που έχω εργαστεί 1.000 χρόνια σκληρά και έχω με την σύζυγο 5 παιδιά -ας πούμε- και μένω στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς και μάθω μετά από 35 ή για το παράδειγμά μας 700, λόγου χάρη, χρόνια ξαφνικά από την γυναίκα μου με την οποία έχω κάνει την οικογένειά μου και τις επιχειρήσεις μου ότι είναι με εμένα όλο αυτό το διάστημα "επειδή εκμεταλλεύομαι την δύναμή μου" και για λόγους επιτυχίας, γοήτρου, επιβολής, εξουσίας κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.). Ο φίλος μου λέει, πάντως, ότι οι γυναίκες αυτούς σέβονται. Εγώ επιμένω ακράδαντα ότι διαφωνώ. Είναι αυτό το απλό πράγμα της αυτοσυναίσθησης -κουτό ή έξυπνο, εσείς το κρίνετε- και είναι αυτή η πραγματική και αληθινή εμπειρία των εργασιακών σχέσεων που λέει ότι μια από τις ομορφότερες γυναίκες του κόσμου με την οποία δούλευα μαζί κάποτε (και την οποία απέρριψα ή με απέρριψε) τελικά προτίμησε το αφεντικό της εταιρείας ο οποίος δεν έκανε την ίδια δουλειά με εμάς τους δύο που είχαμε αφιερωθεί στο λειτούργημα ή επάγγελμά μας και ο οποίος πρόδωσε την θέση του αφεντικού και παραιτήθηκε με αποτέλεσμα να απολυθεί η κοπέλα και πολλοί συνάδελφοι και επιπλέον δεν πλήρωνε ούτε την ίδια η οποία εργαζόταν 12ωρο (τελικώς, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο γάμος τους έγινε μετά τον θάνατο της μητέρας της, θάνατος ο οποίος κατά μεγάλο μέρος οφειλόταν πιθανότατα σε αυτήν την παραίτηση του αφεντικού της εταιρείας): όταν την είχα ρωτήσει για τα διαδραματιζόμενα τότε και προ του θανάτου της μητέρας της, μου είχε πει τότε ότι είναι μαζί του "διότι εκμεταλλεύεται την δύναμή του"! Έκτοτε, την έδιωξα, δεν την ξανασυνάντησα αλλά φυσικά έχω μείνει με την απορία τι θα μου έλεγε περί αυτής της δυνάμεως μετά τον θάνατο της μητέρας της. Σημειωτέον -για να μην χάνουμε το χιούμορ μας- ότι είναι άκρως διδακτικό το ερώτημα τι θα γινόταν στους ελληνικούς κινηματογράφους και τηλεοράσεις της δεκαετίας του '60 εάν το σενάριο του Γιώργου Τζαβέλλα και η σκηνοθεσία του Φιλοποιμένα Φίνου για την ταινία "Μια ζωή την έχουμε" δεν προέβλεπε στην τελική σκηνή του λιμανιού να περιμένει την Υβόν Σανσόν/Μπιμπί στην προκυμαία για να διαλέξει μεταξύ αυτού και του Δημήτρη Χορν το πολυτελές αυτοκίνητο του Διονύση Παπαγιαννόπουλου αλλά ο Νίκος Κούρκουλος... όχι πως δεν πρέπει οι γυναίκες να ζητούν να βρουν το "καλό παιδί" στους άσχημους -διότι ναι, υπάρχουν άσχημοι σωστοί άνδρες που είναι καλά παιδιά (όπως και υπάρχουν ωραίοι ψευτομάγκες και κακοποιοί) αλλά συνήθως όλα τα καθάρματα είναι άσχημοι ενώ όλοι οι άσχημοι δεν είναι καθάρματα. Έτσι, οι γυναίκες ασυνείδητα (ενώ υποσυνείδητα το ξέρουν καλά) ρέπουν προς τα καθίκια νομίζοντας πως θα τους φτιάξουν και ότι θα βελτιωθούν, πράγμα μάταιο (γενικά, ούτε αυτές τις ίδιες τελικά δεν φτιάχνουν ούτε ασφαλώς και βελτιώνουν). Να γιατί αισθάνονται ένοχες: επειδή γνωρίζουν το έγκλημά τους. Ε λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που συρρέουν στις εκκλησίες, στους επιταφίους, στους γάμους, στα βαφτίσια, στις εξομολογήσεις και στις μετάνοιες (όχι, όπως θα έπρεπε κανονικά, επειδή πραγματικά πιστεύουν και θέλουν να παρακολουθήσουν την λειτουργία και τα λειτουργικά κείμενα, πράγμα το οποίο φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αυτές που έχουν καλή πρόθεση). Να γιατί πρέπει η Παναγία να είναι αγνή, αμόλυντη και Παρθένος: δηλαδή, το εξιλαστήριο θύμα, ο αποδιοπομπαίος τράγος που αθωώνει όλες τις υπόλοιπες γυναίκες. Ή καλύτερα: σχεδόν όλες τις υπόλοιπες "γυναίκες" -διότι, πραγματικά, μόνο πραγματικά θηλυκά δεν είναι αυτές οι γυναικούλες που δέχονται τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς της σεξιστικής, φαλλοκρατούμενης ανδρικής κοινωνίας που τις εκμεταλλεύεται στον σημερινό καπιταλισμό ως εμπορεύματα λευκής σαρκός, τις πουλά, τις βιάζει καθημερινά στα πρωτοσέλιδα και στα ιλλουστρασιόν εξώφυλλα του Τύπου (οπωσδήποτε, υπάρχουν δισεκατομμύρια διαφορετικοί Τύποι και εφημερίδες ή έντυπα και βιβλία που χαρακτηρίζουν και ταυτίζουν τον αναγνώστη και την προσωπικότητά του με αυτή των αρχισυντακτών ή των συγγραφέων ή των πρωταγωνιστών της αντίστοιχης σφαίρας της δημοσιότητας από την Le Monde ως την Pravda ή την γαλλική Pravda που εκδίδεται στο Παρίσι ως τον Τύπο της Αναγέννησης ή του Μεσαίωνα και από τις εκατομμύρια ελληνικές και ξένες φυλλάδες ποικίλου περιεχομένου με αρχή τα μεγάλα θρησκευτικά κείμενα και λεξικά μέχρι τις μεγάλες θεματικές εγκυκλοπαίδειες ως και τα πορνογραφικά έντυπα τύπου μπίμπο). Να γιατί η ημέρα της υποτέλειας της ατομικής προσωπικότητας και υποδούλωσης της θηλυκής νοημοσύνης είναι η 8η Μαρτίου, η ημέρα της Γυναίκας. Όπως το Κράτος καταπιέζει το Άτομο, όπως οι Κυβερνήσεις προσβάλλουν τους πολίτες (που μετά πληρώνουν και αγοράζουν εφημερίδα για να πληροφορηθούν τον τρόπο με τον οποίο θα πληρώσουν και τις ίδιες τις Κυβερνήσεις), όπως ο Σατανάς -καμία σχέση με τα όμορφα σατέν υφάσματα που τα αφήνουν όλα ελεύθερα στην ανθρώπινη φαντασία και δημιουργικότητα, άλλωστε σύμφωνα με το γαλλικό ρητό Et Dieu… créa la femme, "και τον Θεό γυναίκα τον έπλασε"- υποσκάπτει τον Άνθρωπο (σημειώστε καλά ότι η ίδια η λέξη "άνθρωπος" είναι μια απάτη, διότι φυσικά η αληθινή και σωστή λέξη είναι "Άνδρωπος" και για όλους τους παραπάνω λόγους αλλάζουν αυτό το μικρό και ανεπαίσθητο Δέλτα... αν και ορισμένοι θεωρούν ότι η ορθή λέξη δεν είναι "άνδρωπος" αλλά είτε "άρθρωπος", δηλαδή το ον που προκύπτει από την συγγραφή ή την ανάγνωση άρθρων, είτε "άντροπος", όπερ δεν χρειάζεται επέκταση ως προς την ερμηνεία του η οποία προκύπτει από τα ευκόλως εννοούμενα), έτσι και το Κακό για να θριαμβεύσει επί του Καλού χρησιμοποιεί την ανώτερη μορφή ανθρώπου, την Γυναίκα: αυτήν θέλει να διαφθείρει, εφόσον η Γυναίκα είναι ανώτερη του Άνδρα και Πηγή της Ζωής με σκοπό να δηλητηριάσει την Πηγή της Ζωής, την "πηγὴ ὕδατος ζῶντος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον". Ιδού ο Απαγορευμένος Καρπός, το Δένδρο της Γνώσης Καλού-Κακού, η Εδέμ, οι Χαμένοι Παράδεισοι. Και έτσι, έρχεται η μιμητική μάθηση μέσω του Πολιτισμού -ανάλογα με τον τρόπο με το οποίο διδάσκεται στην παιδεία, στην χειρότερη αλλά πιο συνηθισμένη εκδοχή της που ιδίως παρατηρείται καθημερινά στα ελληνικά σχολεία και εμπεδώνεται από την ελληνική τηλεόραση είναι αυτή που δημιουργεί το Κακό: αναπαράγει μέσω της μάθησης (π.χ. της κλοπής) την ίδια την κλοπή. Αυτό συνιστά το Προπατορικό Αμάρτημα, την ίδια την θεμελιώδη και απόλυτη Αμαρτωλότητα του Ανθρώπου: ὅπερ ἔδει δεῖξαι! Παραπέμπω στην ταινία του Άχυρα Κουροσίβο -αυτό είναι το αληθινό όνομα του σκηνοθέτη- "Ο θρόνος του αίματος" από την οποία παραθέτω τους στίχους του ποιήματος "Το δάσος του ιστού της αράχνης": "Άνθρωποι ματαιόδοξοι (εσείς) άνθρωποι θνητοί/μια εφήμερη αλυσίδα είναι η ζωή/Μέσα στα δεσμά ο άνθρωπος πάσχει, θέλει να σωθεί για να φανεί πόσο αδύναμοι είναι οι θνητοί/Η ζωή σαν τον πανέμορφο ανθό θα μαραθεί και θα χαθεί σε τάφο σκοτεινό/Η σάρκα σας έναν μόνο δρόμο ξέρει όπου ο πόθος την πλεονεξία έχει ταίρι/Η αμαρτία κυριαρχεί στην ανθρώπινη φύση/για να την οδηγήσει στην έσχατη κρίση/Της νίκης η περηφάνεια, της ήττας η ντροπή/ούτε άγιο αλλά ούτε κι αμαρτωλό θα λυπηθεί/Κι η θαλερή σας σάρκα το μίασμα ευλογεί/σαν έρθει εκείνη η ώρα που θα χαθεί/Εσείς οι θνητοί/τι παράξενα που φέρεστε!/θέλετε να αποκτήσετε κάτι/και υποκρίνεστε ότι δεν το θέλετε. Και μετά από αυτό το ποίημα, αναφέρω από την αγγλική γλώσσα στίχους συμβολικούς της λύσης ποιημάτων που είναι καλύτερα να μην μεταφράσω ο ίδιος από το έργο ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ του P. Ovidius Naso που πηγάζουν από το δέκατο βιβλίο των "Μεταμορφώσεων" για να σας δώσω την αισθήτική ικανότητα να το μελετήσετε οι ίδιες στην λάτιν μορφή του: "Pygmalion saw these women waste their lives in wretched shame, and critical of faults which nature had so planted through their female hearts, he lived in preference, for many years unmarried. --But while he was single, with consummate skill, he carved a statue out of snow-white ivory, and gave ot it exquisite beauty, which no woman of the world ever equalled: she was so beautiful, he fell in love with his creation. It appeared in truth a perfect virgin with the grace of life, but in the expression of such modesty all motions was restrained --and so his art concealed his art. Pygmalion gazes, inflamed with love and admiration for the form, in semblance of the woman, he had carved. He lifts up his hands to feel the work, and wonders if it can be ivory, because it seems to him more truly flesh --his mind refusing to conceive of it". Καταγράφω, εξάλλου, από τις σημειώσεις μου του μαθήματος "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ" του Πανεπιστημίου τα εξής: "Η φυσική ομορφιά μας εξυψώνει. Υψηλή προσφορά για εμάς. Ο πολιτισμός μας, ωστόσο, διακρίνεται για την ανθρώπινη προσπάθεια. Ο Χάϊντεγκερ -όνομα που σημαίνει "υψηλή ολοκλήρωσις"- αναφέρθηκε στην Α-λήθεια, σε ό,τι ανασύρουμε από την Λήθη. Άρα, Αλήθεια δεν είναι ό,τι προκύπτει από το πείραμα, την επιστήμη ή την εμπειρία αλλά η δημιουργία μιας εμπειρίας δια της αφυπνίσεώς της. Η Αλήθεια είναι η ουσία της Τέχνης, της βίωσης του Ωραίου. Έκπληξη! Ανάσυρση λανθάνουσας σκέψης. Η ψυχή αναγνωρίζει ένα είδος συγγένειας με το Ωραίο (Πλωτίνος). Η θέα της ομορφιάς -διαβάζεται και "η θεά της Ομορφιάς"- οδηγεί στην Αρμονία, πέρα από το αισθητό και διαφέρει από την απλή ευαρέσκεια. Ανάταση. Απάντηση στην Ανυπαρξία. Αρμονία: το κάθε μέρος ταιριάζει με τα υπόλοιπα, σε ένα σύνολο. Ό,τι λείπει, πρέπει να συμπληρωθεί. Αυτό είναι η Τέχνη. Η έννοια "ταίριασμα" δεν συνεπάγεται συμμετρία. Συμμετρία: βάσει αναλογίας, με συγκεκριμένο τρόπο και λόγο, συνταίριασμα μερών. Η Ασυμμετρία είναι, ενδεχομένως, γοητευτική διότι συσκοτίζει την πηγή της έλξης. Η Ποίηση βασίζεται στην Λέξη, η Λογοτεχνία στην φράση". Για την ενότητα της συνθέσεως του συνόλου, παραπέμπω στους λόγους του ήρωα Steiner του έργου "Dolce Vita" o οποίος εκφέρει τις εξής λέξεις: "Καλύτερα μια ζωή δυστυχισμένη παρά μια ζωή σε μιαν κοινωνία όπου όλα υπολογίζονται. Λένε πως ο κόσμος... Θα έπρεπε να ζούμε έξω από τα πάθη, να ζούμε έξω από τον χρόνο, αμέριμνοι, στην μαγεμένη αρμονία της Τέχνης".
"ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ": Εδώ και αρκετά χρόνια, πάνω από μιαν περίοδο μικρή όσο 20 ετών, συνέλεγα μικρά τεμάχια προσωπικών μου σημειώσεων προκειμένου να τα βάλω μέσα σε μιαν μικρή εργασία που είχα σχεδιάσει στον νου μου σχετικά με το ζήτημα της έννοιας της τιμιότητος και της ατομικής ευθύνης, σε διαφοροποίηση ασφαλώς ως προς την "συλλογική ευθύνη" που τόσο πυκνά διαχέεται ως γενικευμένη εικονικοποιημένη έννοια από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης -πλην, όμως, μου έλειπε η τελική πινελιά, το επιστέγασμα του κτιρίου το οποίο θα έδινε στον καμβά της σύνθεσης το συνολικό του νόημα και θα αποκάλυπτε πλήρως το κεντρικό σημείο της σκέψης μου, ειδικά ως προς τον ορισμό -θετικό και αρνητικό- της τιμιότητος. Όταν λέω αρνητικό ορισμό, εννοώ: πώς θα μπορούσα να δώσω στον απλό άνθρωπο να καταλάβει άμεσα και εύκολα, μέσω ενός και μόνο παραδείγματος τί ΔΕΝ είναι τιμιότητα σε σχέση με το τί ΕΙΝΑΙ τιμιότητα. Είχα βρει το έναυσμα ή την θρυαλλίδα του γραπτού μου αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό διότι όριζε μόνο το τί ΔΕΝ είναι τιμιότητα αλλά η λογική της σκέψης μου ΔΕΝ ήταν ευκρινής αρκετά για να πείσει τον πολίτη της καθημερινότητας ως προς τις απαιτήσεις του από την λεγόμενη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς του πολιτεύματος μιας χώρας. Η βασική μου θεωρία, την οποία νομίζω ακράδαντα ως σωστή, είναι ότι ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΛΕΒΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΞ ΑΝΑΓΚΗΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΟΣ. Η αφορμή είχε δοθεί από έναν παλαιό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αρκετά γνωστό στην σύγχρονη εποχή, για τον οποίο όλοι έλεγαν και πίστευαν ότι είναι τίμιος (το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με έναν άλλον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάλλιστα, ο οποίος μπορεί να είναι ανίκανος να μιλήσει, να είναι κεκές ή να νομίζουν ότι είναι έξυπνος ενώ δεν είναι -αλλά, φυσικά, δεν ανήκουν όλες οι περιπτώσεις στην ίδια κατηγορία). Μάλιστα, όταν παλαιότερα δόθηκαν στην δημοσιότητα κάποια σκάνδαλα ή όταν ο περίφημος προπονητής κ. Νίκος Ελέφαντας κατηγόρησε δημοσίως κάποιον παλαιότερο Πρόεδρο, ονόματι Κ. Σεταφονούπουλο -στην Ελλάδα όλοι Πρόεδροι είναι, υπάρχουν μάλιστα φορές που υπάρχουν και πρόσωπα ευθέως προδοτικά όπως οι πρόεδροι Χάρος Μπαμπούλας και Άδωνης Τζαμαρίας-, είχαν εγερθεί κάποιες αμφισβητήσεις για το εάν τελικά αυτός ο άνθρωπος ή όποιο τέλος πάντων πρόσωπο φέρει τον τίτλο ή το αξίωμα ενός θεσμού είναι τίμιος ή αν αρκεί να φαίνεται τίμιος ενώ καλύπτει ενόχους ή αν διευθύνει κιόλας τους ενόχους και τους αφήνει να διαφύγουν ή αν έχει ατομική ευθύνη ή υπάρχει συλλογική ευθύνη -όπως και σε οποιαδήποτε κυβέρνηση με τα μέλη της- αλλά, ανεξαρτήτως από την τελική έκβαση των υποθέσεων αυτών, ή ανεξαρτήτως από την σύγκριση αυτών των σκανδάλων του ενός θεωρουμένου ως τιμίου Προέδρου σε σχέση με τα σκάνδαλα όλων των υπολοίπων "θεωρουμένων" ως μη-τιμίων πολιτικών ή ανεξαρτήτως από την σύγκρισή των με τις αντιδράσεις -εννοώ, παραιτήσεις λόγω ευθιξίας, αφαιρέσεις περιουσιών, αυτοκτονίες, κ.τ.λ.- των πολιτικών ή των αρχών του δικαίου σε άλλες χώρες, συνολικά το παράδειγμα αυτό δεν έφθανε για να καταλάβει κανείς τί ΕΙΝΑΙ τιμιότητα και ατομική ευθύνη ξέχωρη από την συλλογική ευθύνη και τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ (σημασία είχε να κατανοήσει κανείς ότι δεν αρκεί κάποιο πρόσωπο να μην κλέβει το ίδιο ή να παραιτείται για λόγους ευθιξίας ή να τίθεται σε διαθεσιμότητα ενώ οι υπόλοιποι κλέβουν ή τους αφήνει αυτός να κλέβουν ώστε να λέγεται ότι είναι τίμιος). Ήταν, ας πούμε, σαν να ήθελα να δώσω σε κάποιον να κατανοήσει στα πολιτεύματα τί είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τί δεν είναι αλλά, ταυτόχρονα, να καταλάβει και ποιά είναι η διαφορά της δημοκρατίας από την ΤΙΜΟΚΡΑΤΙΑ). Προσφάτως, είχα την ευκαιρία να ζήσω μια μικρή στιγμή διαφώτισης η οποία μου αποκάλυψε κατά ένα πεδίο περαιτέρω το πραγματικό νόημα αυτών των εννοιών, δηλαδή, της τιμιότητος και της ατομικής ευθύνης: θα το διατυπώσω απλώς και ανέτως, όσο το δυνατόν πιο λιτό: είχα δανειστεί από ένα άτομο ένα τεράστιο συγκριτικά ποσό, ας πούμε 20.000 ευρώ δίχως καμιάν απολύτως υπόσχεση να του επιστρέψω τα χρήματα (στην πραγματικότητα, τα έχουμε κοινά, είναι όπως τα συγκοινωνούντα αγγεία -περισσότερες εξηγήσεις δεν χρειάζονται εδώ, άλλωστε δεν είχα δεσμευθεί ποτέ ότι θα του τα επιστρέψω ούτε καν είχε αυτός πει ότι είναι δανεικά ούτε καν είχε εννοηθεί κάτι τέτοιο). Όταν, όμως, για το ίδιο αυτό άτομο έκανα εγώ προσωπικώς και εκ μέρους του με δικά μου χρήματα μιαν ασήμαντη κατά τα άλλα αγορά ενός αντικειμένου το οποίο μου είχε παραγγείλει και το οποίο κοστίζει ένα ελάχιστο ποσό -ας πούμε, 2 ευρώ- δεν μπήκε καν στον κόπο να δώσει στα χέρια μου ή να πει κάτι περί αυτού του ποσού ή να σχολιάσει το θέμα ή να μου το πληρώσει ούτε καν στο μέλλον! Φυσικά, αν το έκανε ή αν ρωτούσε, εγώ θα του έλεγα ότι δεν χρειάζεται ή θα το επέστρεφα αμέσως ΑΛΛΑ η ουσία είναι ότι για διαφόρους λόγους -που αφορούν αρχικώς την οικονομική κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας και τελικώς την ηθική- ΔΕΝ το έκανε. Το κεντρικό νόημα είναι ότι το ίδιο πρόσωπο το οποίο με σχετική καλοσύνη ή αγάπη -έστω και απρόθυμα- δανείζει ή ακόμα και χαρίζει 20.000 ευρώ, είναι ακριβώς το ίδιο πρόσωπο το οποίο στην πρώτη ευκαιρία κλέβει 2, 1 ή και μισό ευρώ (ακόμα πιο εύκολα, βέβαια... αν γίνει η αρχή, μετά όλα συμπαρασύρονται και γίνονται σχετικά εύκολα, είναι όπως το ίδιο με τους δολοφόνους της ηθικής, το ποσό δεν παίζει κανέναν ρόλο όπως βεβαίωσε και ο Στάλιν με το ρητό "1 θάνατος είναι δολοφονία, 1.000.000 θάνατοι είναι απλά στατιστική)! Νομίζω ότι με αυτό το μικρό παράδειγμα έχω καλύψει διαμιάς ολόκληρο το φάσμα της απαιτουμένης ανάλυσης ως προς το θέμα της διαφοράς της συλλογικής, μαζικής ευθύνης και αγελικής ατιμίας (την οποία εν γένει προωθούν τα Μ.Μ.Ε. ως συνοδεία της μαζικής εξηλιθιοποίησης των Νεοελλήνων) από την ατομική συνείδηση, την ατομική ευθύνη και την αληθή τιμιότητα.

"Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ": τοπογραφική και γεωγραφική σπουδή η οποία αποδεικνύει με χάρτη την ένωση της Ιταλίας και της Σικελίας (συμπεριλαμβανομένων όλων των νησιών του Τυρρηνικού Πελάγους καθώς και της Λυγιστικής και της Αδριατικής Θάλασσας) με την Ελλάδα με επίκεντρο τις ελληνικές κώμες Λέχαιο και Λεχαινά συν το ιταλικό Lecce. Η σπουδή ενώνει ευθέως το τρίγωνο της Σικελίας με τα 2 άκρα της Ιταλίας που είναι α) η ελληνική περιοχή PAESE GRECO στην  Calabria και β) η ελληνική περιοχή GRECIA SALENTINA στην Puglia και εκεί ακριβώς, ενώνονται αντιστοίχως η περιοχή ROCCAFORTE DE GRECO της PAESE GRECO και η περιοχή CASTRIGNANO DEI GRECI της GRECIA SALENTINA. Στον κόλπο που δημιουργούν Τάραντας και Οτράντο εισέρχεται η ελληνική Πελλοπόννησος η οποία διεισδύει και καταλαμβάνει την Ιταλία και ειδικά την περιοχή BOVESIA -Grecìa Calabra- που συνδέεται με την Μικρή Ασία και το σύνολο αυτό ενώνεται με τις περιοχές TORRE ANNUNZIATA και TORRE DEL GRECO που έχουν δημιουργηθεί στην Νεάπολη (συν η περιοχή απόβασης των Ελλήνων στην Κορσική SCALE GRECO) για αυτόν ΑΚΡΙΒΩΣ τον λόγο (άλλωστε, η περιοχή Calabra συνδέεται με τα Καλάβρυτα και την Λαύρα, απόδειξη η Lauria στην περιοχή Basilicata της Ιταλίας). Η απόδειξη της θεωρίας κατάκτησης της Ιταλίας από την Ελλάδα παρέχεται από τον κοινό τόπο -το τρίτο κράτος- που δημιουργούν ως ένωση των συνόλων οι κύκλοι των 2 χωρών και αυτή με την σειρά της αποδεικνύεται με χάρτη.
ΟΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ: συνειρμοί για σύνθεση χρησμών αναγνωστικού κύκλου.
ΚΡΑΤΟΣ: κυρίαρχη δύναμη, νομικό/διοικητικό πλαίιο, κυβερνητικός φορέας.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ: εξουσία ενός/ομάδας/μάζας.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΔΥΣΗΣ καπιταλιστικός, ιμπεριαλιστικός.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ/ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ/ΛΑΪΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ-ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ-ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟΣ: John Locke-Hegel.
ΕΞΟΥΣΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ/ΤΑΞΗ-ΠΡΟΟΔΟΣ/ΑΣΦΑΛΕΙΑ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ κατά George Sabine συνεπάγεται λαϊκούς θεσμούς διακυβέρνησης, παραπέμπει σε μεγάλες αρχές της κοινωνικής φιλοσοφίας και της πολιτικής ηθικής, δεν ταυτίζεται
με ιδεολογίες, είναι το κορυφαίο σημείο της δυτικής πολιτισμικής παράδοσης.
Συναίνεση (Consensus), Χωρισμός Εξουσιών (ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ/Εκτελεστική, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ/Εξελεγκτική, ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ), Διαπραγματεύσεις.
3 ΡΕΥΜΑΤΑ:
-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ: Αγγλική Παλινόρθωση, Αμερικανική/Γαλλική Επανάσταση, Γάλλοι ριζοσπάστες πριν τον πόλεμο, αριστερές πτέρυγες συντηρητισμού, δεξιά πτέρυγα σοσιαλισμού.
-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ: φιλοβασιλικός πειρασμός =>  δημοκρατική αρχή εκλογικού πλουραλισμού
-ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
Hegel: θιασώτης συνταγματικής μοναρχίας, συγκρουσιακός χαρακτήρας, ορθολογισμός, γραφειοκρατικός κρατισμός.
Tocqueville: φιλελεύθερος καθολικός, υμνητής της νεαρής αμερικανικής δημοκρατίας.
Locke: Ελευθερία, Ισότητα, Επαγρύπνηση, Πλειοψηφία, Νομοθετική Εξουσία.
Raymond Aron: περιορισμός εξουσίας, ισότητα σε νόμο, σεβασμός ατομικής ελεύθερης έκφρασης, "συνέρχεσθαι" (εκλογές = επιλογή).
Adam Smith, John Stuart Mill: αρχές κλασσικής οικονομίας.
Robert Dahl: η δημοκρατία δεν συνεπάγεται συμμετοχή των πολιτών (πολιτική απάθεια).
De Gaulle: λαϊκή κυριαρχία, διαδικασία επικύρωσης.
Η Σοσιαλδημοκρατία γεννήθηκε από την αντιπαράθεσηαναρχικών, συνδικαλιστικών
και μαρξιστικών ιδεών του 19ου αιώνος: Καθολική Ψηφοφορία.
1η Διεθνής 1864: καταδίκη αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Αυτονομία από κομμουνισμό, καταγγελία φασισμού.
Αγγλία: Φαβιανοί, κοινωνική ειρήνη, ατομικές ελευθερίες, ρεφορμισμός.
Αυστρία: Otto Bauer = όχι δικτατορία προλεταριάτου, όχι βία παρά μόνο σε αντίσταση, επιστημονικός μαρξισμός/ Max Adler = ηθική/ Karl Popper = συμμαχία με συντηρητικά κόμματα.
Γερμανία: Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, αστική "τυπική" δημοκρατική, κοινωνική δημοκρατία.
Γαλλία: Επαναστατικός Συνδικαλισμός - Καταδίκη Λένιν/Δημοκρατίας
(Ζαν Ζωρές: όχι σε δικτατορία, έστω και παροδική).
Συμβιβασμός, ειρηνικός ανταγωνισμός, πλουραλισμός, ουσιώδες πολιτικό πρόγραμμα.
Οι ανεπάρκειες: ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΑΡΧΩΝ. Αυτοβελτίωση.
Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία Kautsky, Γαλλικό Τμήμα Εργατικής Διεθνούς Ζωρές.
2η Διεθνής: 4 εκατομμύρια μέλη. Διάσπαση => 
3η Διεθνής: 21 όροι εισδοχής στο Β' Συνέδριο 1920 = λενινιστικό μοντέλο, πατρίδα του σοσιαλισμού η Ε.Σ.Σ.Δ. Διαχείριση =  κράτος.
Μαρξισμός: Φιλοσοφία της Ιστορίας ή Θεωρία της Επανάστασης, αισιόδοξη και μοιραία θεώρηση για κατάρρευση καπιταλισμού ή πρόσχημα για "μακιαβελλική" πολιτική, συντονισμός από το Κόμμα ή Κόμμα που εκδίδει φετφάδες, Ένοπλη Βία ή Αστικό Κράτος.
Eduard Bernstein: ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ΗΘΙΚΗ/ΟΧΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΕΩΝ
ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥΣ. Καταγγέλει τις ψευδαισθήσεις του Μαρξ ότι ο καπιταλισμός
θα καταρρεύσει, "Αναθεωρητισμός". Η κατάρρευση δικαιολογία του Μαρξ διότι
αδυναμία επιχειρημάτων, ο καπιταλισμός προσαρμόζεται, το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει, βελτίωση,
η δημοκρατία γκρεμίζει το κεφάλαιο => Ανάλυση. Η κοινωνική ύπαρξη καθορίζει την συνείδηση.
Karl Kautsky: αρνείται ότι ο Μαρξ και ο Ένγκελς παρουσίασαν θεωρία κατάρρευσης,
θεωρεί ότι ο καπιταλισμός χρεωκόπησε, ο κομμουνισμός είναι αναπόφευκτος.
"Επαναστατική Θέση". Εκπρόσωπος ορθοδοξίας στην 2η Διεθνή: ρεφορμιστική τακτική.
Διαφωνεί με τον Bernstein. O καπιταλισμός πάει άσχημα. Θεωρεί, αρχικά, τον ιμπεριαλισμό
ως δείγμα της ανωριμότητας του καπιταλισμού. Αργότερα, ως προηγμένη μορφή του.
Όξυνση κρίσεων, αναταραχές, ειρηνικό στάδιο. ΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ του καπιταλισμού.
Εξίσωση των ποσοστών κέρδους.
Ρόζα Λούξεμπουργκ: επιτίθεται κατά της οικονομικής επιχειρηματολογίας του Bernstein.
Θεωρεί ότι η παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού καθιστά αναπόφευκτη την κρίση,
ότι παγκοσμιοποιεί τις αντιφάσεις του. Οι εργατικές τάξεις θα επαναστατήσουν.
ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ: o καπιταλισμός σταθεροποιείται, ανασκευάζει την Λούξεμπουργκ.
Λένιν: θεωρεί τον Kautsky ως οππορτουνιστή. Κρίσεις: αναπόδρατο προϊόν του καπιταλισμού.
Χρεωκοπία, κατάρρευση. Επιβεβαίωση Λούξεμπουργκ. Ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού: κυριαρχούν τα μονοπώλια και το κεφάλαιο, διεθνή τραστ.
 (Διαφορά ως προς Λούξεμπουργκ: η κατάρρευση όχι αναπόφευκτη, ο καπιταλισμός μετασχηματίζεται, η πάλη των τάξεων θα θέσει τέρμα).
Η κοινωνική συνείδηση αντανακλά την κοινωνική ύπαρξη.
ΘΕΩΡΙΑ 5 ΣΤΑΔΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
πρωτόγονη κοινότητα, δουλοκτησία, φεουδαρχία, καπιταλισμός, σοσιαλισμός  =>  κομμουνισμός.
ΣΤΑΛΙΝ: απορρίπτει Μπουχάριν, Τρότσκυ.
ΟΧΙ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΝΑΙ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ η οποία είναι αναπόδραστη.
Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται καμιά διεθνή επαναστατική πολιτική.
Το καπιταλιστικό σύστημα βαίνει ολοταχώς προς αφανισμό, άρα η Ε.Σ.Σ.Δ. δεν έχει χρέος
να κάνει την επανάσταση.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ: ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ΘΕΣΜΟΣ.
Λαϊκές Εξεγέρσεις, Διεθνής Δημοκρατία παραγωγών, Όχι Πόλεμος, Όχι Εκμετάλλευση  -
(κατάργηση των κρατικών δομών και των ταξικών αντιθέσεων και των εθνικών ανταγωνισμών) -
Προλεταριακός Διεθνισμός - Λογική Ισχύος, Ωμή Βία, Γκουλάγκ, Δογματισμός, Σεκταρισμός, Οππορτουνισμός, Τσιτατομαχία, Εξοστρακισμοί.
Antonio Gramsci: η ηγεμονία της αστικής τάξης -ΥΠΕΡΔΟΜΗ- 
εδράζεται στην πνευματική και ηθική ηγεσία και στην ιδεολογική διαπότιση, στην έλξη που ασκεί στην κοινωνία, στην επίδραση (Διανοούμενοι).
Louis Althusser: Κρατικοί Μηχανισμοί (αστυνομία, στρατός, δικαστήρια) 
+ Ιδεολογικοί Μηχανισμοί (σχολείο, εκκλησίες, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, συντεχνίες),
αναπαραγωγή των υφισταμένων σχέσεων παραγωγής. 
ΟΠΛΟ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ.
ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ: Μελέτη η οποία ανατρέπει την συνήθη εικόνα που έχουν περί της ιδεολογίας τους οι άθεοι οπαδοί του θεωρητικού ρεύματος του κομμουνισμού, αναδεικνύοντας τις λατινικές ρίζες του (από την λέξη "communis" που συνδέεται με την ρωμαϊκή τάξη του προλεταριάτου proletarius/proletarii). Η έρευνα αναφέρεται στις φιλοσοφικές και πολιτικές θεωρίες των αρχών του θεϊκού κομμουνισμού που στηρίζεται στην θεολογική εξήγηση ότι ο Θεός είναι Άναρχος, αποδεικνύει γιατί απέτυχε το κίνημα του άθεου κομμουνισμού ή αναρχισμού ή του άθεου επαναστατικού μεσσιανισμού ή της άθεης κομμουνιστικής (ή μη-κομμουνιστικής) Αριστεράς -αλλά και Δεξιάς- παγκοσμίως και προχωρά στην ιστορική εξέλιξη του Ελληνορθόδοξου και Χριστιανικού Κομμουνισμού στην Ρωσσία από το Βυζαντινό Κράτος ως το Κράτος των Ρως και του Κιέβου καθώς και στην μελέτη του Ελληνισμού της Ρωσσίας την εποχή πριν, μετά και κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ενώ καλύπτει την περίοδο ως και το Ευρωπαϊκό Σοβιετικό Κράτος και την Βασιλεία των Ουκρανών. Υπάρχουν αναφορές στην ιστορία της Θεολογίας της Απελευθερώσεως των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής και στην ιστορία της Ορθόδοξης Ελληνικής-Χριστιανικής Εκκλησίας της Ρωσσίας στην Ευρώπη της Ανατολής (EUROPE DE L' EST/EUROPE ORIENTALE) αλλά και στην Ρωσσική οικονομική θεολογία και ιδεολογία -βάσει πινάκων ιδίως της Νέας Οικονομικής Πολιτικής- ενώ η εργασία συνοδεύεται από τις εκπληκτικότερες εικόνες-πίνακες των πόλεων και των μονών όλων των εποχών της Ρωσσίας.       
"Το τελικό μου Ν": μικρή μελέτη οικονομικού περιεχομένου η οποία αποδεικνύει το γεγονός ότι ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος ξεκινούν από την χρήση της γλώσσας ως προς το τελικό Ν. Η ανικανότητα κατανόησης της σκεπτικής δύναμης που αποδίδει στον νου του ανθρώπου η ορθή χρήση του γλωσσικού οργάνου ως προς το τελικό Ν είναι η μοναδική και αποκλειστική αιτία για την παράνοια των Νεοελλήνων και των γραναζιών της κρατικής μηχανής, κάτι το οποίο εξακτινώνεται και βλάπτει ολόκληρη την ελληνική οικονομία. Πρόκειται για νοητικό ζήτημα, είναι καθαρά θέμα νόησης, όπως μαρτυρά η ανισορροπία του Ελληνικού Δημοσίου, οι άνθρωποι του οποίου δεν ξέρουν τίποτε άλλο -ούτε μαθηματικές και αριθμητικές πράξεις, ούτε εξεύρεση ποιοτικών διαφορών και αναλογιών ή καμπυλών πινάκων ή μεταβολών ως προς την ποιότητα, ούτε καν την πιο απλή μέθοδο των 3 (δηλαδή, δεν ξέρουν την αρχή της σκέψης και της νόησης πάνω στην οποία βασίζεται η λογική σκέψη, αν και ούτε την διαδικασία της πράξεως γνωρίζουν καν να εφαρμόσουν!). Τρανό παράδειγμα -ας πούμε για δασκάλους του 21ου αιώνα, οι οποίοι δίδασκαν στα σχολεία της Ελλάδας στην δεκαετία του '50 και του '60 και εξακολουθούν σήμερα να αμείβονται εις βάρος των νέων από το Νεοελληνικό Κράτος και είναι όλοι μαζί στο νόμισμα του Ευρώ αλλά η ζωή τους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ εκτός των νεοελληνικών κομμάτων ούτε έχουν με κάτι άλλο να ασχοληθούν δημιουργικώς στον χρόνο της ζωής τους πλην της υπονόμευσης των συνανθρώπων τους και της πατρίδας τους υπέρ του μικροκομματισμού: καλύτερο παράδειγμα θεωρείται η χρήση του απαρεμφάτου. Σκεφθείτε ότι υπάρχουν δάσκαλοι ή δημοσιογράφοι ή ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας οι οποίοι δεν ξέρουν τι είναι απαρέμφατο! Πολύ περισσότερο: δεν ξέρουν πώς συντάσσεται το απαρέμφατο! Κανονικά, σύμφωνα με την ορθή λειτουργία των νόμων, όποιος δεν ξέρει τι είναι και πώς συντάσσεται το απαρέμφατο πρέπει να συλλαμβάνεται. Δεν είναι μόνον ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν ότι το υποκείμενο του απαρεμφάτου είναι ρήμα (αφήστε που μετά δεν ξέρουν πώς συντάσσεται το ρήμα). Το πρόβλημα αρχίζει να αποκτά διαστάσεις όταν δεν υπάρχει ρήμα στην πρόταση (βλέπετε, αυτά δεν τα γράφει κανένα βιβλίο και δεν τα διδάσκει κανείς δάσκαλος ή καθηγητής, είναι οι άγραφοι νόμοι -πιο ισχυροί από  τους γραπτούς στα βιβλία- γιατί γράφονται και εγχαράσσονται ΠΡΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ του ανθρώπου στην ψυχή συν ότι δεν αλλάζουν και δεν μεταβάλλονται αλλά είναι γραπτά του νου). Αν τους δώσουν αυτών των ανθρώπων, λόγου χάρη, μια πρόταση με 2 απαρέμφατα και χωρίς ρήμα, δεν ξέρουν ότι το υποκείμενο του ενός απαρεμφάτου είναι το άλλο απαρέμφατο: ειδάλλως, το υποκείμενο του απαρεμφάτου βρίσκεται σε αιτιατική πτώση. Δεν είναι έγκλημα το ότι δεν ξέρουν τι είναι απαρέμφατο ή πώς συντάσσεται, το έγκλημά τους είναι ότι αγνοούν την νοητική διαδικασία με την οποία πρέπει να σκεφθούν ώστε να καταλήξουν να μάθουν τον τρόπο σκέψεως. Υποστηρίζω, άρα -και το νομίζω ακράδαντα, διότι το αποδεικνύω- ότι αυτό το πάρα πολύ απλό παράδειγμα με το απαρέμφατο μπορεί να χρησιμεύει ως η μεγαλύτερη και καλύτερη απόδειξη ως προς την ύπαρξη διαφορών ανάμεσα στην ανθρώπινη νόηση (άλλωστε, ο Πλάτων εδώ και πάνω από χίλια δύο χρόνια έχει αποδείξει α) ως προς την σχέση ανθρώπου-κόκκορα και κότας ότι ο άνθρωπος διαφέρει από τον κόκκορα και την κότα αν και αμφότερα τα τρία όντα έχουν δυο πόδια και β) ότι δεν πρέπει την κυβέρνηση να ασκεί ο πολιτικός ούτε την υγεία ο ιατρός αλλά, αντιθέτως, ο ειδικός και σοφός στην πολιτική και στην θεραπεία όπως ακριβώς, άλλωστε, καταφεύγει κανείς στον ειδικό και όχι στον άσχετο για να του φτιάξει τα υδραυλικά ή για να τον θεραπεύσει σωστά και, γενικώς, για να μην πεθάνει. Επισημαίνω ότι και σήμερα ακόμα υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές που δεν ξέρουν πώς συντάσσεται το απαρέμφατο αλλά, ταυτόχρονα, δεν είναι και πρόθυμοι να μάθουν την νοητική διαδικασία σκέψεως του ανθρώπου ενώ, ωστόσο, πληρώνονται και λαμβάνουν σύνταξη για κάτι που ΠΟΤΕ δεν έχουν χρησιμοποιήσει ούτε και εφαρμόσει... είναι σαν όλους αυτούς τους νοικοκύρηδες που βλέπουν τηλεόραση και βίντεο ή μιλούν στο τηλέφωνο αλλά δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το τηλεκοντρόλ ή ο προγραμματισμός της συσκευής ή τα πλήκτρα αλλά και σαν τους αγρότες που ανοίγουν μια γεώτρηση, τοποθετούν το αυτομάτως προγραμματιζόμενο ωρολογιακό μηχάνημα για την λειτουργία της γεώτρησης και δεν ξέρουν να το θέσουν σε λειτουργία ή, έτι περαιτέρω, σαν όλους αυτούς τους συμπολίτες-συμπατριώτες μας που (είτε λόγω φτώχειας είτε επειδή δεν έχουν διδαχθεί ποτέ ορθώς είτε επειδή δεν ήταν καλοί και επιμελείς μαθητές είτε εξαιτίας της προπαγάνδας των ραδιοτηλεοπτικών μέσων) δεν ξέρουν γενικότερα τι είναι Δημοκρατία ούτε ειδικότερα την διαδικασία σκέψεως που οδηγεί στην εκμάθηση των απλών ή των περίπλοκων μαθηματικών πράξεων και -ωστόσο- έχουν εξειδικευθεί τέλεια και απταίστως (με την βοήθεια του συνδρόμου της κατοχής) ώστε να είναι τύπος και υπογραμμός στην πληρωμή των φόρων προς τις οιεσδήποτε αρχές του ψευδοκράτους του κάθε Κεκέ ή Έρογλου αφού δεν έχει σημασία πλέον η αγάπη προς την πατρίδα και η πραγματική γνώση των οικονομικών αλλά αρκεί η τυπική εκτέλεση των πράξεων που τηρούν το γράμμα του νόμου αλλά όμως φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο (επαναλαμβάνω, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν ως προς το πνεύμα τι είναι Δημοκρατία ή η απλή μέθοδος των 3 και ξέρουν μόνον ως προς τον τύπο και το γράμμα να πληρώνουν φόρους, νερό, ρεύμα, τηλέφωνο ενώ όταν πληρώνουν ρίχνουν έξω τα σπίτια τους και τις πατρίδες τους, είναι δηλ. σαν να γίνεται απουσιολόγος και ταμίας σε μιαν τάξη ο χειρότερος μαθητής για να αποφασίζει αυτός για την πρόοδο του συνόλου των μαθητών στο επίπεδο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, να μην ξέρει να κάνει καθόλου πράξεις οικονομικού ή μαθηματικού περιεχομένου, να ρίχνει έξω τον προϋπολογισμό του βιβλίου εσόδων-εξόδων, να αποκαλύπτεται στις εξετάσεις ότι έχει αντιγράψει τους τύπους και τις εξισώσεις από τον καλύτερο μαθητή ο οποίος τον βοήθησε αλλά δεν του μπόρεσε να του μάθει κιόλας πώς εφαρμόζονται οι τύποι ανάλογα με το κάθε πρόβλημα και τελικά να παρουσιάζει αποτυχημένα και καταστροφικά αποτελέσματα: όντως, δίδω την προσωπική μου μαρτυρία εκ των έσω πως αυτό είναι το μοντέλο που ακολουθεί και εφαρμόζει το νεοελληνικό κράτος στον τομέα της οικονομίας, δεδομένου ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν να κάνουν απλές μαθηματικές πράξεις με αποτέλεσμα στο τέλος να μην αποφασίζουν για τα οικονομικά ούτε καν οι πολιτικοί και τα γραφεία τύπου αλλά οι ανεγκέφαλοι αστυνομικοί!). Αναδεινύω εδώ σε μείζον αυτό το θέμα του πολλαπλού συνδυασμού της εξειδικευμένης αλλά και της γενικότερης γνώσεως: Ας το ζωγραφίσω, καλύτερα: το γεγονός ότι ένα παιδί ξέρει το αποτέλεσμα μιας διαίρεσης είναι ασυνάρτητο από τον νόμο ή κανόνα της διαίρεσης. Σε απλά ελληνικά, ακόμα κι αν έχει μάθει για χάρη του δασκάλου στην τάξη απ' έξω το αποτέλεσμα μιας πράξης -εδώ, τον κανόνα της διαίρεσης και ειδικώς κάθε νόμο ή κανόνα- ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ με νόηση και γι΄αυτό και θα τον ξεχάσει την επομένη και ΠΟΤΕ δεν θα τον τηρήσει. Στην πραγματικότητα, για να μπορεί το παιδί να κάνει διαιρέσεις, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ/ΝΟΜΟΣ ούτε καν χρειάζεται να ξέρει το παιδί πώς λειτουργεί ο νόμος σε όλες τις περιπτώσεις (περιττό να αναφέρω το ανεκδιήγητο παράδειγμα για το ξύλο του δασκάλου με τον κανόνα/χάρακα το οποίο, άλλωστε, κι αυτό συντακτικώς χρήζει διττής ερμηνείας). Επιπλέον, επειδή το θέμα ενέχει και μιαν "πονηρή" διάσταση, σημειώνεται ότι κατά τον ίδιον τρόπο η ελληνική οικονομία πλήττεται καίρια από την αστάθεια των σχέσεων στον εργασιακό τομέα (εννοώ ότι σε κάθε επιχείρηση όπου υπάρχουν ομάδες εργαζομένων που αναπτύσσουν ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ τους, είναι αδύνατον να εργαστεί κανείς μετά την πάροδο ενός χρόνου -αυτού ακριβώς του διαστήματος- διότι αυτό είναι το διάστημα μέσα στο οποίο έχουν πλέον γίνει όλες οι επιλογές στις εργοτικές σχέσεις και, επειδή καμία εργασία δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να φέρει επιτυχώς σε πέρας όταν αποκαλύπτεται η απάτη, το σίγουρο αποτέλεσμα είναι η βέβαιη -και με ασφάλεια, άλλωστε- οικονομική αποτυχία και πτώχευση όταν δεν υπάρχει σταθερότητα και μονιμότητα των εργασιακών δεσμών και εργοτικές σχέσεις απολύτου και μονίμου και αιώνιας αποκλειστικότητας, πίστης και αφοσίωσης). Κατά τον ίδιο τρόπο, ο κακός μαθητής του σχολείου ή ο αγρότης που δεν ξέρει να λειτουργεί ο νους του με βάση τις βασικές αρχές και διαδικασίες της νόησης -με χαρακτηριστικό παράδειγμα το απαρέμφατο ή την λογική πληρωμής των φόρων- θα περνά με βοηθήματα ή αντιγραφές τις εξετάσεις, θα διορίζεται στο Δημόσιο ή θα πληρώνει μια ζωή τους φόρους από φόβο (και όχι από αγάπη για την πατρίδα) ή θα διορίζεται σε μιαν ιδιωτική τράπεζα "εφ' όρου ζωής" -σημειώστε την διπλή ερμηνεία της φράσης- και θα κάνει 5, 10 ή 100 εκατομμύρια παιδιά αλλά πάντοτε και εσσαεί θα καταστρέφει την ατομική του ύπαρξη, θα καταστρέφει το έθνος και την ίδια την οικονομία του και την παραγωγή του ενώ, επιπλέον, θα είναι αενάως καταδικασμένος σε καθυστέρηση καθώς και στην αλλοτρίωσή του και μετατροπή του σε αντικείμενο εκμετάλλευσης (θα πληρώνει τα πάντα σε όλους για πάντα άνευ κρίσεως και ανεξέταστα, καμαρώνοντας από εθνική υπερηφάνεια ως γύφτικο σκεπάρνι πως δήθεν γνωρίζει την ζωή και το πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου και πως τάχα έχει οικονομικές γνώσεις, άλλωστε θα έχει χάσει την εθνική του ταυτότητα αφού δεν θα παίζει ρόλο αν πληρώνει στο κράτος του κ. Κεκέ ή στο κράτος του κ. Έρογλου, αυτός θα είναι τυπικός πολίτης, νομοταγής και νοικοκυραίος). Η μικρή αυτή μελέτη αποδεικνύει, τελικά, ότι η χρήση της ελληνικής γλώσσας ως προς το συγκεκριμένο γράμμα -το τελικό Ν- είναι αυτό το γεγονός το οποίο ευθύνεται απολύτως και ανυπερθέτως και κατ' αποκλειστικότητα ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ των οικονομικών προβλημάτων της Ελληνικής Οικονομίας -αυτό το γεγονός και μόνο, αποκλειστικώς- και για την απώλεια της πιστοληπτικής ικανότητας του νομίσματος.
Στην μελέτη περιέχεται και το εκπληκτικό κείμενο του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά από την "Καθημερινή" της 21/1/2201 με τίτλο "ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΟΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ" όπου γράφονται τα εξής:

Υπάρχουν στην σημερινή Ελλάδα ιδεολογικοί πυρήνες που επηρεάζουν κατ' αποκλειστικότητα την κυβερνητική πολιτική και φανερά ενοχλούνται από κάθε έκφανση κοινωνικής και όχι κρατικής διαχείρισης της
ελληνικότητας.
Είναι το γνωστό, εδώ και εκατόν εβδομήντα χρόνια, μεταπρατικό σύνδρομο μερίδας της νεοελληνικής
διανόησης που πιστεύει ότι μόνο με έναν συνεπή ορθολογιστικό κρατισμό θα κατορθώσει η Ελλάδα τον
«εκσυγχρονισμό» της, δηλαδή τη μιμητική εξομοίωσή της με το δυτικό κοινωνικό πρότυπο. Ακόμα και στην
έννοια του «έθνους» (έστω με το περιεχόμενο που της προσέδωσε ο δυτικός Διαφωτισμός), κυρίως όμως στις
έννοιες της «παράδοσης», της «πολιτιστικής» ιδιαιτερότητας, της «ιστορικής συνέχειας», της «κοινωνικής
ιδιοπροσωπίας», το συμπλεγματικό αυτό σύνδρομο εντοπίζει ιδεολογήματα ανεξέλεγκτα -και ενδεχομένως
αντίπαλα- του «εκσυγχρονιστικού» κρατικού μοντέλου.
Ο πολιτισμός σε μια τέτοια οπτική ταυτίζεται μόνο με τον «εκσυγχρονισμό»: Πολιτισμός είναι η κρατική
ορθολογική οργάνωση της συλλογικής ευημερίας, η χρηστική αποτελεσματικότητα των θεσμών, η νομική
προστασία των δικαιωμάτων του ατόμου, η «ανεκτική», «φιλελεύθερη», «πλουραλιστική» δημοκρατία της
νεωτερικότητας -έστω εξαφανισμένη σήμερα στον δαίδαλο των «διαπλοκών» πολιτικής και οικονομικής
εξουσίας, κομματικού «μάρκετινγκ» και ψευδαπάτης των εντυπώσεων, βιασμού των θεσμών του «κοινωνικού
κράτους», ωμής καταπάτησης του Διεθνούς Δικαίου, κ.λπ., κ.λπ.
Φυσικά, αν ο πολιτισμός ταυτίζεται μόνο με τον «εκσυγχρονισμό», η ελληνικότητα νοείται σαν κρατική
αποκλειστικά υπηκοότητα. Kάθε αξίωση για κοινωνική και όχι κρατική διαχείριση της ελληνικότητας, κάθε
εντοπισμός του πολιτισμού σε ζωντανά μορφώματα λαϊκής «πράξης» με διαχρονική συνέχεια (όπως η
εκκλησιαστική κοινότητα, λατρεία, τέχνη, η ελληνορθόδοξη νοηματοδότηση της ύπαρξης και του βίου)
υπονομεύει τη «δημοκρατική πολιτειακή λογική», διολισθαίνει «προς την κατεύθυνση ενός ασυγκράτητου και
μεσσιανικού ολοκληρωτισμού, μιας εν δυνάμει προ-ορθολογικής υπερβατοκρατίας».
Οι υπέρμαχοι αυτών των απόψεων (και οι πολιτικοί που αναλαμβάνουν να τις εφαρμόσουν) φοβούνται την
λαϊκή δυναμική όχι μόνο της πολιτιστικής παράδοσης και της εκκλησιαστικής πίστης, αλλά ακόμα και την
«συμβολική - σημασιολογική» προβολή αυτής της δυναμικής στις λέξεις. Έθνος και κοινωνία: «Η φαντασίωση
ενός υπερβατικού και συνεπώς και ανεξέλεγκτου έθνους ορθώνεται εναντίον μιας κατασκευής μιας πολιτείας
που απορρέει από την ορθολογική ελεύθερη βούληση των πολιτών». Kάθε εκδοχή της ελληνικότητας που
«υπερβαίνει» τον ωφελιμιστικό εκσυγχρονισμό, στρέφεται «εναντίον της Πολιτείας και του κράτους, εναντίον
της Δύσης, εναντίον του ορθολογισμού, εναντίον της ανάπτυξης, εναντίον της ανεκτικής και φιλελεύθερης
δόμησης της κοινωνίας, εναντίον της δημοκρατικής λογικής». Αποσυνδέεται από το θεσμικό σύστημα του
δημοκρατικού κράτους δικαίου, το οποίο εκφράζει τον κυρίαρχο, ελεύθερο και έλλογο λαό, (Kωνσταντίνος
ΤΣΟΥKΑΛΑΣ, «Το Kράτος, το Εθνος και η Εκκλησία», εφημερίδα «Το Βήμα της Kυριακής», «Νέες Εποχές», 7
Ιανουαρίου 2001).
Αφήνει πολλά λογικά κενά αυτή η προκρούστεια υποταγή του έθνους, του πολιτισμού, της κοινωνίας στον
νάρθηκα ενός ιδεολογικού κρατισμού. Εκπλήσσει ο πανικός μπροστά σε κάθε ενδεχόμενο «υπέρβασης» του
ιστορικο-υλιστικού Μηδενισμού, η σχεδόν υστερική επιθετικότητα (τα καταιγιστικά «εναντίον») που
κατασκευάζει φανταστικές απειλές και δυνητικούς αντιπάλους.
Ο χώρος δεν επιτρέπει συστηματικές αναλύσεις, άρα θα περιοριστώ σε πολύ συγκεκριμένες
πολιτικές συνέπειες της λογικής του μονοδιάστατου «εκσυγχρονισμού»:
Αν δεχθούμε την οπτική των υπερασπιστών του, δεν υπάρχουν λογικά ερείσματα για την άσκηση
οποιουδήποτε τύπου «εθνικής πολιτικής» στις διεθνείς σχέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η άσκηση πολιτικής
«εθνικού κέντρου» σε σχέση με τη διασπορά: Αν στις χώρες αποδοχής οι απόδημοι βρίσκουν όλα τα στοιχεία
μιας πολιτείας με ανεκτική και φιλελεύθερη δόμηση, ορθολογισμό, ανάπτυξη, δημοκρατική λογική, ποιός ο
λόγος να συντηρούν δεσμούς με το «εθνικό κέντρο», να επιδιώκουν τη μεταξύ τους συνοχή, να
ενεργοποιούνται για προβλήματα της γενέτειρας;
Το ίδιο α-νόητη αποδείχνεται στην προοπτική αυτή και η πολιτική της προάσπισης «εθνικών δικαίων» στην
Kύπρο -εντελώς παράλογοι οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες στο παρελθόν εναντίον της αποικιοκρατίας που
την ασκούσαν άκρως «προηγμένα» κράτη.
Αν οι κατακτητές μιας χώρας είναι λαός συγκροτημένος σε κράτος με εξαιρετικές επιδόσεις στην ορθολογική
οργάνωση, στην ανάπτυξη, στην ανεκτική και φιλελεύθερη δόμηση, ποιός ο λόγος να αντισταθεί κανείς στην
κατάκτησή του από φορείς τέτοιου υψηλού πολιτισμού;
Τί νόημα έχει η «εθνική ανεξαρτησία» μας στα πλαίσια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τί νόημα έχει η ίδια η εθνική μας
άμυνα, η οικονομική αιμορραγία που υφιστάμεθα για εξοπλιστικά προγράμματα και πολεμική ετοιμότητα; Αν η
Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ μας εγγυώνται ότι μπορούμε να συνεχίσουμε την πορεία «εκσυγχρονισμού» μας και κάτω από
την τουρκική επικυριαρχία, γιατί να το αρνηθούμε;
Το συμπλεγματικό ιδεολόγημα του «εκσυγχρονιστικού» διεθνισμού δεν αδικεί κάποιον ουτοπικό
συναισθηματικό «πατριωτισμό», αδικεί τη λογική: λογική πρωταρχικών ανθρώπινων αναγκών, λογική του ίδιου
του πολιτικού γεγονότος. Ο ιστορικό-υλιστικός Μηδενισμός (καπιταλιστικός ή «σοσιαλιστικός») δεν γεννάει
ορθολογισμό, γεννάει τον παραλογισμό που ψηλαφήσαμε στο σοβιετικό μοντέλο, τον νεοταξικό παραλογισμό
της μεθοδικής γενοκτονίας των Ιρακινών και των Σέρβων.
Αμείλικτη η πραγματικότητα καταδείχνει ότι η ανεκτική και φιλελεύθερη δόμηση της κοινωνίας, η ανάπτυξη, η
δημοκρατική λογική, ο πολιτισμός, η έλλογη και δημιουργική λαϊκή δυναμική είναι πάντοτε συνάρτηση
νοήματος και όχι α-νοησίας της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Kαι το «νόημα» προκύπτει μόνο από την
«υπέρβαση» των ενστικτωδών ορμεμφύτων αυτοσυντήρησης και ηδονισμού, της θωράκισης του
πανικόβλητου μπροστά στον θάνατο ατομοκεντρισμού σε μόνο τον αυτονομημένο από τη ζωή «ορθολογισμό».

Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΛΩΣΣΑ: Η ανάλυση αυτή του δημοσιογράφου εστιάζει στην ανάγκη να επικρατήσει το εικονικό, πολύγλωσσο σύστημα εκμάθησης και διδασκαλίας στα Ελληνικά, Δημόσια Σχολεία όλων των σημαντικών γλωσσών κατά τον απλούστερο και παιδικότερο, ευκολότερο τρόπο κατανόησης. Εκτός από την μέθοδο διδασκαλίας ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ (Αρχαίων Ελληνικών Θρησκευτικών και Ηθικών πραγματειών, Ελληνικών των Χριστιανικών και Λογοτεχνικών Κειμένων της Νεοελληνικής Γλώσσας, Λατινικών, Αγγλικών, Γαλλικών, Ιταλικών, Ισπανικών και Ρωσσικών) ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΚΟΝΟΣ (δηλαδή, μια εικόνα συνοδευόμενη από όλες τις όμοιες λέξεις στις άνωθεν γλώσσες, αναφέρω χαρακτηριστικά την λέξη "επιρροή" που είναι influence στην αγγλική, l' influence στην γαλλική, das einflusch στην γερμανική, οπότε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο την μαθαίνει κανείς αμέσως και δεν την ξεχνά ΠΟΤΕ) το έργο προτείνει την εξαπλούστευση για χάρη ευμορφίας και ευφωνίας όλων των γραπτών λέξεων και των εκφωνήσεων. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, στην γλώσσα της τέχνης ή τεχνητή γλώσσα, για να πούμε "Τεχνητός Δορυφόρος", ΔΕΝ γράφουμε "SATELLES ARTIFICIALIS" -όπως είναι η κανονική έκφραση που κανείς δεν γνωρίζει- αλλά λαμβάνουμε υπόψιν ότι η λέξη δορυφόρος σημαίνει "δορυφόρος τηλεόρασης ή πλανήτη", δηλ. satelles, satellitis στην γενική αλλά και "φρουρός, πιστός ακόλουθος, bodyguard", δηλ. custos ενώ η λέξη τεχνητός είναι "artificialis" και "artificiosus" καθώς και ότι η λέξη τέχνη με το νόημα της δουλειάς και της επαγγελματικής ενασχόλησης είναι "artificium". Κατόπιν αυτών των σκέψεων, σε απευθείας μετάδοση και μέσα σε ένα φλας δευτερολέπτου, αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε την πλέον παιδική αλλά και απλή μορφή και να εφαρμόσουμε τον πιο εύκολο συνδυασμό -χωρίς να απαιτούνται ειδικές γνώσεις- άρα, γράφουμε τον "Τεχνητό Δορυφόρο" ως SATELLUM ARTIFICIUM -και όλοι καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας και συνεννοούμαστε εν ριπή οφθαλμού. Κρατάμε, όμως, πάντοτε και διαρκώς στον νου μας την στενή σχέση μεταξύ της δημιουργίας τεχνητού δορυφόρου, δορυφόρου θεμάτων τέχνης και δορυφορικών νέων ενώ αναζητούμε κάθε νέα λέξη και έννοια που αναφέρεται σε αυτήν την λειτουργία. Αντιστρόφως, την λέξη "SUPERVISION" δεν πρέπει να την έχουμε υπόψιν μας μόνον ως "επίβλεψη, εποπτεία" αλλά να την μεταφράζουμε με βάση την απλή, αρχαία και σύγχρονη μορφή ερμηνείας της, δηλ. ως "υπερόραση". Μια άλλη πολύ απλή περίπτωση για την δημιουργία ή συνένωση 2 διαφορετικών γλωσσών σε 1 είναι η ελληνική λέξη "πέπλο" ή "ψευδαίσθηση" η οποία στην Ινδική θεολογία καλείται "μάγια" και στην αγγλική γλωσσα μεταφράζεται ως "illusion": κανονικά και στην εντέλεια η λέξη αυτή πρέπει να αποδίδεται ιδεατά με την έννοια "υλούσιον" που με μια άμεση έκλαμψη τύπου φλας καλύπτει ένα πλήρες και ολοκληρωμένο φάσμα εννοιών τόσο της αρχαίας όσο και της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας (φυσικά, παρόμοιες φοβερές, φανταστικές και τρομερά ωραίες λέξεις υπάρχουν σε όλα τα βρεττανικά και ελληνικά λεξικά και περιμένουν τον ερμηνευτή που θα τους πει τί σημαίνουν). Εννοείται ότι ταυτόχρονα πρέπει να σταματήσουν οι φιλόλογοι να μεταφράζουν την αρχαία ελληνική λέξη-επίρρημα "ραδίως" ως τάχα και δήθεν ότι σημαίνει "εύκολα" διότι, στην πραγματικότητα, όπως μαρτυρούν και τα ρητά των αρχαίων συγγραφέων περί μακρών και βραχέων, συνδέεται με την εφεύρεση του ραδιοφώνου. Τα ρητά αυτά αλλά ιδίως η σύνδεση με τις λέξεις των στίχων -τα αρχαία στιχάκια των στιχομυθιών είναι τα σύγχρονα στικάκια- φοριούνται υποδορίως στο δέρμα του αναγνώστη ή θεατή μέσα από μιαν μεταφραστική διαδικασία που κάνει ασυναίσθητα ο εγκέφαλός του -εξ ου και η έκφραση ΝΟΥΣ ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ και ενσωματώνονται στο σώμα του αρχικώς ενώ, κατόπιν (όπως και η σύνδεση με όλες τις ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές πηγές), αρχίζουν αυτές να του μεταδίδουν πληροφορίες από το περιβάλλον του: είναι μια τρομερή εμπειρία η ανάγνωση αρχαίων ελληνικών κειμένων και η λήψη απευθείας πληροφοριών από την φύση, εμπειρία την οποία ο γράφων έχει ζήσει και μπορεί να αποδείξει). Η τεχνητή γλώσσα, άρα, είναι μια γλώσσα της τέχνης, μια διαφορετική κοινωνία ή κοινωνίας της πληροφορίας της τέχνης εντός του συγκεκριμένου πληροφοριακού περιβάλλοντος της φύσης που δημιουργεί αυτή η συγκεκριμένη χρήση της ελληνικής γλώσσας (φυσικά, το ότι ένας άνθρωπος έχει ευχέρεια -κάτι που είναι ένα πολύ απλό χάρισμα- στην χρήση λέξεων και εκφράσεων από τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά, την αγγλική, την ιταλική ή την ισπανική γλώσσα, αφού μπορεί π.χ. να ξέρει πάρα πολύ καλά μόνο τις ισπανικές λέξεις και ονομασίες για τα ισπανικά έργα τέχνης, μουσεία ή ανάκτορα και να έχει εξιδικευθεί μόνο σε αυτά, δεν σημαίνει -το αντίθετο- ότι είναι λιγότερο Έλληνας ή, αντιστοίχως, περισσότερο Έλληνας και λιγότερο Ευρωπαίος αλλά, ως επί το πλείστον, επειδή ακριβώς τα ισπανικά έργα τέχνης είναι κυρίως Ελληνικά ή ελληνικών επιρροών ή ελληνικών στοχεύσεων, ότι είναι περισσότερο Έλληνας Ευρωπαίος και εξίσου Ευρωπαίος Έλληνας εντός της Ελλάδας).
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣ/ΡΟΖ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟΣ ΔΡΑΚΟΣ: αφιέρωμα στην διπλωματική κρίση στο Κογκό (αμερικανικό, βελγικό και γαλλικό Κογκό αλλά και Ανατολικό Κογκό της Ουγκάντας καθώς και Ισημερινό Κογκό). Η μελέτη αυτή επικεντρώνεται στον ηγέτη των επαναστατικών κινημάτων της Αφρικής Christophe Gbenye ο οποίος σχημάτισε στην Μπρασβίλ την επαναστατική κυβέρνηση Comité/Conseil National de Libération και οργάνωσε μαζί με τον Gaston Soumialot και τον Pierre Moulele την Εξέγερση των Λεόντων στο Σίμπα του Κογκό αλλά κάνει αναφορές και στο ιστορικό της κρίσης της δεκαετίας του ΄60 στο Κογκό καθώς και στις επιχειρήσεις DRAGON ROUGE-DRAGON NOIRE που ανέλαβε η δυτική διπλωματία πριν και μετά το κεντρικό γεγονός του θανάτου του γ.γ. του Ο.Η.Ε. (του διπλωμάτη, οικονομολόγου και συγγραφέα Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld) και της δολοφονίας του εθνικού ηγέτη της χώρας και πρωθυπουργού Patrice Émery Lumumba σε συνάρτηση και με τις κινήσεις και πράξεις ανθρώπων όπως ο πρόεδρος Joseph Kasavubu, ο δικτάτωρ στρατηγός Joseph-Desiré Mobutu Sese Seko και ο αμφιλεγόμενος τοπικός άρχοντας Moïse Kapenda Tshombe. Αναλύεται ιδιαιτέρως η γεωγραφική εικόνα του Κογκό με τις περιφέρειες Οριεντάλε, Μανυέμα, Κύβου, Κασάϊ, Κατάνγκα, Μπάντα, Ισημερινού.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣ ΟΡΛΩΦ: αφιέρωμα στον Orlov Krs σε σύνδεση με τα Ορλωφικά και την Ελληνική Επανάσταση σε Βαλκάνια-Ρωσσία.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: συνοπτική θρησκευτική-θεολογική-νομική εξέταση του ζητήματος του αριθμού "666" που αναφέρεται στην τυπική αλλά απολύτως συνηθισμένη κατά τα λοιπά περίπτωση που ονομάζεται έτσι επειδή ακριβώς (η τιμωρία της) ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ εκ του νόμου, εκ του δικαίου και εκ του κράτους. Εκκινά από το συγκλονιστικό παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος δέχεται επίσκεψη από τα φαντάσματα των νεκρών που έχουν πεθάνει και έχουν χάσει την ζωή τους εξ αιτίας του (αλλά εν αγνοία του)! Συνεχίζει με την υπόθεση της κοπέλας η οποία οδηγεί ανέμελα στον δρόμο ενώ ακολουθεί στο πίσω αυτοκίνητο -λίγο πιο μακριά σε απόσταση, λόγω της κυκλοφορίας- ο  πατέρας, σύζυγος ή αδελφός της και ολόκληρη η οικογένειά της... σταματούν στα κόκκινα φανάρια με αυτήν πρώτη (η οποία ακούει μουσική στο ανοιχτό ραδιόφωνο) ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται πολύ πιο πίσω... εξ αιτίας του γεγονότος ότι αυτή ξεκινά λίγο νωρίτερα, πριν ανάψει το πράσινο αλλά με άδειο τον δρόμο, προκαλείται δυστύχημα με πολλούς νεκρούς λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, χρόνος αρκετός ώστε αυτή να έχει ήδη απομακρυνθεί και να μην έχει καν ακούσει τον ήχο του ατυχήματος και, άρα, να μην μάθει ποτέ ότι η ίδια υπήρξε υπαίτια ή, αν άκουσε, δεν κατάλαβε και δεν συνειδητοποίησε ποτέ ότι έγινε πρόκληση τραγωδίας και ποτέ δεν γύρισε πίσω να μάθει και να δει τι συνέβη, έστω από ενδιαφέρον για τους δικούς της ανθρώπους (φυσικά, το έμαθε αργότερα αλλά ούτε τότε κατάλαβε)! Η εξέταση του θέματος επεκτείνεται σταδιακά σε θέματα σχέσεων εκκλησίας, κράτους, νόμου, δικαίου, οικογενειών και συγγενειών (δηλ. στα λεγόμενα θέματα που προκύπτουν "εξ αμελείας" από ανθρώπους, κράτη, δικαστήρια κ.ο.κ. που παρουσιάζουν "έλλειψη συνείδησης"). Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν νόμοι, κρατικοί νόμοι ή κανόνες, αποφάσεις των αρχών, εντολές των ταγών της κοινωνίας, εκκλησιαστική αδράνεια ως προς την λήψη αποφάσεων ακόμα-ακόμα, εκπομπές των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, δικαστικές ετυμηγορίες και διαδικασίες απολύτως παράνομες αλλά και εγκληματικές που θεωρούνται από την κοινωνία σύννομες την στιγμή που οι οποίες παράλληλα επιφέρουν τον θάνατο ενός, δεκάδων, εκατοντάδων, χιλιάδων ή εκατομμυρίων ανθρώπων.   

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ Ο.Η.Ε.: Εφαρμογή των τεχνολογικών καινοτομιών της βιολογίας και της πληροφορικής για την δημιουργία μιας κοινότητας με επίκεντρο τα μέλη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Ο θεσμός στηρίζεται στα μοντέλα και στα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος καθώς και στο πρόγραμμα για την Κοινωνία της Πληροφορίας (société de l'information) ακριβώς όπως και η δημιουργία όλων των υπολοίπων χωρίων, κοινοτήτων, εταιρειών, κοινωνιών και τραπεζών (τραπεζών με οικονομικά κεφάλαια ή τραπεζών δεδομένων). Από την συλλογή των κειμένων των μελών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προκύπτει μια κοινή βάση με δείγματα γραφής D.N.A. τα οποία αποδίδουν κοινά χαρακτηριστικά -βιολογικά, κληρονομικά και επίκτητα ή μη- στο σύνολο των συμμετεχόντων στην κοινότητα αυτή, συμφώνως προς το μοντέλο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και διάχυσης των οφελών που προκύπτουν. Ο θεσμός έχει ως κοινό κέντρο τα χωρία και τα κείμενα που διαθέτει στα αρχεία του το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΕΧΑΙΟΥ/ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ το οποίο είναι ατομικό, πανεπιστημιακό ίδρυμα ερευνών το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. και υπό την διεύθυνση του δημοσιογράφου Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου ως οργανισμός ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ από το ελληνικό δημόσιο. Σκοπός του είναι η προστασία της Ελληνικής Γλώσσας, του Ελληνικού πολιτισμού και του αληθινού Ελληνικού Κράτους σε συντονισμό με τις Ευρωπαϊκές αξίες και τον Ευρωπαϊκό και Ελληνικό Διαφωτισμό αλλά ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ (συντακτικό και γραμματική) προκειμένου μέσα από την διάδοση των χωρίων, γραπτών και κειμένων των συγγραφέων, μελών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., και του κύκλου τους να υπάρξει ένα πρότυπο το οποίο να χρησιμεύει ως μέσο ταυτοποίησης των μελών της ευρύτερης -αλλά κλειστής- κοινότητας σε αναλογίες με την εφαρμογή της μεθόδου του D.N.A. και οποίο να σχηματίσει ένα ενιαίο σώμα (με κοινή σκέψη και νοημοσύνη -intelligence- βάσει του πνεύματος esprit de corps) και να λειτουργεί ως wireless company σε συνδυασμό με ολοκληρωμένο κύκλωμα ανοιχτής τηλεόρασης. Το καταστατικό του οργανισμού (Καταστατικός Χάρτης, Charter) βασίζεται στο Μανιφέστο της Διακήρυξης του Vendotene (1944) και στηρίζεται στους θεσμούς της Ε.Κ. (Συνθήκη Ρώμης, 1957-Συνθήκη Παρισίων 1951-Συνθήκη Βρυξελλών 1948). Εφαρμόζει ολοκληρωμένα τις φόρμουλες, τύπους και διατάξεις της Συνθήκης της Νίκαιας του 2004 περί Συντάγματος της Ευρώπης (το προοίμιό του περιέχει την ελληνική λέξη "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"). Ο μηχανισμός άμυνας του Οργανισμού είναι το Μοντέλο Μ.Ι.Σ. (Μηχανισμός Ισοτιμιών Συναλλαγματικών-E.R.M.) του Ε.ΝΟ.Σ. (ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ) με βάση την ένταξη στην Ο.Ν.Ε./E.M.U./Ἐμοῦ. Ο άξονας ανάρτησης στηρίζεται στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (Κ.Π.Σ.-G.P.S.) του ΑΤΟΜΟΥ της Διεθνούς Εκθέσεως Βρυξελλών (1958) όπου γύρω του δημιουργείται το Πεντάγωνο U.N.-U.S.-U.K.-E.U.-ΝΑΤΟ και η λεγόμενη "Κοινότητα των 6". Τα 7 Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Αντίστασης στον Ο.Η.Ε. είναι: Αλμπέρ Καμύ, Τζωρτζ Όργουελ, Σιμόν Βέϊλ, Άρθουρ Καίσλερ, Κλάους Μαν, Άννα Άρρεντ, Αντρε Ζιντ. Μη-Μόνιμα μέλη είναι οι Γκαμπριέλ Μαρσέλ, Λεβ Σεστώφ, Λέων Τολστόϊ, Ευγένιος Ζαμυάτιν, Γκίλμπερτ Τσέστερτον (ενώ στον ευρύτερο κύκλο ανήκουν συγγραφείς όπως οι Νίκος Καζαντζάκης, Ignazio Silone, Hillaire Belloc). Για την ένωση των 12 κυρίων μελών της κοινότητας αυτής, η φιλοσοφία της διδακτικής μεθόδου του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΛΕΧΑΙΟΥ έχει ως πρότυπο για τους νέους ανθρώπους τις αρχές της Αρχαίας Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής Τέχνης της Αναγεννήσεως και ως πηγές πληροφόρησης τα γραπτά του "Επαναστατικού Κινήματος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως-REVOLUTIONARY UNION MOVEMENT", ομάδας συγγραφέων που δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση με τα ελληνικά τους έργα που απευθύνονται στους Έλληνες. Η νομιμοποίησή της εκπηγάζει από τον συνδυασμό των εξής 6 σημείων a) του βιβλίου "1984'' του Τζωρτζ Όργουελ με την ΕΚΘΕΣΗ ΣΠΙΝΕΛΛΙ ΤΟΥ 1984 ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΘΡΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟ ΑΜΕΣΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ -ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ- ΜΕ ΡΟΛΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ, Εφημερίδα Ευρ. Κοινοτήτων Νο. C 77/33 της 14/2/1984, b) από το Μανιφέστο του Vendotene του 1944 των Α. Σπινέλλι-Α. Καμύ για την Ε.Ε., c) από το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ (MINISTRY OF INFORMATION - M.O.I.) που έχει σχηματιστεί από τον Όργουελ στο έργο ''1984'' και τον Καμύ στην εφημερίδα ''COMBAT'', d) από τους κανόνες του Δ.Ν.Τ. που έχει συντάξει ο συγγραφεύς Νταίηβιντ Χιουμ, e) από το κείμενο της Διάσκεψης του Ο.Η.Ε. (Γενεύη, 29 Απριλίου 1958) για τα Διεθνή Ύδατα των κρατών, f) από το δόγμα René Capitant που δημιούργησε το 1966 το νομικό καθεστώς για το δικαίωμα ανεξαρτησίας ενός κράτους και έγινε αποδεκτό με βάση την θεωρία περί εξειδικευμένης ερμηνείας σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ.3C του Συντάγματος 1958. Η συνένωση αυτών των, εν πολλοίς, 6 σημείων της Ευρώπης κορυφώνεται τελικά στο σημείο g) του Χάρτη που έχει ως βάση του τριγώνου τις 3 γεωγραφικές συντεταγμένες του Γκρήνουϊτς (δορυφόρος Πολυκλείτου) και κορυφή -σημείο αιχμής- στο κορμί της Ελλάδος το Λέχαιο Κορινθίας. Είναι ο πρώτος Ελληνικός οργανισμός που ανακάλυψε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ την ατομική βόμβα διάσωσης -και όχι δολοφονίας- ανθρώπων: οι λεπτομέρειες και τα στοιχεία κατασκευής της περιέχονται σήμερα για πρώτη φορά παγκοσμίως και κατ' αποκλειστικότητα με άρση του απορρήτου στα 27 πρωτότυπα έγγραφα σχέδια του Χρήστου Παπαχριστόπουλου με τίτλο "ΙΕΡΟ ΧΡΗΜΑ" (βλ. ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ, ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ) που δημιουργούν την βάση λειτουργίας των 27 μελών του οργανισμού της Ε.Κ. και είναι τα 27 άρθρα του Συντάγματός της. Δεδομένου του copyright, όλα τα σχετικά κείμενα προμηθεύονται ΔΩΡΕΑΝ στα ενδιαφερόμενα μέρη παγκοσμίως από την Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. (Council of Resistance Intelligence Service- C.R.I.S.).
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΣΑΡΚΟΦΑΓΩΝ: μικρή μελέτη για τον ορισμό των διαφορών μεταξύ των σαρκοφάγων θηρίων (ανζελότου, ιαγουάρου/τζάγκουαρ, κούγκαρ, λεοπαρδάλεως, πάνθηρος, πούμα, τίγρεως, τσίταχ, λύγκας, γατόπαρδος) καθώς και των παραλλαγών τους (μαύρος πάνθηρ, λευκός πάνθηρ, λέοπάνθηρ κ.τ.λ.).
Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ: αφιέρωμα στον Ουκρανό δημοσιογράφο, ποιητή και φιλόσοφο εκ Γαλικίας -περιοχή που βρίσκεται στα σύνορα Αυστρίας & Πολωνίας- Ivan Franko (Іван Франко) και στο σύνολο του έργου του, με το οποίο δημιούργησε την νέα χώρα της Αιώνιας Ρωσσίας ή Χώρα της Βελανιδιάς: Rossiya Vichnaya, Rozvyvaisia (Розвивайся). 
Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΙΤΑΛΙΑΣ & ΓΑΛΛΙΑΣ: αφιέρωμα στην ιστορία, ποίηση και μουσική της αρχαίας επανάστασης του Nicola Gabrini (γνωστού ως Cola di Rienzo) στην Ρώμη στα μέσα του 14ου αιώνος σε άμεσο συνδυασμό με τα πολιτικά-συνταγματικά έργο στα τέλη του 18ου αιώνος του δραματουργού, θεατρικού συγγραφέα, κόμη Vittorio Alfieri και του πολιτικού ηγέτη Filippo Antonio Pasquale di Paoli.

"ΚΑΘΗΓΕΣΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ": Μια συνολική παρουσίαση της διπλωματικής εργασίας και του έργου του δημοσιογράφου Χ. Λαζαρίδη με βαση το αρχείο των κειμένων του την περίοδο 1991-2012.

"BEAUTIFUL LOVE THAT IS": Αφιέρωμα στον μουσικοσυνθέτη Λούϊς Άρμστρονγκ.